του Γιώργου Μουρμούρη
Όπως διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του, το Μουσείο «προσφέρει μία περιεκτική επισκόπηση της εσθονικής κοινωνίας κατά τη διάρκεια των τριών περιόδων κατοχής: Η πρώτη, η Σοβιετική κατοχή 1940-1941, η δεύτερη, η Γερμανική κατοχή 1941-1944, και τέλος η δεύτερη Σοβιετική κατοχή, 1944-1991.» «Οπτικοακουστικό υλικό και φωτογραφίες παρουσιάζουν τα γεγονότα της εποχής, την καταπίεση και την εθνική αντίσταση, καθώς και το πώς ανταπεξέρχονταν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της δύσκολης εκείνης περιόδου.»
Με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 6,50 ευρώ για την είσοδο (όταν το εισιτήριο στο μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα είναι 5 ευρώ) και την ενοικίαση του χώρου για εκδηλώσεις, το μουσείο αποτελεί εκτός των άλλων και μια εξαιρετική μπίζνα. Εξάλλου μη φανταστεί κανείς ότι επειδή έχει ιδρυθεί από ιδιώτη δεν έχει καμία σχέση με το κράτος: Στην επιτροπή συγκέντρωσης δωρεών του Μουσείου συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο πρώην πρόεδρος της Εσθονίας Toomas Hendrik Ilves καθώς και ο πρέσβης της Εσθονίας στις ΗΠΑ, Eerik Marmei.
Έπειτα το εύπεπτο σχήμα που προτείνει, που δεν απαιτεί επεξεργασία, σκέψη και αναζήτηση, είναι ιδανικό για τουρίστες (και όχι ταξιδιώτες), προσφέροντας συγκίνηση, προσωπική συναισθηματική ταύτιση και εν τέλει, όπως κάθε σωστό μελόδραμα -που όμως λίγη σχέση έχει με την Ιστορία, την απαραίτητη κάθαρση, καθώς η αφήγηση τελειώνει με την πτώση του κομμουνιστικού «εφιάλτη».
Το μουσείο ίδρυσε η Olga Kistler-Ritso.
Η Olga Kistler-Ritso γεννήθηκε το 1920 στο Κίεβο, πήγε σχολείο στο Ταλίν και σπούδασε Ιατρική στο Ταρτού. Πάντα από την επίσημη σελίδα του Μουσείου διαβάζουμε:
«Λόγω της επικείμενης έλευσης του Κόκκινου Στρατού, η Όλγα αποφασίζει να υπηρετήσει ως γιατρός σε ένα πλοίο που μετέφερε πληγωμένους στρατιώτες (σ.σ. των Ναζί) και πρόσφυγες (sic) στη Γερμανία τον Αύγουστο του 1944.» «Παρά της επιθέσεις της Σοβιετικής Αεροπορίας, και ενώ έβλεπε άλλα πλοία να βυθίζονται, το πλοίο της Lapland έφτασε στη Γερμανία». Στη Γερμανία η Olga Kistler-Ritso εργάστηκε ως γιατρός σε στρατόπεδα «προσφύγων».
Από εκεί και μετά ακολούθησε λίγο-πολύ την πορεία πολλών στελεχών ή συνεργατών των Ναζί: Μετανάστευσε στις ΗΠΑ, έγινε αναγνωρισμένη γιατρός, παντρεύτηκε τον Ελβετό μηχανικό Walter Kistler και γενικά έζησε το «αμερικάνικο όνειρο».
Η οικογένειά της επισκέφθηκε την Εσθονία για πρώτη φορά το 1976. Το 1998 ίδρυσε το ίδρυμα Kistler-Ritso με σκοπό τη χρηματοδότηση της μελέτης (aka του ξαναγραψίματος) της πρόσφατης ιστορίας της Εσθονίας. Το Μουσείο των Κατοχών άνοιξε το 2003.
Όλα αυτά αναφέρονται στο επίσημο ιστότοπο του Μουσείου, χωρίς να θεωρείται αρνητικό για την Olga Kistler-Ritso το ότι υπήρξε η «μητέρα Τερέζα» των ναζί στρατιωτών.
Δεν θα μπορούσε ίσως να υπάρχει πιο χαρακτηριστική ιστορία για το πώς η εξίσωση ναζισμού-κομμουνισμού στην πραγματικότητα αθωώνει τον πρώτο. Ειδικά από τη στιγμή που η «γραμμή» της Olga Kistler Ritso αποτελεί επίσημη κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πλέον παρουσιάζεται με κάθε επισημότητα στο συνέδριο για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού» το οποίο αναμένεται να διεξαχθεί -πού αλλού;- στο Ταλίν, στο πλαίσιο της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ.
Πηγή: documentonews.gr