Για την ώρα ο πόλεμος έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα, και από την Ουκρανία και τη Ρωσία έχει πετάξει πάνω από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο και έχει προσγειωθεί στον Νίγηρα.
Του Μανώλη Κοττακη
Λέγεται ότι το ΝΑΤΟ έδωσε συγχωροχάρτι σε πέντε μεγάλους της ελληνικής ναυτιλίας οι οποίοι μεταφέρουν παρανόμως ρωσικό και ιρανικό πετρέλαιο στη Δύση. Οι Ελληνες πάντοτε ξέρουν ποια είναι τα όρια και μέχρι πού να πάνε για να τα δοκιμάσουν. Αν κοιτάξετε τον χάρτη, θα καταλάβετε γιατί τους δόθηκε το συγχωροχάρτι. Και θα δικαιώσετε τους φόβους μας ότι πιθανώς ο πόλεμος να κατηφορίσει στα Βαλκάνια. Ειδικώς τώρα που, όπως αναγνωρίζει και το BBC, η αντεπίθεση του Ζελένσκι αποτυγχάνει οικτρά.
Για την ώρα ο πόλεμος έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα, και από την Ουκρανία και τη Ρωσία έχει πετάξει πάνω από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο και έχει προσγειωθεί στην Αφρική: στον Νίγηρα. Εκεί όπου πριν από μία εβδομάδα έγινε πραξικόπημα με το σύνθημα «κάτω η Γαλλία, ζήτω ο Πούτιν» και χιλιάδες κάτοικοι του άγνωστου στον πολύ κόσμο κρατιδίου εγκατέστησαν πραξικοπηματικά νέα κυβέρνηση με επικεφαλής στρατηγό. Την εγκατέστησαν, μάλιστα, κραδαίνοντας εκατοντάδες ρωσικές σημαίες στα χέρια.
Τρία δεδομένα
Αυτά, βεβαίως, δεν τα πολυείδαμε στη Δύση, στην ελεύθερη και πλουραλιστική, υποτίθεται, Δύση, αλλά συνέβησαν. Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει εκεί κάτω πρέπει να έχουμε υπόψη μας τρία βασικά δεδομένα:
Το πρώτο είναι ότι από τον Νίγηρα διέρχεται ο ενεργειακός αγωγός Trans-Saharan, ο οποίος καλύπτει μέρος των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης. Τώρα αυτές τις ανάγκες τις ελέγχουν για όσο θα τις ελέγχουν οι Ρώσοι και στο βάθος οι Κινέζοι. Μπορείτε να δείτε τον χάρτη των κρατών από όπου διέρχεται ο κρίσιμος αγωγός στον συνήθως έγκυρο λογαριασμό του twitter Ellevoros.
Το δεύτερο είναι ότι στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής θα συγκληθεί στις 20 Αυγούστου η διευρυμένη σύνοδος των BRICS στην οποία θα μετέχει και η Τουρκία. Η Τουρκία την οποία η Δύση γονατίζει για να την καλοπιάσει να παραμείνει στο στρατόπεδό της ακόμα και εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Στη σύνοδο αυτού του νέου υπερεθνικού σχήματος του 21ου αιώνα, το οποίο υποτιμάται ή δεν προβάλλεται εν πάση περιπτώσει στη Δύση, ζήτησε να συμμετάσχει προ μηνός από τη Μόσχα και ο πρόεδρος Μακρόν.
Το αίτημά του απερρίφθη από τον Πούτιν με ένταση. Μετά τις εξελίξεις στον Νίγηρα καταλαβαίνουμε γιατί ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ζήτησε να είναι παρών στο Γιοχάνεσμπουργκ. Οι Γάλλοι χάνουν ερείσματα που διατηρούσαν για δεκαετίες στην Αφρική, ενώ οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί που εγκατέστησαν στο έδαφός τους από τις τέως
αποικίες τους λειτουργούν πλέον ως θανάσιμη απειλή για την κοινωνική ειρήνη, τη δημόσια τάξη, την εθνική συνοχή και την εδαφική τους ακεραιότητα. Τα πρόσφατα επεισόδια που ανάγκασαν τον Μακρόν να προσφύγει στην καταστολή και να νομοθετήσει τη λογοκρισία στο twitter και το facebook για λόγους εθνικής ασφαλείας τώρα φαίνεται πού έχουν την αιτία τους. Η Γαλλία είναι ένα κράτος στο οποίο μεταφέρεται σταδιακά και υβριδικά αλλά πάρα πολύ επικίνδυνα ο πόλεμος της Ουκρανίας. Κι αν δεν προσέξουμε, η Ελλάδα είναι επίσης ένα κράτος όπου θα μπορούσε να μεταφερθεί. Η Αγχίαλος είναι ένα ηχηρό καμπανάκι.
Το τρίτο και στρατηγικό είναι ότι η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία ελέγχουν στρατηγικά την Αφρική εδώ και καιρό, εκτοπίζοντας τη Δύση, η οποία στο παρελθόν έχει πρωταγωνιστήσει σε πραξικοπήματα όπως στο Σουδάν (με τη συμμετοχή Ευρωπαίου αξιωματούχου ελληνικής καταγωγής, μάλιστα) προκειμένου να εκμεταλλευτεί η Ευρώπη δωρεάν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της ηπείρου. Καιρό τώρα έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία. Ειδικώς μετά την παταγώδη αποτυχία της Αραβικής Ανοιξης, που χρεώθηκαν οι Δημοκρατικοί.
Η Λιβύη βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο κομμένη στα δύο και την ελέγχουν η Ρωσία και η Τουρκία. Η Συρία του Ασαντ και η ναυτική βάση της Λαττάκεια ανήκουν στην επιρροή της Ρωσίας. Το Μαρόκο και οι Μαροκινοί δεν συμπαθούν την Ευρώπη. Ας θυμηθούμε τι έγινε στους δρόμους του Βελγίου μετά τον πρόσφατο ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ αυτών των δύο κρατών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Μόνο η Αίγυπτος αντέχει. Οπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, η φύση απεχθάνεται το κενό.
Μπροστά σε νέο κόσμο
Η Κίνα έχει δεσμεύσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Αφρικής που συνδέονται με τις μπαταρίες (νικέλιο, κοβάλτιο και λοιπά), εξασφαλίζοντας στην πραγματικότητα τον έλεγχο της παγκόσμιας βιομηχανίας. Η Ρωσία έχει πατήσει πόδι στη Λιβύη και τη Συρία, τώρα και στον Νίγηρα. Προχθές ανακοινώθηκε, μάλιστα, εν μέσω πολέμου ότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της Ρωσίας αυξήθηκε και είναι μεγαλύτερο από της Γερμανίας! Η Τουρκία επίσης κάνει συστηματικά ανοίγματα στις χώρες αυτές και έχει αυξήσει εντυπωσιακά την επιρροή της. Ο Ερντογάν στέλνει τούβλα και τρόφιμα σε υπανάπτυκτες περιοχές. Τούβλα για να χτίσουν σπίτια οι άνθρωποι και τρόφιμα για να σιτίζονται. Οταν δεν τα καταφέρνουν μόνοι τους, στέλνει κατασκευαστικές εταιρίες της Τουρκίας! Και όχι μόνο αυτό.
Η τουρκική ραδιοτηλεόραση εκπέμπει δορυφορικό πρόγραμμα στην Αφρική στη γαλλική γλώσσα! Είμαστε λοιπόν μπροστά σε έναν νέο κόσμο. Ας ετοιμαστούμε για πάρα πολύ δύσκολες στροφές. Υπό αυτή την έννοια η Δύση άρχισε να κάνει μεγάλους συμβιβασμούς. Ο πρώτος και μεγάλος συμβιβασμός είναι να κάνει τα στραβά μάτια στην εξαγωγή ρωσικού πετρελαίου μέσω ελληνικών και κυπριακών πλοίων στην Τουρκία, στην Ινδία και την Κίνα, και στην επανεισαγωγή τού από εκεί «ξεπλυμένου» ως δυτικού πετρελαίου με στόχο να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της. Χρηματοδοτώντας όμως έτσι τη ρωσική οικονομία, η οποία κερδίζει μεγάλες ανάσες σε βάθος χρόνου.
Σε αυτό το παιχνίδι μετέχουν και οι Ελληνες εφοπλιστές, μεταφέροντας ρωσικό αλλά και ιρανικό πετρέλαιο, αυξάνοντας απίστευτα τους ναύλους μεταφοράς ως «κόμιστρο εμπάργκο». (Ετσι πράττουν μέσα στους αιώνες πάντοτε οι Ελληνες εφοπλιστές, βλέπουν τις ευκαιρίες και τις αρπάζουν με θάρρος αναλαμβάνοντας το ρίσκο.) Και σ’ αυτό το πλαίσιο η Δύση αναγκάζεται να κάνει τον επώδυνο συμβιβασμό να τους δώσει άφεση αμαρτιών προκειμένου να μείνουν ανοιχτοί οι δίαυλοι της τροφοδοσίας της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.
Στρατηγικά όμως αυτό είναι ένα παιχνίδι που αποτελεί σιωπηρή ήττα της Δύσης. Γι’ αυτό και δεν διέλαθε της προσοχής μου η έκκληση που διατύπωσε για πρώτη φορά ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης με συνέντευξή του σε αιγυπτιακό μέσο ενημέρωσης να σταματήσει ο πόλεμος. Πρώτη φορά άκουσα Ελληνα αξιωματούχο να ζητά να σταματήσει ο πόλεμος. Ο μόνος που το είχε κάνει πριν ήταν τον Ιούνιο του ’22 ο Κώστας Καραμανλής. Ενώ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δημοσίως δηλώσει ότι στόχος είναι η ήττα της Ρωσίας πάση θυσία. Τώρα αλλάζουμε.
Υστερόγραφο 1: Πρωταγωνιστούν βεβαίως σε ρωσοφοβία στην πατρίδα μας οι άνθρωποι εκείνοι της ναυτιλίας που, ενώ μεταφέρουν με τα πλοία τους ρωσικό πετρέλαιο, από τα μέσα ενημέρωσης που διατηρούν υποστηρίζουν φανατικά τον Ζελένσκι και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ετσι είναι! Στις οθόνες τους δολάρια και στις τσέπες τους ρούβλια.
Υστερόγραφο 2: Τέσσερις Ελληνες πανεπιστημιακοί αρθρογραφούν τώρα υπό το βάρος των διεθνών εξελίξεων υπέρ της ταχείας εξόρυξης φυσικού αερίου από την υφαλοκρηπίδα μας. Δεν τους είδα να λένε το ίδιο όταν προ διετίας οι Αμερικανοί υποστήριζαν μόνο τη διά θαλάσσης μεταφορά LNG και όχι τις εξορύξεις στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν τους είδα τότε να κάνουν κριτική στην κυβέρνηση που έλεγε από του βήματος του ΟΗΕ ότι το φυσικό αέριο είναι ξεπερασμένο καύσιμο και διακήρυσσε ότι δεν θα κάνουμε το Αιγαίο Κόλπο του Μεξικού. Τώρα το θυμήθηκαν. Τώρα που άλλαξαν γνώμη υπό το κράτος του πολέμου οι Αμερικανοί. Λίαν αξιόπιστοι, αν μη τι άλλο, οι πανεπιστημιακοί μας.