Σύγχρονοι φιλέλληνες
Η Ελλάδα πρέπει να τιμά τους ανθρώπους που της στάθηκαν και της στέκονται σε δύσκολες στιγμές.
Από τον αγώνα της ανεξαρτησίας έως σήμερα, βρέθηκαν μικροί και μεγάλοι φιλέλληνες που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην πορεία του έθνους.
Αλέξης Παπαχελάς
Ο κυνισμός της εποχής ωθεί κάποιους στην αποδόμησή τους. «Ελα μωρέ, τα συμφέροντά τους κοιτούσαν» είναι ένα κλασικό σχόλιο στο πλαίσιο μιας σχετικής συζήτησης.
Πράγματι, ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν φρόντιζε τα συμφέροντα της Γαλλίας όταν έκανε ό,τι έκανε τη δεκαετία του 1970. Και το έκανε καλά, γιατί είναι απίθανο πώς πέρασε στην κουλτούρα μας το «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία».
Σύγχρονοι φιλέλληνες-Ζισκαρ ντ΄Εστερ- Καραμανλης
Ο,τι συνέβη πριν από 40 και κάτι χρόνια διασφάλισε έως σήμερα την εικόνα και την επιρροή της χώρας του στον τόπο μας. Γάλλος πρόεδρος ήταν άλλωστε, όχι Ελληνας πολιτικός.
Του χρωστάμε όμως. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιλαμβανόταν τη σημασία της προσωπικής διπλωματίας και έβαλε στόχο να τον «κερδίσει». Το πέτυχε, και αυτό μεταφράστηκε σε στρατηγικό όφελος για τη χώρα μας.
Ο ρόλος του Γάλλου ηγέτη ήταν κρίσιμος στην ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, η οποία δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε και αυτονόητη.
Εμείς οι Ελληνες έχουμε τον τρόπο και την τέχνη να κερδίζουμε φίλους. Τους τελευταίους δύο αιώνες μάς βοήθησε πολύ η ταύτιση με την Αρχαία Ελλάδα και τη γένεση της Δημοκρατίας. Οι ηγεσίες της Ευρώπης, και γενικότερα της Δύσης, είχαν συχνά κλασική παιδεία.
Η Ελλάδα ήταν «γνώριμη» για αυτούς, τους συγκινούσε και τους ενδιέφερε. Ο κόσμος όμως αλλάζει. Λόρδοι Βύρωνες δύσκολα γεννιούνται στην εποχή μας.
Οι νεότερες γενιές ηγεσίας στη Δύση βλέπουν τον κόσμο από ένα πολύ πιο «επίπεδο» πρίσμα.
Σύγχρονοι φιλέλληνες-Ζισκαρ ντ΄Εστερ- Καραμανλης
Χρειάζεται προσπάθεια, συστηματική δουλειά και επιμονή για να καταλάβουν τις δυνατότητες της χώρας και ταυτόχρονα να αντιληφθούν πόσο κρίσιμο αλλά και επικίνδυνο είναι το γεωπολιτικό μας «οικόπεδο».
Να καταλάβουν ότι εδώ είναι, από πολλές απόψεις, το τελευταίο σύνορο της Δύσης.
Χρειαζόμαστε μια εξαγώγιμη γλώσσα που θα πείθει με επιχειρήματα και στοιχεία, ενώ θα σαγηνεύει με τα άλλα χαρίσματα του λαού μας.
Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις ως λαός; Να πουλάς «τσαμπουκά» έξω για να αποκομίσεις οφέλη μέσα.
Μπορεί να φέρνει ψήφους και δεν ξέρω τι άλλο, αλλά δεν σου εξασφαλίζει πολύτιμους συμμάχους.
Και, δυστυχώς, το κάνουμε συχνά. Η σημερινή μας ηγεσία είναι εξαγώγιμη και καταλαβαίνει τη σημασία της προσωπικής και στοχευμένης διπλωματίας.
Η Ελλάδα όμως πρέπει να αναδεικνύει την ιστορία του φιλελληνισμού, ειδικά με την ευκαιρία των 200 ετών ανεξαρτησίας.
Και βέβαια να τιμά τους σύγχρονους φίλους της, όπως π.χ. τους γερουσιαστές Βαν Χόλεν και Μενέντεζ.
Ο φιλελληνισμός είναι μια παράδοση που τιμάμε και πρέπει να φροντίσουμε πεισματικά να συνεχιστεί.