Του Κώστα Βαξεβάνη
Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πολυβολούσε την κυβέρνηση για την εγκληματικότητα στα Εξάρχεια, ένα χαμόγελο ζωγραφιζόταν στα χείλη του Χριστοφοράκου, που έπινε τον καφέ του στο κέντρο του Μονάχου.
Νόμος και τάξη, που θα έλεγε και ο Άδωνις αν δεν φοβόταν μήπως τον χειροκροτήσει έμπλεος χαράς ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Γιατί ο νόμος και η τάξη στη ΝΔ έχουν και ιστορία αλλά έχουν και πρόσωπα. Και αν αφήσουν να τη διηγηθεί ο Μάκης Βορίδης, θα εξηγήσει πώς ακριβώς καθαρίζονται τα Εξάρχεια, με μια βόλτα και ένα τσεκούρι.
Έχει πρόσωπα η τάξη της ΝΔ, θύματα αυτών που εννοούσαν το νόμο όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με σιδερένια πυγμή, παλαιοκομματικές αντιλήψεις και αυταρχικές πολιτικές. Έχει το όνομα της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, των Κουμή και Κανελλοπούλου, του Νίκλου Τεμπονέρα, του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Δεν τα ομολογεί ο Μητσοτάκης τα εγκλήματα, γιατί δεν τα αντιλαμβάνεται ως εγκλήματα αλλά ως παράπλευρες απώλειες εφαρμογής της πολιτικής που απέναντι στους υποτακτικούς που τολμούν να διαφωνούν και πολύ περισσότερο να διαμαρτύρονται.
Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος δεξιά. Στα Εξάρχεια, στο Σύνταγμα, στη Θεσσαλονίκη, τα οποία ως γνωστόν είναι πολύ μακριά και από το Παρίσι και από τη Γενεύη και από τις εξωτικές νήσους Κεϋμάν που ο Μητσοτάκης γνωρίζει καλύτερα από τα άντρα των ταραξιών.
Γέμισαν οι τηλεοπτικές οθόνες με καμένα τρόλει και φλεγόμενες μολότοφ αρχείου, μερικές ώρες πριν μιλήσει ο Κυριάκος στη Βουλή, για να εμπεδώσουν οι τηλεθεατές (σε καμιά περίπτωση οι πολίτες) πως η χώρα φλέγεται παραδομένη στα χέρια εγκληματιών. Το ότι δεν τους βλέπουμε, οφείλεται στο γεγονός ότι τους κρύβουν και τους καλύπτουν αυτοί που κυβερνούν και όχι στο ότι δεν υπάρχουν.
Μοναδική λύση είναι είναι μια στιβαρή κυβέρνηση, που θα δέρνει και θα βιαιοπραγεί, που θα επιβάλει τον νόμο και την τάξη όπως την εννοεί και κυρίως γι’ αυτούς που την εννοεί. Γιατί, προς θεού, ο νόμος, πολύ περισσότερο η αντίληψη του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον νόμο έχει επιλεκτικότητα και προτιμήσεις. Μπορεί να μην καταθέτει Πόθεν Έσχες, αλλά όταν βλέπει κανένα μπερδεμένο δεκαεξάχρονο (αν τον λένε και Αλέξη ακόμη χειρότερα), αναστατώνεται, θυμάται τα ιερά και τα όσια της παράταξης, την αντιπάθεια που έχει σε όσους δεν βαράνε προσοχές και δεν ομολογούν αφοσίωση.
Είναι ένα είδος πολιτικού DNA στο κομμάτι της παράταξης, που όταν λέει «δεξιά» εννοεί και βασιλιάδες και Παπαδόπουλους και βία και νοθεία και δικαίωμα να τα χρησιμοποιεί όλα αυτά. Γι’ αυτό ακόμη και ο Κυριάκος που θήτευσε στα κολλέγια και στις φιλελεύθερες εκδοχές, ανταριάζει, αγριεύει και φαντασιώνεται τον εαυτό του ως Βορίδη ανάμεσα στην πλέμπα των Εξαρχείων που καπνίζει ναργιλέδες και πίνει ατάραχη φρέντο καπουτσίνο.
Παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έζησε χρόνια μεσοτοιχία με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, δεν ένοιωσε ποτέ την ανάγκη να εφαρμόσει τον νόμο και την τάξη στον ίδιο. Ούτε στη Siemens. Ακόμη και σήμερα ο πρόεδρος της ΝΔ αρνείται να αναφέρει επί ματαίω τη λέξη της αμαρτωλής εταιρείας που ταλαιπώρησε την Ελλάδα και τη νομιμότητα.
Ο νόμος και η τάξη ήταν μια αφήγηση και ένα ζητούμενο για τους άλλους όταν για 11 χρόνια δεν πλήρωνε ούτε ένα ευρώ από τα δάνειά του. Ούτε τον ενδιέφερε τι παράνομα κάνουν οι νόμιμες offshore. Είχαν αναρωτηθεί οι πάντες γιατί είχε αποχωρήσει από την ψηφοφορία για το νομοσχέδιο για τις offshore στη Βουλή, μέχρι που μάθαμε πως δεν του ήταν και τόσο ξένη κατάσταση.
Κρατάει τη ρομφαία της νομιμότητας ο Αρχάγγελος τιμωρός των παράνομων των Εξαρχείων, αλλά στο κόμμα του δεν τον ενοχλούν ούτε οι υπόδικοι, ούτε οι καταδικασμένοι δήμαρχοι, νομάρχες, σύμβουλοι και κάθε λογής «μαζί τα φάγαμε».
Δεν τον ενοχλεί ο Παπασταύρου ως συνεργάτης της γυναίκας του, ούτε η λίστα Λαγκάρντ, ούτε τα Panama Papers, ούτε οι offsorούχοι του ηθικού και νόμιμου της παράταξής του. Δεν τον ενοχλούν οι υπόδικοι εκδότες που αναφωνούν νυχθημερόν το όνομά του, οι κλέφτες που τον θεωρούν προστάτη και οι διαπλεκόμενοι που στο πρόσωπό του αναγνωρίζουν τον σωτήρα.
Ο Μητσοτάκης και το κομμάτι της Δεξιάς που εκπροσωπεί, δεν απολογούνται στη νομιμότητα. Κατασκευάζουν τη νομιμότητα που τους συμφέρει. Αν χρειαστεί θα πάρουν απλώς το Βενιζέλο για να αναλάβει τις νομικές διατυπώσεις. Είναι να μην πλακώνεις στο ξύλο αυτά τα βρομόπαιδα στα Εξάρχεια;
* Το άρθρο είναι το editorial της εφημερίδας Documento της Κυριακής 19 Φεβρουαρίου