Τις σκηνές μεσαιωνικού σκοταδισμού που αναβίωσαν έξω από το θέατρο Χυτήριο οι χριστιανοταλιμπάν χέρι-χέρι με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, τις είδατε και τις είδαμε όλοι. Ειδικά το χυδαίο πρωκτολογικό παραλήρημα του αρχιτραμπούκου Παναγιώταρου έπαιξε αρκετές φορές στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, ώστε να καταγραφεί στην ιστορία ως ελάχιστο δείγμα της ελληνικής παιδείας και του χριστιανικού ήθους που χαρακτηρίζει τον συρφετό των αυτόκλητων υπερασπιστών του μεγάλου Έλληνα πατριώτη Ιησού Ναζωραίου.
Είδαμε και τον Μιχαλολιάκο, σε μια συνέντευξη που παρεχώρησε στο ιστολόγιο Hellas-Orthodoxy, να καυχιέται πως έχει πολλούς μοναχούς υποστηρικτές στο Άγιον Όρος.
Αυτό όμως που προκαλεί θυμηδία σε όσους δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου είναι το μέγεθος της υποκρισίας της ναζιστικής γκρούπας, που από τη λατρεία του Πάνα και του… Λευκού Εωσφόρου, το γύρισε όψιμα στον ιουδαιοχριστιανισμό. Για όσους γνωρίζουν τις παλιές θέσεις της οργάνωσης στα πλαίσια διακήρυξης των ιδεολογικών της αρχών, μια τέτοια οπορτουνιστική “στροφή” στους μουτζαχεντίν της παραθρησκείας συνιστά μια πρώτου μεγέθους κωλοτούμπα.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι διακηρυγμένοι εχθροί της «θρησκείας των αδυνάτων», οπαδοί ενός νεφελώδους παγανιστικού αχταρμά που συνδυάζει άγαρμπα αρχαίο ελληνικό πανθεϊσμό, σκανδιναβικό μυστικισμό και στα μουλωχτά λατρεία στον Εωσφόρο, σηκώνουν τον κόσμο ανάποδα για ένα θεατρικό έργο το οποίο υποτίθεται ότι προσβάλλει τον Εβραίο ιδρυτή του χριστιανισμού;
Τέτοια κωλοτούμπα προς άγρα ψήφων δεν είχε κάνει ούτε ο πρωταθλητής του σπορ, Γιώργος Καρατζαφέρης. Ο φύρερ του ΛάΟΣ υπήρξε ένας καιροσκόπος ολκής, που κατάφερε για αρκετό καιρό, είναι η αλήθεια, να πλασάρει τη βασιλοχουντική του κουτοχορτοσαλάτα με κρουτόν νομιμοφροσύνης προς την αστική δημοκρατία και ληγμένη αντιναζιστική σως. Όταν πλέον αυτό το περίεργο μείγμα, σερβιρισμένο σε μεγάλες ποσότητες, άρχισε να προκαλεί αλλεπάλληλες επισκέψεις στην τουαλέτα, το κοπάδι που τον ακολουθούσε στράφηκε στη γνήσια γκεσταπίτικη κοπριά.
Ό,τι κι αν ήταν όμως ο Καρατζαφέρης, υπήρξε πάντα ένας συνεπής χριστέμπορας. Οικοδόμησε την πολιτική του απάτη πάνω στην ορθοδοξία, εκμεταλλευόμενος το ρεύμα του φονταμενταλιστή Χριστόδουλου (βλ. υπόθεση ταυτοτήτων) και διαφημίζοντας μέσω του τηλεοπτικού του καναλιού την «ευσέβειά» του σε ένα κρεσέντο θρησκευτικού φαρισαϊσμού.
Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής όμως, το μέγεθος της εξαπάτησης ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.
“Είμαστε Ναζιστές, Παγανιστές, τυχοδιώκτες, αναρχικοί, εξτρεμιστές”,
αναφέρεται σε άρθρο στο περιοδικό “Χρυσή Αυγή” 31 χρόνια πριν
(τεύχος 5, Μάιος-Ιούνιος 1981).
Και αδίστακτοι εξουσιομανείς καιροσκόποι, θα συμπλήρωναν πολλοί.
Το πώς μεταλλάχθηκε μια ναζιστική γκρούπα με ξεκάθαρη στόχευση κατά του “εβραϊκού αποστήματος” του ιουδαιοχριστιανισμού, στα ευσεβή “προσκοπάκια” που παίρνουν σβάρνα τα θρησκευτικά πανηγύρια (1, 2) μπορεί να εξηγηθεί μόνο μέσα από το πρίσμα του άκρατου πολιτικαντισμού που διακατέχει τη συγκεκριμένη οργάνωση.
Έτσι, κάθε φορά που οι βουλευτές της έρχονται αντιμέτωποι με κατηγορίες για το σατανοπαγανιστικό παρελθόν τους (ο ανιστόρητος αυτός όρος χρησιμοποιείται εδώ καταχρηστικά για να δηλώσει τον θρησκευτικό αχταρμά της Χ.Α.), αυτοί επιχειρούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια λέγοντας ότι από το 1992 έχουν εντάξει την “ορθοδοξία” στο πολιτικό πρόγραμμά τους ως “στοιχείο του έθνους”.
Αυτό συνέβη πράγματι, αφού από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του ’90 παρατηρήθηκε μια συντηρητική αναδίπλωση της ελληνικής κοινωνίας, με επιστροφή στα ιδεολογήματα της εθνικοφροσύνης και του ελληνοχριστιανισμού. Βλέπετε, ο μεταπολιτευτικός κοινοβουλευτισμός είχε ήδη βουτήξει στη λάσπη του “βρώμικου ’89”, το τείχος του Βερολίνου μόλις είχε πέσει και είχε περάσει και μια εικοσαετία από το αλήστου μνήμης όργιο της “Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών”. Πόσοι θυμούνταν, σε μια εποχή συλλογικής αμνησίας και εφόδου του λαϊφστάιλ μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης, πόση δυσωδία, πόσο εθνικό διχασμό και πόση θεομπαιξία έκρυβε στα σπλάχνα του αυτό το σύνθημα; Η ιδιωτική τηλεόραση, για την οποία έγινε λόγος, είναι αυτή που μερικά χρόνια αργότερα ανέδειξε το τηλεοπτικό “φαινόμενο Χριστόδουλος” φέρνοντας ξανά την εκκλησιαστική παρακρατική εθνικοφροσύνη στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής.
Σε αυτά τα θολά νερά θέλησε να ψαρέψει η ναζιστική γκρούπα φορώντας αμήχανα το κοστουμάκι της “ελληνορθοδοξίας”. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι από τη δεκαετία του ’90 μέχρι σήμερα οι ορκισμένοι εχθροί του “ιουδαιοχριστιανισμού” άλλαξαν ρότα και εγκατέλειψαν τις αναφορές σε θρησκευτικά θέματα. Όμως κάτι τέτοιο δε ισχύει. Τα έντυπά τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας τους από το εγκληματικό περιθώριο των 90s μέχρι ένα-δύο χρόνια πριν την εκτόξευσή τους στο εκλογικό 7%, βρίθουν από αποκαλυπτικές και ειλικρινέστατες αναλύσεις για τις προθέσεις τους αναφορικά με τη θρησκεία.
Ο ναζιστής Χρήστος Παππάς με τον μουλά Πειραιώς Σεραφείμ (απηνή διώκτη του Χώκινγκς, του μποζονίου και του στοματικού έρωτα) στήνουν τη μήνυση κατά της “βλάσφημης” θεατρικής παράστασης.
Κατόπιν της τόσο έντονης θρησκευτικής ευαισθησίας που επέδειξε ο πρώτος με τον Παστίτσιο και το Corpus Christi, υποθέτουμε ότι αν βρισκόταν στη θέση του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, λίγο πριν αυτός εκτελεστεί στη Νυρεμβέργη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν θα απόδιωχνε τους ιερείς με μια “υποτιμητική κίνηση του κεφαλιού”, όπως αναφέρει σε παλιότερο άρθρο του.
“Ιουδαιοχριστιανική συνωμοσία”
“Ο χριστιανισμός είναι μια θρησκεία που προήλθε από τις ερήμους της Μέσης Ανατολής και πηγάζει από τον Ιουδαϊσμό όπως ακριβώς και το Ισλάμ. Αυτό που ο περισσότερος κόσμος πιστεύει είναι ότι υπήρξε μια ειρηνική μετάβαση από την αρχαία θρησκεία στον χριστιανισμό κατά τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ότι ξαφνικά ο λαός μαζικά ανακάλυψε τον μοναδικό «αληθινό» θεό της αγάπης και την χριστιανική «αλήθεια» και έτσι προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Ο χριστιανισμός επεβλήθη βιαίως. Οι Έλληνες και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν παραδόθηκαν στον χριστιανισμό αναίμακτα. Χρειάστηκε να σφαγιαστούν τα δύο τρίτα της Άριας Ευρώπης πριν οι λαοί της υποκύψουν τελικά στη νέα θρησκεία.”
Το παραπάνω απόσπασμα που μόλις διαβάσατε δεν προέρχεται από κάποιο “ανθελληνικό σάιτ” που σκοπό έχει να υπονομεύσει τους “αδιάρρηκτους δεσμούς” ελληνισμού και χριστιανισμού. Δεν προέρχεται από κάποιο θολοκουλτουριάρικο βιβλίο ιστορίας που αμφισβητεί το γονιμοποιό “πάντρεμα” του χριστιανικού κηρύγματος με το ελληνικό πνεύμα. Προέρχεται από άρθρο του περιοδικού “Αντεπίθεση” της νεολαίας της Χρυσής Αυγής με τίτλο “Ιουδαιοχριστιανική συνωμοσία” και μάλιστα …απ’ το μακρινό 2008!
Είναι ένα άρθρο-καταπέλτης για τον χριστιανισμό, τον οποίο θεωρεί ιουδαϊκό κατασκεύασμα για την άλωση του ελληνισμού και της “Άριας Ευρώπης” (sic). Άρθρα σαν και αυτό είχαν γραφτεί πολλά κατά το παρελθόν, αλλά υποτίθεται ότι ο αντι-ιουδαιοχριστιανισμός των χρυσαυγιτών είχε εξαλειφθεί μετά την συμπερίληψη της “ορθοδοξίας” στο πολιτικό πρόγραμμα της οργάνωσης το 1992!
Παρακάτω ο συγγραφέας του κειμένου μας δίνει τη χαριστική βολή, βγαίνοντάς μας από αριστερά:
Με την επιβολή του ιουδαιοχριστιανισμού η εκκλησία ξεκίνησε να διώκει και να δολοφονεί κάθε επιστήμονα, φιλόσοφο και γενικά κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, οδηγώντας την Ευρώπη στην μεσαιωνική σκοτεινή εποχή των προλήψεων, της άγνοιας, της αρρώστιας, των βασανιστηρίων και της ιεράς εξέτασης.
Αν καταλάβατε καλά, ο χρυσαυγίτης συντάκτης του άρθρου εμφανίζεται ως υπέρμαχος της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της ελεύθερης σκέψης και ως πολέμιος των προλήψεων και της άγνοιας που σιγοντάρει η οργανωμένη θρησκεία. Με λίγα λόγια ως πολέμιος αυτών τους οποίους οι βουλευτές του συνέδραμαν στο μεσαιωνικό ρεσιτάλ μισαλλοδοξίας έξω από το θέατρο Χυτήριο…
Από το περιοδικό “Αντεπίθεση”, τεύχος 31, Μάιος-Ιούνιος 2008.
Το εκκλησιαστικό σάιτ Αντιαιρετικόν εγκόλπιον, που ασχολείται συστηματικά με την υπεράσπιση του ορθόδοξου δόγματος από τις “αιρέσεις και παραθρησκείες”, έχει ανεβάσει ένα ποστ στο οποίο ασκεί διεξοδική κριτική σε πρόσφατο άρθρο από το περιοδικό της Χ.Α. Το ποστ με τον τίτλο “Ποια είναι η Ορθοδοξία της Χρυσής Αυγής;” δημοσιεύει το άρθρο “Χρυσή Αυγή και θρησκευτικό ζήτημα” που είναι τόσο αποκαλυπτικό ως προς το ρόλο που επιφυλάσσουν οι νεοναζί στην εκκλησία, όσο αποκαλυπτικό θεωρείται σήμερα και το Μάιν Καμπφ ως προς την επιθυμία του Αδόλφου Χίτλερ να εξοντώσει τους Εβραίους της Ευρώπης. Γι’ αυτό και έχει αξία να διαβαστεί με προσοχή ώστε να κατανοηθούν καλύτερα οι κωλοτούμπες της Χ.Α., μια με τον γέροντα Παστίτσιο και μια με το Corpus Christi.
Για παράδειγμα, πόσο πιο ειλικρινής μπορεί να γίνει η Χ.Α. όταν γράφει ότι “μακροπρόθεσμος στόχος της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως (σ.σ. εννοεί τη ναζιστική δικτατορία του Χίτλερ την οποία προβάλλει ως πρότυπο προς μίμηση) ήταν ο εξοβελισμός των ιουδαιοχριστιανικών δογμάτων και η αντικατάστασή τους από μία εθνικιστική παγανιστική κοσμοθεωρία”; (βλέπε εδώ)
Ή όταν αναφέρει ότι ο μόνος λόγος που ο ναζισμός δεν κυνήγησε την εκκλησιαστική μαφία με τον τρόπο που την κυνήγησε ο μπολσεβικισμός ήταν “διότι γνώριζε την δυσχέρεια που θα είχε για την επικράτησή του στην συνείδηση του λαού”; Αλλά ωστόσο “φιλοδοξούσε (…) να καταστεί ο ίδιος (σ.σ. ο ναζισμός) μία μορφή “κοσμικής θρησκείας”, πράγμα που θα σήμαινε την εθελούσια απόρριψη των ιουδαιογενών δογμάτων”; (βλέπε εδώ)
Ολόκληρο το άρθρο εδώ.
Χριστιανικά ψηφουλάκια über alles
Σε αντίθεση με τις τωρινές κωλοτούμπες της, στα όσα διαβάσαμε παραπάνω η Χ.Α. έχει δίκιο. Ο Χίτλερ δεν επιδίωξε μετωπική σύγκρουση με την καθολική και την προτεσταντική εκκλησία, στον βαθμό που οι επικεφαλής τους δεν εμπλέκονταν στα ζητήματα της πολιτικής. Αλλά και οι θρησκευτικές εξουσίες απέφυγαν την ανοιχτή διένεξη με το ναζιστικό κόμμα, όσο δεν θιγόταν η υπόστασή τους. Ακόμα και στην πρωτοφανή βιομηχανία θανάτου που στήθηκε για τη μεθοδική εξόντωση των Εβραίων, των Ρομά, των ομοφυλόφιλων, των μαρτύρων του Ιεχωβά και πολλών άλλων, η επίσημη ρωμαιοκαθολική εκκλησία με προκαθήμενο τον Πάπα Πίο τον 12ο έκανε τα “στραβά μάτια”, μη θέλοντας να διακινδυνεύσει ούτε στο ελάχιστο τα συμφέροντά της από τυχόν εισβολή των Ναζί στο Βατικανό.
Όσο συνέβαιναν όμως αυτά σε επίπεδο εξουσιών, είναι γνωστές οι περιπτώσεις απλών θρησκευόμενων Γερμανών, που είδαν στον Χίτλερ την ολοσχερή άρνηση της ουσίας του χριστιανισμού και θέλησαν να του αντισταθούν. Η περίπτωση της Σόφι Σολ και των μελών της νεολαιίστικης αντιστασιακής οργάνωσης του “Λευκού Ρόδου” είναι χαρακτηριστική. (Περισσότερα για τις διώξεις των χριστιανών από τους Ναζί εδώ).
Αυτή η διπλή όψη της εκκλησιαστικής στάσης απέναντι στο φασισμό είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη στην ελληνική περίπτωση. Από τη μια έχουμε τη μοναστική κοινότητα του Άθω, το λεγόμενο Άγιο Όρος, να στέλνει συγχαρητήρια επιστολή στον Αδόλφο Χίτλερ για την εισβολή του κατά των Σοβιετικών και τους μοναχούς να ποζάρουν με πορτραίτα του και από την άλλη έχουμε κληρικούς του λαού που εντάχθηκαν στον Ε.Λ.Α.Σ. ή μεμονωμένες περιπτώσεις στην Κατοχή όπου χριστιανοί έσωσαν ζωές Ελληνοεβραίων χορηγώντας τους πλαστές ταυτότητες. Στην επτάχρονη δικτατορία των Συνταγματαρχών το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται, με την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος να συμπαρίσταται ανοιχτά στους βιαστές και βασανιστές των δημοκρατικών ελευθεριών και απ’ την άλλη μεμονωμένες κινήσεις λαϊκών χριστιανών που ανέπτυξαν αντιχουντική δράση, όπως η Χριστιανική Δημοκρατία του Νίκου Ψαρουδάκη.
Στη σημερινή συγκυρία, με εντελώς διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, η ίδια ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Κορυφαίοι μητροπολίτες της ελλαδικής εκκλησίας όπως ο Αμβρόσιος, ο Ανδρέας και άλλοι, αφήνουν ελάχιστα περιθώρια αμφιβολίας για τη σύμπλευσή τους με τον νέο αιματοβαμμένο φασισμό, ενώ ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σιωπά προκλητικά μπροστά στο καθημερινό όργιο ρατσιστικής βίας κατά συνανθρώπων μας που κλιμακώνεται μπροστά στα μάτια μας εδώ και μήνες.
Φωτεινές εξαιρέσεις, που όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αποτελούν ελάχιστοι απλοί παπάδες ανά την επικράτεια που προσπαθούν σε πρώτη φάση με το λόγο τους να αντισταθούν στο νεοναζιστικό ζόφο. Όπως ο ιερέας από τη Φωκίδα, ο οποίος ανάμεσα στη σιωπηρή αντίδραση και την αντίδραση στον φασισμό επιλέγει χωρίς συζήτηση το δεύτερο. Επίσης θετική εντύπωση προκαλεί και η πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση του μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου για τη συμμορία που “διώκει, προσβάλλει και εξευτελίζει καθημερινά τον Χριστό στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών”.
Ορθόδοξοι Χρυσαυγοί
Με όλα τα παραπάνω δεν έχουμε σκοπό να ξεκινήσουμε μια ατελείωτη συζήτηση για θεολογικά ζητήματα ή για ανθυπολεπτομέρειες της εκκλησιαστικής ιστορίας που αφορούν ίσως μεταπτυχιακούς φοιτητές της θεολογίας. Υπερασπίζουμε το δικαίωμα κάθε ανθρώπου ανεξαιρέτως στην πίστη όποιου ή όποιων θεών επιθυμεί και στην ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών του καθηκόντων, εφόσον αυτά δε βλάπτουν την ελευθερία των άλλων. Επίσης υπερασπίζουμε το εξίσου ιερό δικαίωμα στην αθεΐα και στη διατήρηση (ή καθιέρωση;) της θρησκευτικής ουδετερότητας στη δημόσια σφαίρα.
Όμως δεν πρέπει να αμελούμε να ξεσκεπάζουμε την υποκρισία της ναζιστικής συμμορίας, αποκαλύπτοντας με τα ίδια της τα ντοκουμέντα την όψιμη στροφή της προς το ορθόδοξο ποίμνιο ως ένα από τα πολλά θεμελιακά ψεύδη, πάνω στα οποία έχει χτίσει το σαθρό της οικοδόμημα. Ειδικά όταν αυτά τα χρησιμοποιεί για να επιβάλλει μακροπρόθεσμα τη βίαιη συστημική τυραννία της πάνω στις ζωές όλων μας.
Πιστών και μη.
_________________________________________
Κλείνοντας, να προτείνουμε στο επόμενο αντάμωμα των ευσεβών νεοναζί της Χ.Α. με τους παραθρησκευτικούς ταλιμπάν της ελληνορθοδοξίας κατά των “βλάσφημων” παραστάσεων, ο φύρερ Μιχαλολιάκος να αναγνώσει με στόμφο τους θεόπνευστους στίχους που είχε γράψει κάτι παλιές κρύες νύχτες του χειμώνα προς τιμή του “τραγόμορφου, σατανικά υπέροχου θεού Πάνα”.
Έπειτα τη σκυτάλη να πάρει ο Καιάδας για να τραγουδήσει μεταφρασμένους τους στίχους του τραγουδιού “Extreme Unction” του συγκροτήματός του Naer Mataron:
“Οι εκκλησίες μπορεί να αποφασίζουν τι θα συμβεί με τον άνθρωπο στον άλλο κόσμο
Σε αυτό τον κόσμο, εμείς, η Τάξη του Black Metal θα αποφασίσουμε για τον λαό μας.
Διανοητικά ανεπαρκείς, αμβλυμένοι, λένε:
«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…».
Δεν θα ήταν ωραίο,
αν όλοι πήγαιναν στον παράδεισό τους,
αυτόν που διακηρύχθηκε από τη γαμημένη Χριστιανική Εκκλησία;
Μέσα στον παράδεισό τους θα βρούμε άσχημες και ηλίθιες γυναίκες.
Για πάνω από μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθόταν
και έβλεπε τους ανθρώπους να βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου.
Τότε μόνο είχε την περίφημη ιδέα
να στείλει τον μπάσταρδο υιό του, τον γαμημένο Ιησού Χριστό.
Μα τώρα ο διάβολος υπερισχύει.
Αυτό το πράμα είναι ανοησία.
Θα αφήσουμε την εκκλησία να σαπίσει σαν το χέρι που έχει γάγγραινα.
Και πάνω στους βωμούς θα σφάξουμε τους ηλίθιους και τους κουτσομπόληδες.
Το πιο υγιές κομμάτι της Νεολαίας θα είναι μαζί μας. Ο θεριστής με το δρεπάνι του θα ωριμάσει τη νέα συγκομιδή σωστά.
Καμένα, ακρωτηριασμένα, τα εκατομμύρια των προγόνων μας
Υπό τους χριστιανικούς ψαλμούς αγάπης
Θα εκδικηθούμε… Διψάμε για αίμα!”
https://youtu.be/E13yeB6EbXs
http://jungle-report.blogspot.gr