Στις 23 Απριλίου 1980, η κυρία Σούλα βγαίνει στο μπαλκόνι με το πανό που έχει φτιάξει αποβραδίς για την γιορτή του Αγίου Γεωργίου. ‘Χρόνια πολλά σε όλους και όλες’ γράφει το πανό, το οποίο κρεμάει με περισσή ικανοποίηση από την μία άκρη του μπαλκονιού στην άλλη και επιστρέφει στο σαλόνι. Αν η παραπάνω εικόνα μοιάζει παράλογη, τότε αυτά που εκτυλίσσονται στο facebook κάθε φορά που γιορτάζει κάποιος από τους πιο trendy αγίους της χώρας (βλ. Άγιος Γεώργιος, Άγιος Ιωάννης, Άγιος Δημήτριος) κάνουν τον Λουίς Μπουνιουέλ να μοιάζει με πρωθιερέα του ορθολογισμού.
Με λένε Γιώργο κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα εορταστικά posts στα οποία με είχαν ταγκάρει την Κυριακή (23/4):
(Με μόλις 13 ακόμα άτομα)
(Και για όσους δεν κατάλαβαν χρόνια πολλά+χαμογελαστή φάτσα+ροζ λουλούδι+κίτρινο λουλούδι+κίτρινο λουλούδι)
(Λιτή και περιεκτική ευχή σε 35 μόλις άτομα)
(Μην βλέπετε που σας τάγκαρα όλους μαζί, τον καθένα ξεχωριστά εννοούσα)
(Με ακόμα 47 άτομα + τον Άγιο Γεώργιο αυτοπροσώπως)
Δυστυχώς, έχω σβήσει το καλύτερο από όλα, στο οποίο η κυρία που εύχονταν σ’ εμένα κι άλλους εννιά εορτάζοντες, μας είχε κάνει check-in κάπου στην Επανομή Θεσσαλονίκης -στην οποία δεν έχει τύχει να πάω ποτέ- σημειώνοντας ότι μας διακατείχε εορταστική διάθεση.
Πριν την εφεύρεση του ταγκαρίσματος, οι απανταχού κυρίες ‘Σούλες’ του facebook αρκούνταν στο να ποστάρουν ένα σκέτο ‘Χρόνια πολλά’ στους εορτάζοντες. Η επίδρασή της συγκεκριμένης ευχής στην παγκόσμια ισορροπία ήταν αντίστοιχη του ‘καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται’, αλλά πέρα από έναν ελαφρύ πόνο στα μάτια στη θέα της, δεν είχε κάποιο άλλο αντίκτυπο στη ζωή του εορτάζοντα. Αν, όμως, σ’ έχουν ταγκάρει σε κάποιο post και για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο δεν έχεις ‘κλειστό’ τον τοίχο σου -δεν έχεις ενεργοποιήσει δηλαδή την επιλογή που σου δίνει τη δυνατότητα να λογοκρίνεις οτιδήποτε σου ποστάρουν- ή δεν απενεργοποιήσεις αυτόματα τις ειδοποιήσεις του συγκεκριμένου post που σε περιλαμβάνει, σύντομα γίνεσαι θεατής των δεκάδων σχολίων των εορταζόντων που ευχαριστούν τον άνθρωπο που τους ευχήθηκε ταγκάροντάς τους, ενώ δεν αποκλείεται να πέσεις πάνω σε διαλόγους μεταξύ των εορταζόντων, οι οποίοι ανεξάρτητα από το αν γνωρίζονται ή όχι, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία κι αρχίζουν να εύχονται ο ένας στον άλλο. Μαγεία.
*24 ώρες μετά μόλις μου ήρθε ακόμα μια ειδοποίηση από ένα τέτοιο ταγκάρισμα, αν και έχω επιλέξει να μην μου έρχονται*
Δεν αμφισβητώ τις αγαθές προθέσεις όποιου εύχεται μ’ αυτό τον τρόπο στις ορδές ‘Γιώργηδων’ που έχει για φίλους στο facebook, αλλά δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω ποια είναι η κινητήρια εγκεφαλική δύναμη που τον ωθεί σ’ αυτή την ενέργεια. Θα μου πεις αυτό είναι το μόνο παράλογο που συμβαίνει με τις ‘φεισμπουκικές’ ευχές;
(Ας μην ανοίξουμε καλύτερα κι αυτό το θέμα)
Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, μεγάλο ποσοστό των χρηστών του facebook θεωρεί πως θα το παρεξηγήσεις αν δεν σου ευχηθεί ‘Χρόνια πολλά’ στη γιορτή σου, με αποτέλεσμα να αρχίζει να σου εύχεται με τρόπο που στην ουσία είναι πιο παρεξηγήσιμος από ότι αν δεν σου ευχόταν καθόλου. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους θα βρεις από άτομα που μπορεί να συναντάς κάθε μέρα και να μην ανταλλάσσετε ούτε ‘καλημέρα’ μέχρι άτομα που έχεις κάνει accept στο facebook και έχουν nickname αντί για το πραγματικό τους όνομα με αποτέλεσμα να μην ξέρεις καν ποιος σου εύχεται. Ας δούμε μερικά παραδείγματα ευχών από άτομα που δεν ήταν ανάγκη να σου στείλουν:
-> Xronia polla. Αφού βαριέσαι ρε φίλε ακόμα και να πατήσεις Shift+Alt για να γράψεις ελληνικά, άστο να πάει στο καλό.
-> Χρόνια πολλά!!! από λογαριασμό με όνομα ‘Μωβ Κυκλάμινο’. Όντως μου ‘χει συμβεί και δεν έχω ιδέα σε ποιον/ποια ανήκε.
-> Προσωπικό μήνυμα από άνθρωπο που ο τελευταίος διάλογος που έχετε κάνει στο facebook και φαίνεται αν σκρολάρεις λίγο προς τα πάνω ήταν ακριβώς ο ίδιος με πέρυσι την ίδια μέρα. Ο ορισμός του άβολου.
Η λίστα δυστυχώς μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο και γίνεται όλο πιο τρομακτική. Ίσως θα πρέπει ν’ ασχοληθούν μαζί της και οι δημιουργοί του Black Mirror.
Για να είμαστε ειλικρινείς, ευθύνη σ’ αυτό το συρφετό των ευχών έχουμε και εμείς που τις δεχόμαστε, από τη στιγμή που μπαίνουμε στη διαδικασία ν’ απαντήσουμε. Γιατί αν δεν απαντήσεις, δείχνεις πως δεν εγκρίνεις όλο αυτό που γίνεται και υπόθεση τελειώνει εκεί. Αν όμως απαντήσεις, κάν’ το τουλάχιστον σωστά. Όσοι, λοιπόν, απαντάμε επειδή δεν περνάμε καλά κατά τη διάρκεια της συγγραφής των απαντήσεων μας, μιας και αν λειτουργούσαμε αυθόρμητα δεν θα απαντούσαμε ούτε στους μισούς από όσους μας ευχήθηκαν, κάνουμε λάθη.
Εκεί λοιπόν που έχεις πάρει φόρα και απαντάς σε όλους όσους σου ευχήθηκαν με κάποια απάντηση του τύπου ‘Ευχαριστώ πολύ, να σαι καλά’, δεν υπάρχει περίπτωση σε τουλάχιστον έναν άνθρωπο το χρόνο να μην απαντήσεις ‘Ευχαριστώ πολύ, να σαι καΚά’. Πριν όμως νιώσεις πολύ άσχημα, όλο και κάποιος θα έχει προλάβει να σου στείλει ‘Χρόνια ΚαΚά’ αντί για ‘Χρόνια καλά‘ οπότε η παγκόσμια ισορροπία αποκαθίσταται.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, έστω και καθυστερημένα, ‘Χρόνια πολλά σε όλες τις Γιωργίες και τους Γιώργηδες’.