Στο ραντεβού της Ουάσιγκτον και την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ περνά η σκυτάλη της μαραθώνιας διαπραγμάτευσης προκειμένου να κλείσει η συνολική, πολιτική συμφωνία με τους δανειστές και, ουσιαστικά, το θέμα του χρέους.
Ευκλείδης Τσακαλώτος, Γιώργος Χουλιαράκης και Δημήτρης Παπαδημητρίου θα βρίσκονται από την Παρασκευή στην Ουάσιγκτον για ένα τριήμερο μέσα στο οποίο η Κριστίν Λαγκάρντ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα κληθούν να λύσουν (ή να… κόψουν) τον γόρδιο δεσμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Οι έλληνες υπουργοί αναχωρούν για τη σύνοδο με δύο πιθανά σενάρια στις βαλίτσες τους – εκείνο της άμεσης λύσης και συμφωνίας κι εκείνο μιας ακόμη αναβολής σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις του Ταμείου για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα.
Η υλοποίηση είτε του πρώτου, είτε του δεύτερου όμως ελάχιστα εξαρτάται πλέον από την Αθήνα κι έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνον με τις πολιτικές στρατηγικές και σκοπιμότητες Ταμείου και Βερολίνου – ήτοι, με την πραγματική πολιτική βούληση που έχουν για οριστική λύση του ελληνικού ζητήματος.
Η Κριστίν Λαγκάρντ έστειλε ξανά σήμερα το δικό της μήνυμα, επαναλαμβάνοντας καθαρά ότι για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα δεν αρκούν μόνον οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες ήδη έχει συμφωνήσει η Αθήνα αλλά απαιτείται και αναδιάρθρωση του χρέους. Το βάθος και η εμβέλεια αυτής της αναδιάρθρωσης, δε, είναι που θα κρίνει τις δυνατότητες συμφωνίας καθώς μέχρι στιγμής τουλάχιστον η πλευρά Σόιμπλε αποκρούει ριζικές παρεμβάσεις και – κυρίως – μείωση επιτοκίων.
Με στόχο πάντως το πρώτο σενάριο, εκείνο της επίτευξης συμφωνίας που θα επιτρέψει την συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα, τα επιτελεία του ESM, της Κομισιόν αλλά και του ΟΔΔΗΧ έχουν επεξεργαστεί συγκεκριμένα σχέδια επιμήκυνσης των δανείων, με παράλληλη σταθεροποίηση του ετήσιου κόστους χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδα αλλά και με έναν μηχανισμό εγγυήσεων προς το Ταμείο που μπορεί να αναδειχθεί και σε ,κλειδί της διαπραγμάτευσης.
Οι εγγυήσεις αυτές περιλαμβάνουν δύο εναλλακτικές: Τη χρήση αφ΄ενός των περίπου 20 δις ευρώ που έχουν μείνει αδιάθετα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και, αφ΄ετέρου, των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης.
Τα κεφάλαια αυτά θεωρείται ότι υπερκαλύπτουν τα ποσά των δανείων του ΔΝΤ προς την Αθήνα ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες του tvxs.gr από κοινοτικές πηγές, στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις έχει μπει ήδη και η πρόταση να χρησιμοποιηθούν για να αποπληρωθεί πλήρως το Ταμείο μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα και να αποχωρήσει από την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Το ίδιο σχέδιο προβλέπει την ένταξη και των στόχων για τα πλεονάσματα στο πακέτο αναδιάρθρωσης του χρέους, με μια κατ’ αρχήν συμφωνία διατήρησής τους στο 3,5% για μια πενταετία και, εν συνεχεία, πιθανή αναθεώρησή τους μετά τη λήξη του προγράμματος και μείωσή τους σε ένα επίπεδο περί το 2% με 2,5% μετά το 2021.
Εάν το σχέδιο αυτό προχωρήσει και δεν προσκρούσει είτε σε ακόμη πιο ριζικές απαιτήσεις αναδιάρθρωσης από την Κριστίν Λαγκάρντ, είτε σε ένα νέο «όχι» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τότε η Ουάσιγκτον μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για την τελική πολιτική συμφωνία.
Αμέσως μετά, την επόμενη εβδομάδα, θα επιστρέψει στην Αθήνα το κουαρτέτο για να κλείσει το staff level agreement, θα ακολουθήσει η νομοθέτηση των μέτρων και στη συνέχεια, είτε σε έκτακτο Eurogroup είτε στο προγραμματισμένο της 22ας Μαίου, θα κλείσει η συμφωνία – πακέτο για αξιολόγηση και χρέος μαζί με την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.
Εάν υπάρξει εμπλοκή, ανοίγει το δεύτερο σενάριο – εκείνο μιας νέας παράτασης σε ό,τι αφορά τον καθορισμό του ρόλου του ΔΝΤ και την παραπομπή των τελικών του αποφάσεων στην τρίτη αξιολόγηση και μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Είναι ένα σενάριο πολύ βολικό για τις προεκλογικές ισορροπίες του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε – είναι όμως κι ένα σενάρια με δύσκολες παραμέτρους και παγίδες για την Αθήνα. Και τούτο διότι η ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί ενώπιον της επιλογής να ψηφίσει τα μέτρα των 3,6 δις για μετά το 2019 χωρίς να έχει πάρει τη λύση στο χρέος και, κυρίως, χωρίς να έχει εγγυήσεις για άμεση ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ…