Δίκοπο μαχαίρι αποτελεί η τοποθέτηση καμερών μέσα σε σπίτια για την ασφάλεια των ενοίκων, σύμφωνα με τους ειδικούς στα θέματα ασφαλείας.
Το φαινόμενο ήρθε στην επιφάνεια ύστερα από τη ληστεία σε διαμέρισμα ηλικιωμένης στο Παλαιό Φάληρο, όπου ο γιος της γυναίκας είχε τοποθετήσει κάμερες για την ασφάλεια της μητέρας του, με αποτέλεσμα να παρακολουθήσει ζωντανά την επίθεση των κακοποιών.
Η ζήτηση για τοποθέτηση κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης σε οικίες παραμένει τα τελευταία χρόνια σταθερά αυξημένη. Με κόστος 150 ευρώ –συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης– μπορεί οποιοσδήποτε να καταγράφει τις κινήσεις στον χώρο του, ενώ υπάρχουν και καταστήματα στην Ομόνοια που πουλάνε πολύ χαμηλότερης ποιότητας συσκευές καταγραφής με τιμή που ξεκινά από τα 10 ευρώ.
Οπως εξηγεί, ωστόσο, στον «Ελεύθερο Τύπο.» ο σύμβουλος διαχείρισης κινδύνου, Αγγελος Αγραφιώτης, η διαδικασία ενέχει κινδύνους, καθώς είναι πολύ εύκολο για κάποιον με βασικές γνώσεις πληροφορικής να εισέλθει ηλεκτρονικά στο σύστημα των καμερών και να υποκλέπτει την εικόνα.
«Οι πιο συνηθισμένες συσκευές παρακολούθησης για αυτές τις περιπτώσεις είναι οι λεγόμενες κάμερες ip. Για να αγοράσεις και να τοποθετήσεις δύο από αυτές χρειάζεσαι περίπου 150 ευρώ. Από εκεί και πέρα μπορεί να ανέβει η τιμή και να φτάσει έως τα 450 ευρώ αν θέλεις να αυξήσεις την πιστότητα της εικόνας. Το μόνο που χρειάζεσαι για να έχεις εικόνα του χώρου οπουδήποτε βρίσκεσαι είναι ίντερνετ. Ετσι, παρακολουθείς ζωντανά τι συμβαίνει από οποιαδήποτε συσκευή (κινητό, τηλεόραση, υπολογιστή). Υπάρχουν στις ίδιες τιμές κάμερες που αρχίζουν να καταγράφουν μόνο όταν διαπιστωθεί κίνηση στον χώρο. Γενικότερα υπάρχει ζήτηση για κάμερες. Για παράδειγμα, ένας πατέρας τις θέλει για να παρακολουθεί το σπίτι της κόρης του που σπουδάζει κάπου μακριά. Ή κάποιος άλλος για την ασφάλεια της ηλικιωμένης μητέρας του που την προσέχει κάποιος ξένος», λέει ο κ. Αγραφιώτης.
Προσθέτει, ωστόσο, ότι δεν θα πρότεινε σε κάποιον πελάτη του να προχωρήσει σε τοποθέτηση καμερών, διότι παραβιάζονται ιδιαίτερα εύκολα: «Παραβιάζεται η ip διεύθυνση και αποκτάται πρόσβαση στην εικόνα που μεταδίδουν οι κάμερες. Κανείς δεν θα ήθελε να ρισκάρει κάποιος τρίτος να έχει πρόσβαση σε προσωπικές και ευαίσθητες στιγμές».
Ένα άλλο βασικό ζήτημα που τίθεται είναι το νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία των καμερών σε οικίες: «Η νομοθεσία ορίζει ότι για την τοποθέτηση πρέπει να γίνει γνωστοποίηση στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Εκεί δηλώνονται, μεταξύ άλλων, οι λόγοι για τους οποίους τοποθετείς τις κάμερες και τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους. Σκεφτείτε ότι όταν κάποιος επισκέπτεται ένα σπίτι που παρακολουθείται παραβιάζονται τα προσωπικά του δεδομένα. Ωστόσο, πρόκειται για ένα αδίκημα που διώκεται κατ’ έγκληση. Συνεπώς αν ο θιγόμενος δεν προσφύγει στην Αστυνομία δεν διώκεται ο διαχειριστής των καμερών».
Πηγή:Ελεύθερος Τύπος