Μετά την κατάρρευση του ανταλλακτηρίου FTX, του διαβόητου πλέον Sam Bankman Fried, προέκυψαν ζητήματα δέουσας επιμέλειας – γεγονός το οποίο υποδήλωνε πως η εταιρεία χειρίστηκε με τελείως λανθασμένο τρόπο τα περιουσιακά στοιχεία που είχε στη διάθεσή της.
Πολλοί αξιωματούχοι της κεντρικής τράπεζας και διεθνή φόρα μπήκαν στη συζήτηση σχεδόν αμέσως, υποστηρίζοντας ότι το FTX αποτελούσε τέλειο παράδειγμα του γιατί είναι απαραίτητη η κεντρική ρύθμιση των κρυπτονομισμάτων και των ψηφιακών νομισμάτων.
Επίσης, υποστηρίχθηκε πως, χωρίς την επίβλεψη των τραπεζικών ελίτ, η καταστροφή είναι αναπόφευκτη.
Φυσικά, αυτό που δεν ανέφεραν ήταν ότι το FTX και ο Sam Fried είχαν εκτεταμένες διασυνδέσεις με παγκοσμιοποιητικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Στην πραγματικότητα, η ίδια η βάση του επιχειρηματικού μοντέλου του Fried ήταν η θεωρία του «Stakeholder Capitalism» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, την οποία συχνά χαρακτήριζε «Αποτελεσματικό Αλτρουισμό».
Stakeholders capitalism…
Ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων είναι ουσιαστικά το αντίθετο των ελεύθερων αγορών – είναι ένα σοσιαλιστικό/παγκοσμιοποιητικό πλαίσιο που χρησιμοποιεί τις εταιρείες ως εργαλείο οικονομικής επιβολής.
Οι εταιρείες είναι ήδη άκρως σοσιαλιστικές σε ό,τι αφορά τις δραστηριότητές τους και η ύπαρξή τους εξαρτάται πλήρως από την ειδική σχέση τους με την κυβέρνηση.
Ιδρύονται με κυβερνητική άδεια, απολαμβάνουν ειδική προστασία βάσει των νόμων περί «εταιρικής οντότητας» και αποφεύγουν τις άμεσες συνέπειες για εγκληματικές δραστηριότητες μέσω της… περιορισμένης ευθύνης.
Πολλές εταιρείες δεν επιτρέπεται καν να αποτύχουν επειδή οι κυβερνήσεις στηρίζουν τις δραστηριότητές τους.
Αυτός είναι σοσιαλισμός, όχι ελεύθερες αγορές.
Ωστόσο, ο «καπιταλισμός των ενδιαφερόμενων μερών» έχει εκατονταπλάσια δυναμική.
Tην ίδια στιγμή που οι ελεύθερες αγορές υποστηρίζουν ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν το κέρδος ως πρωταρχικό τους στόχο για τη λειτουργία της οικονομίας, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ υποστηρίζει ότι οι εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζικών ιδρυμάτων, έχουν μια κοινωνική υποχρέωση που υπερβαίνει το… κέρδος.
Για τον τυπικό αριστερό αυτό ακούγεται πιθανώς σαν ένα ουτοπικό όραμα γεμάτο υποσχέσεις, αλλά για όποιον καταλαβαίνει πραγματικά την οικονομία ακούγεται σαν συνταγή καταστροφής για τη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα…
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ προσπαθεί να επιβάλει τον καπιταλισμό των ενδιαφερόμενων μερών, σε μια προσπάθεια να κυριαρχήσει στα εταιρικά σχήματα.
Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ένας τρόπος να δοθεί στις εταιρείες η απόλυτη εξουσία σε όλα.
ESG…
Οι περί αυτού αποδείξεις είναι εκτενείς… μέσω εκτεταμένων εταιρικών επενδυτικών προγραμμάτων ESG, που εφαρμόστηκαν τα τελευταία αρκετά χρόνια.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εισβολή της εν λόγω mainstream ιδεολογίας συνέβη την ίδια στιγμή που επιταχύνθηκε ο δανεισμός με βάση το ESG.
Τα ιδρύματα που δάνειζαν σε διάφορες εταιρείες έθεσαν κοινωνικούς κανόνες για την πρόσβαση στην πίστωση, οι οποίοι απαιτούσαν από τις επιχειρήσεις να υιοθετήσουν ακροαριστερές πολιτικές στο μάρκετινγκ και στις πρακτικές τους.
Ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων έχει να κάνει με την ομογενοποίηση όλων των επιχειρήσεων σε μια ενιαία ιδεολογική οντότητα – αντί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για μερίδιο αγοράς μέσω της καινοτομίας, οι εταιρείες προπαγανδίζουν την κλιματική κρίση και την πράσινη ανάπτυξη.
Με άλλα λόγια, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, κάνοντας τις εταιρικές ελίτ «υπεύθυνες» για την κοινωνία, τους δίνει τη δύναμη να σχεδιάσουν την κοινωνία.
Ωστόσο, αυτό το μοντέλο ψευδούς αλτρουισμού ταποδεικνύεται καταστροφή για την εταιρική επιβίωση.
Και ίσως αυτό γίνεται επίτηδες, για να δημιουργούνται χρηματοοικονομικές φούσκες που τροφοδοτούνται από ESG, αφήνοντας τον δυτικό κόσμο σε ερείπια.
Από την πτώση του FTX και εξής, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Klaus Schwab σβήνει αθόρυβα κάθε ίχνος εμπλοκής με την εταιρεία και τον Fried.
Ωστόσο, η επιρροή του είναι ευρέως εμφανής στις λειτουργίες του ανταλλακτηρίου.
Υπήρχαν πολλοί λόγοι για τις απώλειες κεφαλαίου FTX: από την πτώση των τιμών των κρυπτονομισμάτων έως την υπεξαίρεση.
Επισημαίνεται πως η βασική αιτία ήταν η ιδεολογία του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων και η εξάρτηση από τη φθηνή ρευστότητα για την υποστήριξη των πολιτικών ESG.
Και, βλέπουμε ακριβώς την ίδια δυναμική σε άλλα πτωχευμένα τραπεζικά ιδρύματα όπως η Silicon Valley Bank.
Παραδόξως, ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (όπως πολλοί από εμάς στα εναλλακτικά οικονομικά μέσα) προειδοποίησε για πιθανή αδυναμία λόγω δανεισμού που σχετίζεται με το ESG, σε ένα περιβάλλον όπου οι κεντρικές τράπεζες περιορίζουν τη ρευστότητα και αυξάνουν τα επιτόκια.
Το ΔΝΤ δήλωσε το 2022: «Οι κίνδυνοι που αφορούν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα περιλαμβάνουν διαφορετική βάση επενδυτών σε σχέση με τους πιο παραδοσιακούς επενδυτές και μια δυνητικά μεγαλύτερη ευαισθησία στις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές συνθήκες, δεδομένης της βαριάς σύνθεσης πολλών δεικτών ESG.
Αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο στο τρέχον περιβάλλον, με τις κεντρικές τράπεζες στις προηγμένες οικονομίες να αυξάνουν τα επιτόκια και να μειώνουν τις πολιτικές προσαρμογής που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας – μια εξέλιξη που αρχίζει να συσφίγγει τις χρηματοοικονομικές συνθήκες σε όλο τον κόσμο».
Silicon Valley Banking…
Εξετάζοντας κανείς το επιχειρησιακό ιστορικό της SVB, μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα πως η εταιρεία ήταν ένας ζωντανός εφιάλτης.
Αξίζει μια ματιά στην έκθεσή τους για το ESG, 66 σελίδων, που συντάχθηκε το 2021, για να πάρετε μια αίσθηση της ακραία αριστερίζουσας πολιτικής την οποία είχε υιοθετήσει η τράπεζα.
Η SVB είναι το κορυφαίο παράδειγμα του γιατί το «Get Woke, Go Broke», το μότο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, είναι κάτι περισσότερο από μάντρα, είναι κανόνας. Σκάβοντας ακόμη βαθύτερα, διαπιστώνουμε ότι η ηγεσία της SVB συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και στις Μετρήσεις του Καπιταλισμού Ενδιαφερομένων (SCM) – και σε επίπεδο εταιρικής διακυβέρνησης.
Όχι μόνο εφάρμοζε κάθε πολιτική που περιγράφει το φόρουμ στην ατζέντα του, αλλά το ανέφερε σε αυτό την πρόοδο που γινόταν.
Η κεφαλαιακή έκθεση της SVB ήταν σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με τίτλους, αλλά και επιχειρηματικά κεφάλαια για αφυπνισμένες τεχνολογικές νεοφυείς επιχειρήσεις, έργα που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή και ομάδες αριστερών ακτιβιστών που πληρούν τις προϋποθέσεις για δάνεια ESG.
Με άλλα λόγια, επένδυαν επιθετικά σε έργα που κατασπάραζαν μετρητά και δεν έδιναν τίποτα πίσω.
Το πραγματικό ερώτημα είναι, πόσες τράπεζες των ΗΠΑ συμμετέχουν σε λειτουργίες ESG όπως η SVB;
Εκατοντάδες.
Φυσικά, οι αυξήσεις των επιτοκίων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας έχουν καταστήσει τη ρευστότητα ESG μη βιώσιμη.
Είναι πολύ ακριβό τώρα για τις τράπεζες να δανείζουν (ή να δανείζονται) για να χρηματοδοτήσουν εγχειρήματα όπως εταιρείες τεχνολογίας και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς για την κλιματική αλλαγή.
Εμπλέκονται όλες οι «πολύ μεγάλες τράπεζες για να πτωχεύσουν», αυτό είναι γνωστό, αλλά έχουν το κεφάλαιο για να παραμείνουν στη ζωή, παρά τη θηλιά ρευστότητας της κεντρικής τράπεζας;
Σαφώς, οι τράπεζες μεσαίου επιπέδου όπως η SVB είναι πολύ ευάλωτες.
Ο κύριος στόχος του δανεισμού ESG δεν ήταν να κάνει τις εταιρείες να προωθήσουν πράσινες πολιτικές, αλλά να τις ξεγελάσουν για να αγνοήσουν τα κατάλληλα μοντέλα κέρδους και την καινοτομία, καθιστώντας τις αδύναμες και εύκολο να ανατραπούν.
Great Reset
Πέρα από τα παραπάνω, η ιδέα «Great Reset» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ θα απαιτήσει μια μεγάλη οικονομική κρίση για να επιτευχθεί.
Δεν υπάρχει περίπτωση να πείσουν ποτέ τους Αμερικανούς να αγκαλιάσουν τον καπιταλισμό των ενδιαφερομένων μερών ή την οικονομία κοινής χρήσης «δεν έχω τίποτα και είμαι χαρούμενος» υπό κανονικές οικονομικές συνθήκες.
Χρειάζονται λοιπόν μια εκδήλωση κρίσης για να δημιουργήσουν απόγνωση στον πληθυσμό.
Για να κατακτήσουν οι παγκοσμιοποιητές την εταιρική διακυβέρνηση που θέλουν, μπορεί να χρησιμοποιούν το ESG για να καταστρέψουν το υπάρχον σύστημα, ώστε στη συνέχεια να το αντικαταστήσουν με μια ακόμη πιο διάχυτη δομή αφύπνισης.
Και όλα αυτά κατηγορώντας τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς.
Είναι μια πολύ παρόμοια ιδέα με την παγκοσμιοποιητική στρατηγική να κατηγορείται ο «εθνικισμός» για τα ίδια τα γεγονότα γεωπολιτικών κρίσεων που πυροδοτεί η παγκοσμιοποίηση.