Λίγοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει ο πόλεμος στην Ουκρανία για τις μεγάλες επιχειρήσεις—δηλαδή ευκαιρία.
Δεν είναι μόνο τα όπλα και οι συμβάσεις ανοικοδόμησης. Οι τεράστιες γεωργικές εκτάσεις της Ουκρανίας -από τις πιο εύφορες στον κόσμο- είναι προς αρπαγή, και αμερικανικές εταιρείες όπως η BlackRock βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Ο RFK Jr. Εξηγεί επιδέξια και ξεκάθαρα.
JP Morgan και BlackRock — Από τους χρηματοδότες της καταστροφής στους «ήρωες» της ανασυγκρότησης μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων – Η υποκρισία της ανασυγκρότησης της Ουκρανίας από τις ίδιες εταιρείες που επωφελήθηκαν από τον πόλεμο
Η JP Morgan και η BlackRock, μαζί με την εταιρεία συμβούλων McKinsey & Company, συνεργάζονται με την ουκρανική κυβέρνηση για τη δημιουργία ενός ταμείου ανασυγκρότησης. Ο στόχος αυτού του ταμείου είναι να προσελκύσει σημαντικές επενδύσεις για την ανοικοδόμηση της χώρας, οι οποίες θα μπορούσαν να κοστίσουν μεταξύ 400 δισεκατομμυρίων και 1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ανάλογα με τις εκτιμήσεις. Αυτό το ταμείο, γνωστό ως Ταμείο για την Ανάπτυξη της Ουκρανίας, θα χρησιμοποιήσει μια προσέγγιση «μικτή χρηματοδότηση» για να κινητοποιήσει τόσο δημόσιο όσο και ιδιωτικό κεφάλαιο, στοχεύοντας τομείς προτεραιότητας όπως οι υποδομές, το κλίμα και η γεωργία.
Η BlackRock και η JP Morgan προσέφεραν τις υπηρεσίες τους pro bono για τη διαχείριση αυτού του αμοιβαίου κεφαλαίου, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία τους στις χρηματοπιστωτικές αγορές και τη διαχείριση του χρέους. Πρόθεση είναι αυτό το ταμείο να αρχίσει να λειτουργεί πλήρως μόλις τελειώσει ο πόλεμος, αν και ο σχεδιασμός είναι ήδη σε εξέλιξη και έχει συζητηθεί σε πρόσφατα διεθνή συνέδρια.
Η πρόσφατη συνεργασία μεταξύ της JP Morgan, της BlackRock και της McKinsey & Company για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας υπογραμμίζει την πικρή ειρωνεία της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης. Σε μια συμφωνία που στοχεύει να συγκεντρώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ουκρανία, αυτοί οι αμερικανικοί χρηματοπιστωτικοί γίγαντες τοποθετούνται τώρα ως οι οικονομικοί σωτήρες μιας χώρας της οποίας η καταστροφή, εν μέρει, διευκολύνθηκε από πολιτικές και ενέργειες στις χρηματοπιστωτικές αγορές που οι ίδιοι κυριάρχησαν και διαμόρφωσαν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω των εξωτερικών πολιτικών και των επεμβάσεων τους, έχουν μακρά ιστορία υποκίνησης αστάθειας σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, τα αμερικανικά συμφέροντα ήταν ξεκάθαρα: η αποδυνάμωση της Ρωσίας και η επέκταση της δυτικής σφαίρας επιρροής. Η ειρωνεία γίνεται ακόμη πιο εμφανής αν σκεφτούμε ότι πολλά από τα ίδια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που καλούνται τώρα να ανοικοδομήσουν την Ουκρανία είναι αυτά που έχουν ωφεληθεί πάρα πολύ από τις ένοπλες συγκρούσεις και την αποσταθεροποίηση των παγκόσμιων αγορών.
Η JP Morgan και η BlackRock είναι οντότητες βαθιά ριζωμένες στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και έχουν και οι δύο ιστορία χρηματοδότησης στρατιωτικών βιομηχανιών και κυβερνήσεων που διαιωνίζουν τις συγκρούσεις. Η JP Morgan, για παράδειγμα, έχει μακρά ιστορία εμπλοκής στη χρηματοδότηση πολέμων και αυταρχικών καθεστώτων σε όλο τον κόσμο. Η BlackRock, με τη σειρά της, ως ο μεγαλύτερος διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, έχει μερίδια σε όλες σχεδόν τις μεγάλες αμυντικές εταιρείες, οι οποίες επωφελούνται άμεσα από την κατασκευή όπλων που χρησιμοποιούνται σε συγκρούσεις όπως η Ουκρανία.
Αυτή η διχοτόμηση είναι ανησυχητική: οι ίδιοι θεσμοί που χρηματοδότησαν την καταστροφή φημίζονται τώρα ως ηγέτες της ανοικοδόμησης. Το «ταμείο ανοικοδόμησης» που προτείνεται για την Ουκρανία δεν είναι απλώς μια ανθρωπιστική προσπάθεια. Είναι επίσης ένας στρατηγικός ελιγμός για να διασφαλιστεί ότι το δυτικό κεφάλαιο έχει τον έλεγχο των μελλοντικών περιουσιακών στοιχείων και της οικονομικής υποδομής της χώρας. Η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, που κοστίζει έως και ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, παρουσιάζει μια προσοδοφόρα ευκαιρία για αυτές τις εταιρείες, οι οποίες πλέον θεωρούνται σωτήρες.
Επιπλέον, η παρουσία της McKinsey & Company στο έργο προσθέτει ένα επιπλέον στρώμα κριτικής, καθώς η εταιρεία συμβούλων έχει συχνά κατηγορηθεί για ανήθικες πρακτικές και συμπαιγνία με διεφθαρμένα καθεστώτα. Η έλλειψη διαφάνειας και οι αμφιλεγόμενες πρακτικές της McKinsey θέτουν υπό αμφισβήτηση την ακεραιότητα της διαδικασίας ανοικοδόμησης.