Δώσαμε 44 δισεκατομμύρια Ευρώ για να σωθούν οι Τράπεζες και τα χάσαμε ΟΛΑ.
Αυτό που συνέβη τα προηγούμενα χρόνια με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) είναι μια από τις μεγαλύτερες ιστορικές καταστροφές του Ελληνισμού, ανάλογη της Άλωσης και της Σμύρνης. Θα τη μνημονεύουν οι ιστορικοί του Μέλλοντος και θα απορούν με την ανικανότητα των “Πρωθυπουργών” που μας οδήγησαν σε αυτήν, διαλύοντας το μέλλον μας.
Για να σώσουμε τις κατεστραμμένες τράπεζες, οι Έλληνες τους δώσαμε 42 ΔΙΣεκατομμύρια ευρώ.
Αυτά τα χρήματα, όχι μόνο δεν επενδύθηκαν, αλλά ως μετοχές των τραπεζών έχασαν την αξία τους σχεδόν ολοκληρωτικά. Σήμερα είναι αμφίβολο αν έχουν αξία πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια. Τα υπόλοιπα 38,5 δις, εξακολουθούμε να τα χρωστάμε, όλοι εμείς, οι πολίτες, ποιος ξέρει σε ποιον, μπορεί και στους ίδιους, σίγουρα πάντως στα “αφεντικά” τους.
Τους δώσαμε το αίμα μας για να “σωθούνε”. Αυτοί όμως αντί να μας ευχαριστήσουν, και αντί οι υπεύθυνοι να οδηγηθούν από τους Εισαγγελείς στα Δικαστήρια και τις Φυλακές, τώρα ζητάνε να μας πάρουν ό,τι μας έχει μείνει, τα σπίτια μας, τις συντάξεις μας, τα πάντα.
Φυσικά, οι υπεύθυνοι, τραπεζίτες και πολιτικοί, εξακολουθούν να δωρίζουν στον εαυτό τους συγχαρητήρια και μεγάλα μπόνους στις τσέπες τους, ενώ σε εμάς “δωρίζουν” μόνο απαγορεύσεις, φτώχεια, αδικία, και ακόμη περισσότερες καταστροφές.
Οι ανωμαλίες και οι εκτροπές τους που άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια, και να είστε σίγουροι ότι μόλις άρχισαν, απλώς αποδεικνύουν ποιοι είναι, πώς τους “κρατούσαν” εκείνοι που τους “κρατάνε” και γιατί δεν ντράπηκαν ούτε στιγμή όταν μας οδήγησαν στην κατηφόρα.
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται να φάνε και τα αποφάγια, τα ψίχουλα που έμειναν στο Τραπεζικό Σύστημα. Σύντομα θα εξηγήσουμε τι εννοούμε με αυτό.
Καμία αδικία δεν μένει όμως ατιμώρητη. Όσο και αν προσπαθούν να μας φιμώσουν, όσο και αν βάζουν πρόστυχους νόμους για να μη τολμάει κανείς να μιλήσει εναντίον τους, υπάρχει Θεία Δίκη.
“Φωνή Λαού, Οργή Θεού”, τόλμησε να πει κάποτε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αυτός το είπε, όχι εμείς. Σύντομα θα μάθει και τη σημασία του.
Όσοι νομίζουν ότι είμαι υπερβολικός, ας διαβάσουν το παρακάτω κείμενο…