Στο https://www.documentonews.gr διαβάσαμε:
Ο ηθοποιός Ρούπερτ Έβερετ ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα πριν καταφέρει να πραγματοποιήσει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, που αποτελεί ουσιαστικά ένα φόρο τιμής στο σπινθηροβόλο χιούμορ, την ξεχωριστή ευφυία και το ανένταχτο πνεύμα ενός μεγάλου καλλιτέχνη.
Όμως ο Όσκαρ Γουάιλντ του βρετανού ηθοποιού (ο οποίος εκτός από το σενάριο και τη σκηνοθεσία ανέλαβε και την ευθύνη να ενσαρκώσει τον ήρωα), δεν ήταν μόνο ο καλλιτέχνης που «σταυρώθηκε» από μια κοινωνία που αρχικά τον λάτρευε, οδηγήθηκε για δύο χρόνια στη φυλακή και έζησε το τέλος της ζωής του σαν παρίας.
Είναι ο άνθρωπος που παλεύει με τις αδυναμίες του (μετά από την αποφυλάκιση του τον βλέπουμε να επιχειρεί να συμφιλιωθεί με την γυναίκα του Κόνστανς και τα 2 παιδιά τους αποφεύγοντας να ξανασυναντήσει το μεγάλο του έρωτα Λόρδο Αλφρεντ Ντάγκλας), έχει αμφιβολίες ως προς το ποιος πραγματικά είναι και αδυνατεί να συγκρατήσει την αυτοκαταστροφική ορμητική πορεία του.
Ο Έβερετ πηγαινοέρχεται στο χρόνο με τα συνεχή φλας μπακ (γυαλιστερό, καρτποσταλικό και πεντακάθαρο στην επεξεργασμένη εικόνα του το παρελθόν του Γουάιλντ έρχεται σε αντίθεση με το σκοτεινό, νοτισμένο και παρακμιακό παρόν του) και παρουσιάζει ένα καλοφτιαγμένο πορτρέτο του ήρωα που παρότι δεν ξεφεύγει από τα στερεότυπα της συμβατικής βιογραφίας-αγιογραφίας έχει αρκετές δυνατές σκηνές .
Κυρίως τα στιγμιότυπα με τους παράνομους και περιθωριακούς γάλλους με τα συνοδευτικά σημάδια αμφισημίας προσφέρουν πόντους στον Έβερετ μαζί με τη συγκλονιστική μεταμόρφωση του ως Όσκαρ Γουάιλντ.
Βιογραφική διεθνούς συμπαραγωγής 2018 (105)
Σκηνοθεσία: Ρούπερτ Εβερετ Πρωταγωνιστούν: Ρούπερτ Εβερετ, Κολιν Φερθ, Εμιλι Γουατσον, Κόλιν Μόργκαν, Τομ Γουίλκινσον