Πολλοί απορούν πώς γίνεται 1, 10, 20 χρόνια πριν, να υπάρχουν συγγραφείς που πρόβλεψαν πράγματα που συμβαίνουν σήμερα…
Λόγω εμπειρίας και ενασχόλησης με ακριβώς αυτό το αντικείμενο, μπορώ να δώσω μια απάντηση, δυστυχώς ορθολογική και όχι με έστω και μια μικρή δόση υπερφυσικού…
Με δύο σκέλη:
1) Καθημερινά γράφονται χιλιάδες πράγματα, ειδικά από τους συγγραφείς που είναι οι δουλειά τους. Όπως και οι χαρτορίχτες του παρελθόντος, λένε τόσα πολλά, προβλέπουν τόσα πολλά, που δεν μπορεί, σε κάτι θα πέσουν μέσα. Και εκεί αναλαμβάνει η λεγόμενη “επιλεκτική προσοχή”, μέσω της οποίας θυμόμαστε μόνο τα ενδιαφέροντα και όλα τα άλλα τα ξεχνάμε.
2) Η δουλειά των συγγραφέων, είναι ακριβώς αυτή – να “προβλέπουν” και να “υποθέτουν”. Οι συγγραφείς ΔΕΝ είναι δημοσιογράφοι και δεν ενδιαφέρονται για την “αλήθεια” με την έννοια της δημοσιογραφίας, αλλά για την “πιθανότητα” με την έννοια της “φαντασίας”.
Για αυτό και οι συγγραφείς διαβάζουν και καταλαβαίνουν πολλά και καταφέρνουν με λίγες πληροφορίες να φτιάχνουν κόσμους ολόκληρους.
Μέσα στο μυαλό τους εξυφαίνονται αστάματητα ιστορίες, ιδέες, πραγματικότητες, πιθανότητες και λογικές. Αυτό τους επιτρέπει να ταξιδεύουν μπρος και πίσω στο μέλλον, σχεδόν σαν χρονοταξιδιώτες, και να είναι παρόντες σε όλα τα γεγονότα, παρόμοια με τον τρόπο που δείχνουν κάποιες αστυνομικές σειρές…
Και μάλιστα, όπως ακριβώς οι χρονοταξιδιώτες, οι συγγραφείς επεμβαίνουν και αυτοί στο “συνεχές”, με τρόπους αναπάντεχούς.
Π.χ. ήταν ο ο Ιούλιος Βερν “προφήτης” για κάποια οχήματα και εφευρέσεις, ή μήπως με τα κείμενά του, ήταν αυτός που ενέπνευσε τη δημιουργία τους;
(Πρόκειται για ακόμη μια φορά για το ερώτημα του “αυγού και της κότας”, το οποίο η ελληνική σκέψη -θυμηθείτε και τον Ζήνωνα- έχει εντοπίσει και απαντήσει εδώ και χιλιετίες: Δεν υπάρχει απάντηση, είναι μια θεμελιώδης αντίφαση της ύπαρξης).
Ας μη ξεχνάμε ότι πατέρας του “αστυνομικού μυθιστορήματος” και κατά πολλούς ένας από τους κύριους εμπνευστές του κλάδου της ιατροδικαστικής, είναι ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο οποίος ήταν επίσης συγγραφέας πολλών κειμένων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν “επιστημονική φαντασία”.
Ένώ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είχαμε τη Μέρυ Σέλλευ, παράνομου δεσμού του Λόρδου Βύρωνα, που έγραφε για τεχνητούς ανθρώπους εκατοντάδες χρόνια πριν εμείς τους φανταστούμε (Μοντέρνος Προμηθέας).
Υπάρχουν εκεί έξω συγγραφείς, αμέτρητα τα παραδείγματα, που έχουν μιλήσει για το Αύριο με απίθανη επιτυχία, ακριβώς γιατί το Αύριο έχει χτιστεί επάνω τους.
Αυτές οι δύο απαντήσεις, απαντούν νομίζω και στην αρχική απορία μας… 🙂
Τώρα θα με ρωτήσετε, γιατί δεν γράφω τίποτα για τους προφήτες, που αναφέρω στον τίτλο…
Πολύ απλά, γιατί νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνω δύο φορές τα ίδια πράγματα, αφού πρόκειται ακριβώς για την ίδια απάντηση…