Αφρική: Κάτω από τον λαμπερό ήλιο της Κένυας, ηλικιωμένες γυναίκες μοχθούν με τα χέρια και τα γόνατά τους πάνω στον κοκκινοκαφέ πηλό, διαχωρίζοντας τα πνιχτά ζιζάνια από τους μικρούς, πράσινους βλαστούς μιας καλλιέργειας κεχριού.
Οι γυναίκες είναι ξυπόλητες και έτσι εργάζονται από τις 8 το πρωί έως τις 5 ή 6 το απόγευμα. Η εκκαθάριση ενός μικρού χωραφιού διαρκεί τρεις ημέρες.
«Μια θεριζοαλωνιστική μηχανή θα μπορούσε να αντικαταστήσει 1.000 ανθρώπους», δήλωσε ο Jusper Machogu, γεωπόνος μηχανικός και αγρότης στην Κένυα. «Με στεναχωρεί κάθε φορά που βλέπω τη μαμά μου να περνάει μέσα από το κεχρί. Έχουμε γυναίκες που γονατίζουν και ξεριζώνουν τα ζιζάνια σε όλη τη φάρμα όλη μέρα, και έχει τόσο πολύ ήλιο. Αυτά τα μηχανήματα θα άλλαζαν τη ζωή μας». Αλλά αγρότες όπως ο κ. Machogu δεν μπορούν να πάρουν θεριζοαλωνιστική μηχανή.
Ακόμα κι αν μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά με τους πενιχρούς μισθούς που βγάζουν πουλώντας καλλιέργειες, οι κλιματικές πολιτικές των δυτικών εθνών εμποδίζουν τους Αφρικανούς να επιτύχουν αυτό που έχει ήδη η Δύση – τον εκσυγχρονισμό και την ευημερία.
Τον Νοέμβριο του 2023, για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από τη χρήση ορυκτών καυσίμων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κένυας, William Ruto, διέκοψε τις επιδοτήσεις για λιπάσματα, τα καύσιμα και την ηλεκτρική ενέργεια για το οικονομικό έτος 2023/2024. Το έκανε κατόπιν εντολής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), μιας χρηματοοικονομικής υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).
«Προέρχομαι από μια κοινότητα όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κοπριά αγελάδων για να γονιμοποιήσουν τις φάρμες τους», είπε ο κ. Machogu. «Και ο λόγος που γίνεται αυτό είναι επειδή πέρυσι, η κυβέρνηση της Κένυας αποφάσισε ότι έπρεπε να υπακούσει σε αυτό που της επέβαλε το ΔΝΤ. Και τους επέβαλε να σταματήσουν τις επιδοτήσεις λιπασμάτων.
»Μπορείτε να φανταστείτε πώς αυτό θα επηρεάσει τους αγρότες. Οι τιμές των λιπασμάτων αυξήθηκαν σχεδόν 100%. Έχουμε πολύ φτωχούς ανθρώπους εδώ γύρω. Έτσι, αν [αγόραζα] 20 κιλά για τη φάρμα μου, αναγκάζομαι να αγοράσω 10 κιλά πλέον.
»Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν επιστρέψει στη χρήση κοπριάς αγελάδας, η οποία δεν είναι καλό αζωτούχο λίπασμα για την καλλιέργεια τους. Δεν μπορείτε να συγκρίνετε την ουρία, με περιεκτικότητα 46 τοις εκατό σε άζωτο, με την κοπριά αγελάδας, με μόνο τέσσερα τοις εκατό. Δεν έχει νόημα.»
Ο κ. Machogu είπε ότι το ΔΝΤ και τα δυτικά έθνη που ασπάζονται τις πολιτικές για το κλίμα για την Αφρική εμπλέκονται στη νεοαποικιοκρατία ή «κλιματική αποικιοκρατία».
Και δεν διαφέρει από την προηγούμενη αποικιοκρατία, όπως η φιλελεύθερη ελίτ, όπως ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, έχουν καταδικάσει. «Η αποικιοκρατία παρέσυρε την οικονομία της Αφρικής και έκλεψε τους ανθρώπους από την ικανότητά τους να διαμορφώνουν τη μοίρα τους», είπε ο Πρόεδρος Ομπάμα ενώ βρισκόταν στην Αιθιοπία το 2015. «Τελικά, τα απελευθερωτικά κινήματα αυξήθηκαν. Και πριν από 50 χρόνια, σε μια μεγάλη έκρηξη αυτοδιάθεσης, οι Αφρικανοί κέρδισαν και γέμισαν με χαρά και ελπίδα, καθώς ξένες σημαίες κατέβηκαν και οι εθνικές σας σημαίες ανέβηκαν».
Δύο χρόνια νωρίτερα, το 2013, ενώ βρισκόταν στη Νότια Αφρική, ο Πρόεδρος Ομπάμα προειδοποίησε μια ομάδα νεαρών Αφρικανών ηγετών για τις συνέπειες της επίτευξης της δυτικής ισοτιμίας στην Αφρική.
«Αν όλοι ανεβάζουν το βιοτικό επίπεδο σε σημείο που όλοι έχουν αυτοκίνητο και όλοι έχουν κλιματισμό, όλοι έχουν ένα μεγάλο σπίτι, τότε ο πλανήτης θα βράσει», είπε, «εκτός αν βρούμε νέους τρόπους παραγωγής ενέργειας».
Η νέα κλιματική αποικιοκρατία καθοδηγείται από παγκόσμιες οντότητες όπως ο ΟΗΕ, ο οποίος λέει ότι η Αφρική πρέπει να έχει ενέργεια, αλλά λόγω ανησυχιών για την κλιματική αλλαγή, θα πρέπει να επικεντρωθεί στον άνεμο και την ηλιακή ενέργεια.
Ο Calvin Beisner, ιδρυτής και πρόεδρος της χριστιανικής συμμαχίας Cornwall Alliance, είπε ότι αυτή τη στιγμή «η πιο επιβλαβής πολιτική» είναι ότι το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και φορείς όπως ο Οργανισμός Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ «αρνούνται να χορηγήσουν δάνεια ή άλλη χρηματοδότηση για άνθρακα, σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου ή πετρελαίου στην υποσαχάρια Αφρική και σε μέρη της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.
Είναι ιδιαίτερα επιζήμιο ειδικά για την Αφρική, τόνισε.
Ο Vijay Jayaraj, επιστημονικός συνεργάτης για το CO2 Coalition, είπε ότι μεγάλωσε στην Ινδία και είδε την ανάπτυξη της εκβιομηχάνισης της Ινδίας -με την ευγενική προσφορά των ορυκτών καυσίμων.
«Όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη, η ενέργεια είναι ο θεμελιώδης θεμέλιος λίθος», είπε. «Αν πρόκειται να διαταράξετε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι παίρνουν ενέργεια – πού και ποια ποιότητα ενέργειας λαμβάνουν – αυτό θα έχει αντίκτυπο. Όχι μόνο γενικά, όσον αφορά την οικονομία και το ΑΕΠ, αλλά και το επίπεδο του νοικοκυριού και του ατόμου», δήλωσε ο κ. Jayaraj.
Κλιματική αποικιοκρατία
Ο κ. Machogu επέκρινε τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ για το 2023 για την Αφρική, οι οποίοι, όπως είπε, αναπτύχθηκαν αφού οι υπάλληλοι του ΟΗΕ πήγαν στην Αφρική για να μελετήσουν τα ζητήματα που αντιμετωπίζει η ήπειρος. Από εκείνη την αποστολή, οι υπάλληλοι του ΟΗΕ κατέληξαν σε 17 «λύσεις».
«Είπαν ότι ένα από τα προβλήματα είναι η κλιματική αλλαγή», είπε ο κ. Machogu. «Δεν έχει νόημα για μένα γιατί κατάγομαι από την Αφρική. Έχουμε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα—άνθρωποι που κοιμούνται πεινασμένοι, πολύ φτωχοί άνθρωποι τριγύρω μου. Ανησυχώ περισσότερο για αυτό από όσο θα ανησυχήσω ποτέ για την κλιματική αλλαγή.
»Κάθε λύση στα προβλήματα [της Αφρικής] επικεντρώνεται στην κλιματική αλλαγή. [Ο ΟΗΕ λέει στην Αφρική] «Αν πρόκειται να βάλεις τέλος στη φτώχεια, ας την τελειώσουμε με τρόπο που να μην επηρεάζουμε το κλίμα μας. Εάν πρόκειται να έχετε καθαρό νερό, ας το κάνουμε με τρόπο που δεν θα είναι πολύ κακός για το κλίμα».
Είπε ότι ο σύγχρονος πολιτισμός έχει «τέσσερις πυλώνες πολιτισμού»—χάλυβας, τσιμέντο, πλαστικό και λίπασμα.
«Χωρίς ορυκτά καύσιμα, δεν μπορούμε να παράγουμε αυτούς τους τέσσερις πυλώνες του πολιτισμού. Χωρίς ορυκτά καύσιμα, δεν έχουμε ενέργεια. Πρέπει να έχουμε ορυκτά καύσιμα. Με αυτόν τον τρόπο νίκησε η Δύση τη φτώχεια».
Η τρέχουσα επίσημη θέση του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) σχετικά με την Αφρική είναι να τη βοηθήσει να επιτύχει τον εκσυγχρονισμό, αλλά να το κάνει σύμφωνα με αυστηρές περιβαλλοντικές κατευθυντήριες γραμμές.
Συγκεκριμένα, αυτό περιλαμβάνει την αύξηση της πρόσβασης και την εξάρτηση από την αιολική και ηλιακή ενέργεια, την ενθάρρυνση των χωρών εντός της ηπείρου να συναντηθούν και να μιλήσουν για το τι λειτούργησε και τι όχι, «θέτοντας προτεραιότητα στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου από την υποβάθμιση της γης» και την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για «ανάπτυξη χαμηλών εκπομπών άνθρακα».
Ο κ. Machogu είπε ότι, με απλούς όρους, η πολιτική των Ηνωμένων Εθνών συνοψίζεται σε ένα σχέδιο «χωρίς ορυκτά καύσιμα για την Αφρική», που σημαίνει αναγκαστικά καμία οικονομική πρόοδος. Αντίθετα, η απεριόριστη πρόσβαση στα ορυκτά καύσιμα θα μπορούσε να βοηθήσει στην απομάκρυνση της Αφρικής από τη φτώχεια.
«Επιτρέψτε μου να μιλήσω για την Αφρική γιατί το 60 τοις εκατό των Αφρικανών βασίζονται στη γεωργία για τα προς το ζην», είπε ο κ. Machogu. «Χρειαζόμαστε ορυκτά καύσιμα για αγροτικά μηχανήματα. Παρά το γεγονός ότι τα Ηνωμένα Έθνη, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και όλες αυτές οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προωθούν την ηλιακή και αιολική ενέργεια για την Αφρική, δεν μπορούμε να ηλεκτροδοτήσουμε με αυτόν τον τρόπο την γεωργία – και αυτό γινόταν, θα ήταν ένα μικρό ποσοστό.
«Αυτή τη στιγμή, η πρόσβασή μας σε γεωργικά μηχανήματα είναι πολύ χαμηλή. Νομίζω ότι περίπου τέσσερα ή πέντε τοις εκατό [των Αφρικανών έχουν πρόσβαση], το οποίο είναι πολύ χαμηλό σε σύγκριση με μέρη όπως το 75 τοις εκατό της Κίνας, το 45 τοις εκατό της Ινδίας και το 95 τοις εκατό των ΗΠΑ. Σχεδόν τα πάντα στη γεωργία των ΗΠΑ γίνονται με μηχανές. Έτσι, η πρόσβαση σε αγροτικά μηχανήματα θα άλλαζε πραγματικά τη ζωή μας γιατί θα ενίσχυε και θα διεύρυνε τις δυνατότητές μας».
Εκτός από την ανάγκη για ορυκτά καύσιμα για μηχανήματα και την πρόσβαση σε δάνεια για την αγορά τους, ο κ. Machogu είπε ότι η διευρυμένη άρδευση, χάρη στα ορυκτά καύσιμα, θα ωφελούσε την Αφρική.
«Η Αφρική δεν είναι όλη πράσινη», είπε. «Έχουμε αρκετά μέρη που είναι πολύ ξηρά. Έτσι, ένας από τους ευκολότερους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα αυτό, θα ήταν με το πότισμα της γης μας και των εδαφών μας, χρησιμοποιώντας σωλήνες από ορυκτά καύσιμα».
Κρατώντας ψηλά έναν κίτρινο πλαστικό κουβά και κοιτάζοντας τις γύρω καλλιέργειές του, ο κ. Machogu είπε ότι οι περισσότεροι Αφρικανοί παίρνουν νερό για τις καλλιέργειες τραβώντας το από πηγάδια. Όσο πιο μακριά είναι η σοδειά από το πηγάδι, τόσο πιο δύσκολη και χρονοβόρα η εργασία.
Τέλος, ο ίδιος εξήγησε ότι η χρήση ουρίας, ενός λιπάσματος που παρασκευάζεται από αμμωνία και υγρό διοξείδιο του άνθρακα, είναι σημαντικά χαμηλότερη στην Αφρική, εν μέρει χάρη στην εξωτερική πίεση από φορείς όπως το ΔΝΤ.
«Προσωπικά χρησιμοποιώ 40 κιλά αζωτούχου λιπάσματος για κάθε ένα εκτάριο της γης μου. Άλλοι χρησιμοποιούν 20 κιλά. Σε άλλα μέρη, όπως η Αιθιοπία, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν 16 κιλά ανά εκτάριο.
«Πηγαίνετε σε ένα μέρος όπως οι ΗΠΑ, η κάπου στη Δύση – που λένε ότι η Αφρική δεν πρέπει να έχει πρόσβαση σε ορυκτά καύσιμα – και εκεί χρησιμοποιούν 120 κιλά [αζωτούχου λιπάσματος] ανά εκτάριο. Η Ευρώπη χρησιμοποιεί 160–170 κιλά ανά εκτάριο, η Ινδία χρησιμοποιεί 250 κιλά ανά εκτάριο και η Κίνα χρησιμοποιεί 360 κιλά ανά εκτάριο.
«Λοιπόν, συγκρίνετε το 360 με το 20. Είκοσι είναι ο μέσος όρος για την Αφρική. Χρησιμοποιούμε το 4% του παγκόσμιου λιπάσματος—μόνο το 4% με 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους! Δεν βγάζει νόημα όλο αυτό. Άρα, χρειαζόμαστε πρόσβαση σε λίπασμα ορυκτών καυσίμων. Αυτό θα άλλαζε τη ζωή μας σε μεγάλο βαθμό».
Ο κ. Beisner συμφώνησε.
«Το πρόβλημα του κόστους των καυσίμων είναι πραγματικό και αυξάνεται στην υποσαχάρια Αφρική, και ειλικρινά, σε όλο τον κόσμο», είπε.
«Καθώς οι πολιτικές μας οδηγούν σε αυτή την αύξηση του κόστους των καυσίμων, ουσιαστικά καταδικάζουμε τους ανθρώπους να έχουν λιγότερη συγκομιδή τροφίμων και, ως εκ τούτου, λιγότερα τρόφιμα διαθέσιμα τα οποία θα καταλήγουν στο τραπέζι μας σε υψηλότερες τιμές».
Ο κ. Beisner είπε ότι η απομάκρυνση από το φυσικό αέριο ως καύσιμο επηρεάζει επίσης τα αζωτούχα λιπάσματα, τα οποία χρειάζονται «τεράστιες ποσότητες» από αυτό για να παραχθούν.
Η απαγόρευση του φυσικού αερίου ως καυσίμου θα έχει τραγικά αποτελέσματα, οι τιμές των λιπασμάτων θα αυξάνονταν, η χρήση λιπασμάτων θα μειωνόταν και στη συνέχεια η παραγωγή τροφίμων σε όλο τον κόσμο θα μειωνόταν.
Ο κ. Machogu είπε ότι σε αντίθεση με τους δυτικούς πολιτισμούς, εάν το κέρδος από τη γεωργία μειωθεί, οι Αφρικανοί αγρότες δεν μπορούν έτσι απλά να αναζητήσουν μια άλλη θέση εργασίας.
«Στην Κένυα, σχεδόν το 80 τοις εκατό του πληθυσμού μας κερδίζει τα προς το ζην από τη γεωργία», είπε. «Άρα, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσουμε τη γεωργία. Αυτό που πρόκειται να συμβεί, και αυτό που έχει συμβεί, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν λιγότερη παραγωγή στις φάρμες τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν προμήθειες να πουλήσουν για να αγοράσετε εσείς. Και έτσι και εμείς στερούμε πράγματα από τα παιδιά μας και εσείς δεν έχετε προϊόντα. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν ούτε να τραφούν [από το αγρόκτημά τους]. Πρέπει να αγοράσουν φαγητό».
Η πορεία της Ινδίας προς την εκβιομηχάνιση
Ο κ. Jayaraj είπε ότι προέρχεται από μια οικογένεια αγροτών στην Ινδία. Αλλά σε αντίθεση με την Αφρική, η Ινδία μπόρεσε να εκσυγχρονιστεί χάρη στην πρόσβαση σε ορυκτά καύσιμα – μια διαδικασία που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και ολοκληρώθηκε το 2019 με την σχεδόν καθολική πρόσβαση των νοικοκυριών στην ηλεκτρική ενέργεια, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA). Είπε ότι πάνω από τρεις δεκαετίες ήταν μάρτυρας «της κοινωνικοοικονομικής ενδυνάμωσης των ανθρώπων» στην Ινδία.
«Ο πληθυσμός της Ινδίας είναι 1,4 δισεκατομμύρια. Και έτσι φυσικά, μπορεί να ληφθεί ως ένα σημαντικά μεγάλο μέγεθος δείγματος του τι συμβαίνει με τον αγροτικό τομέα όταν εισάγετε πολιτικές κατά των ορυκτών καυσίμων». Περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από τη γεωργία για τα προς το ζην στην Ινδία.
«Όσον αφορά την πραγματική γεωργία, περισσότερο από το 90 τοις εκατό του πιο συχνά χρησιμοποιούμενου λιπάσματος της Ινδίας – που ονομάζεται ουρία – παράγεται σε εργοστάσια που χρησιμοποιούν αέριο ή άνθρακα», είπε.
«Έτσι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εάν αυτό επηρεαστεί, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα υποφέρει όχι μόνο με τα προς το ζην, αλλά και από το επακόλουθο φαινόμενο ντόμινο της επισιτιστικής ασφάλειας για τη χώρα».
Ο κ. Jayaraj εξήγησε ότι τη δεκαετία του 1960, η Ινδία γνώρισε σημαντική φτώχεια και πείνα. Ενώ αυτά που συνέβησαν τότε ήταν καταστροφικά, οδήγησαν σε μια αγροτική επανάσταση που έγινε δυνατή με τη χρήση λιπασμάτων και ορυκτών καυσίμων.
«Σχεδόν όλοι οι αγρότες στην Ινδία, αν δεν είναι μεγάλος ή πλούσιος αγρότης, έχουν δωρεάν ρεύμα. Αυτό έχει γίνει όλο και πιο συνηθισμένο τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ήταν δυνατό μόνο μέσω της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από άνθρακα, της οποίας η Ινδία έχει άφθονα αποθέματα», είπε.
«Βλέπετε δεν αρκούν μόνο τα λιπάσματα για να έχεις μια αξιόπιστη γεωργία, αλλά απαιτείται και ηλεκτρισμός για τους λιγότερο εύπορους στην αγροτική Ινδία, που τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν ηλεκτρικές αντλίες για να αντλούν νερό στα χωράφια. Αυτό έκανε μεγάλη διαφορά. Και βλέπετε ορυκτά καύσιμα σε κάθε πλευρά της ζωής ενός αγρότη. Αν και είναι εκεί στο χωράφι —περιτριγυρισμένος από τη φύση, εμπλεκόμενος με τη φύση— ό,τι κάνει υποστηρίζεται από ορυκτά καύσιμα.
«Έτσι, όταν πρόκειται για τη γεωργία και για ολόκληρο τον τομέα της, θα ήταν καταστροφικό αν στραφούν στη βιολογική γεωργία ή μειώσουν την εισαγωγή ή την παραγωγή ορυκτών καυσίμων».
Ο κ. Jayaraj είπε ότι όσο μεγάλωνε, τα σπίτια των συγγενών του σε χωριά και χωριουδάκια δεν είχαν ρεύμα 24/7.
«Όποτε ερχόταν το ρεύμα, έβλεπα τους θείους και τους παππούδες μου να τρέχουν να ανάψουν τις αντλίες τους για να προλάβουν να στείλουν νερό στα χωράφια», είπε.
Αυτή η εμπειρία και η πρόσφατη καθολική πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια έχουν δώσει στους Ινδούς μια βαθιά εκτίμηση για την αξιόπιστη ενέργεια και τον πολλαπλασιασμό του άνθρακα, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
«Η Ινδία χρησιμοποιεί πολύ άνθρακα. Ο ρυθμός κατανάλωσης άνθρακα της Ινδίας αναμένεται να ξεπεράσει εκείνον της Κίνας, επειδή η αύξηση του ρυθμού ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται επίσης να είναι πάνω από τον ρυθμό της Κίνας τις επόμενες δύο δεκαετίες. Αυτό συνοψίζει το όφελος της αμείωτης χρήσης άνθρακα και των ορυκτών καυσίμων, που έχω βιώσει τις τελευταίες τρεις δεκαετίες».
Είπε επίσης ότι, σε αντίθεση με την Αφρική, η Ινδία δεν ανήκει στους δυτικούς πολιτισμούς και δεν έχει καμία πρόθεση να στραφεί ή να βασιστεί σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως αιολικά, ηλιακά ή ηλεκτρικά οχήματα. Πρόσθεσε ότι η απόπειρα μιας τέτοιας αλλαγής θα ήταν «μη πρακτική» και πολιτική αυτοκτονία για όποιον ασκεί μια τέτοια πολιτική.
Λείπει το δάσος για τα δέντρα
Ο κ. Beisner είπε ότι μέρη όπως η Αφρική, η Ασία και χώρες της Λατινικής Αμερικής θα παραμείνουν σε συνθήκες φτώχειας χωρίς απεριόριστη πρόσβαση σε ορυκτά καύσιμα.
«Είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να κατασκευάζουν σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και αυτοί οι σταθμοί να παρέχουν ισχύ σε κλίμακα —μεγάλες ποσότητες ενέργειας— αξιόπιστα, χωρίς διακοπή. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει οικονομικά με αιολική και ηλιακή ή άλλες λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».
Είπε ότι χωρίς ηλεκτρική ενέργεια βιομηχανικής κλίμακας, οι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες θα συνεχίσουν να είναι «εξαιρετικά φτωχοί».
«Και αυτή είναι μια πολύ μεγαλύτερη απειλή για την ανθρώπινη υγεία και την ανθρώπινη ζωή από οτιδήποτε σχετίζεται με το περιβάλλον, το κλίμα ή τον καιρό», είπε ο κ. Beisner.
«Το γνωρίζουμε εν μέρει επειδή, τα τελευταία 100 χρόνια, το μέσο ετήσιο ποσοστό ανθρώπινης θνησιμότητας από ακραία καιρικά φαινόμενα έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 98 τοις εκατό. Έτσι, η ευημερία μας προστατεύει από ό,τι μπορεί να μας φέρει ο καιρός. Και η αντίθεση στα ορυκτά καύσιμα ως πηγές ενέργειας μας εμποδίζει να έχουμε ευημερία».
Ο κ. Machogu είπε ότι η Αφρική είναι αυτή τη στιγμή στο σημείο που βρίσκονταν οι Ηνωμένες Πολιτείες το 1800. Αλλά σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αφρική δεν επιτρέπεται μια βιομηχανική επανάσταση.
«Το 1800, οι ΗΠΑ είχαν περίπου το 80 τοις εκατό του πληθυσμού που εργαζόταν στη γεωργία», είπε ο κ. Machogu. «Σήμερα, έχουμε περίπου τον ίδιο αριθμό Αφρικανών που κερδίζουν τα προς το ζην από τη γεωργία».
Είπε ότι από το 1820 έως το 1920, οι Αμερικανοί αγρότες χρειαζόντουσαν περίπου 10 λεπτά για να παράγουν ένα κιλό σιτάρι λόγω έλλειψης μηχανημάτων. Σήμερα, χρειάζονται δύο δευτερόλεπτα για να βγάλουν την ίδια ποσότητα.
«Αν έρθετε στην Αφρική, αν έρθετε στην Κένυα και θέλετε να ασχοληθείτε με την γεωργία… πρέπει να διαχωρίσε το κεχρί από το γρασίδι», είπε. «Στο τέλος της ημέρας, ίσως και να κερδίσετε ένα 1 δολάριο.
»Έχουμε ανθρώπους που φέρνουν νερό από 600 μέτρα μακριά. Οπότε, κουβαλάς 20 κιλά νερό στο κεφάλι σου και περπατάς για 600 μέτρα. Έχουμε ανθρώπους που παίρνουν νερό από ένα χιλιόμετρο μακριά. Εξαρτάται από την τοποθεσία.»
Ο κ. Machogu είπε ότι ενώ οι περισσότεροι Κενυάτες έχουν πλέον πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τις δυτικές χώρες.
«Προέρχομαι από μια οικογένεια έξι ατόμων. Έχω τρία αδέρφια, τη μαμά και τον μπαμπά μου, και καταναλώνουμε περίπου 12 με 16 μονάδες ρεύματος. Χρησιμοποιώ τη «μονάδα» για να αντιπροσωπεύσω τις κιλοβατώρες. Έτσι, 12 έως 16 μονάδες, και αυτό είναι ανά μήνα για έξι άτομα. Ένα αμερικάνικο ψυγείο χρησιμοποιεί 45 μονάδες το μήνα—μόνο το ψυγείο!
«Στην υποσαχάρια Αφρική, σχεδόν το 90 τοις εκατό της ενέργειάς μας προέρχεται από την καύση βιομάζας. Η βιομάζα είναι βασικά κοπριά αγελάδας. Έτσι, σχεδόν το 90 τοις εκατό της ενέργειάς μας προέρχεται από αυτήν. Στις ΗΠΑ, πάνω από το 80 τοις εκατό της ενέργειάς προέρχεται από ορυκτά καύσιμα και στην Κίνα, σχεδόν το 90 τοις εκατό. Παγκοσμίως, πάνω από το 80 τοις εκατό της ενέργειας προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων. Έτσι, το γεγονός ότι 1,4 δισεκατομμύρια Αφρικανοί χρησιμοποιούν περίπου 3,9 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα είναι τόσο γελοίο σε σύγκριση με τις ΗΠΑ των 333 εκατομμυρίων των ανθρώπων οι οποίοι καίνε 20 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα».
Ο κ. Machogu είπε ότι βρίσκει υποκριτές πολλούς από τους δυτικούς ηγέτες.
«Αυτοί οι άνθρωποι καταναλώνουν πολλά ορυκτά καύσιμα—ακόμη και ο Ομπάμα. Αν κοιτάξετε το σπίτι του Ομπάμα, είναι ένα τεράστιο σπίτι χωρίς ηλιακούς συλλέκτες – το ίδιο ισχύει και για τον άλλο τύπο, τον Αλ Γκορ. Ο Αλ Γκορ έχει ένα μεγάλο, μεγάλο σπίτι. Και αν δεις το σπίτι του, δεν έχει ηλιακούς συλλέκτες. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι προωθούν την ατζέντα τους η οποία κάνει τους ανθρώπους μας να υποφέρουν την ίδια στιγμή που εκείνοι ζουν σαν βασιλιάδες», είπε.
«Και για να συνοψίσω, η Αφρική όχι μόνο δεν αναπτύσσεται, αλλά ερημώνεται. Μόνο αυτό. Είναι τόσο απλό…»