Οι προοπτικές των 100 πρώτων ημερών της προεδρίας Biden
Βάσει των προεκλογικών εξαγγελιών του Joe Biden«η διοίκηση Biden -Harris θα ασχοληθεί με τις εξής επείγουσες προκλήσεις: 1. Πανδημία 2. Οικονομική κρίση 3. Φυλετική δικαιοσύνη 4. Κλιματική αλλαγή 5. Εξωτερική πολιτική.
Η ομάδα που συγκροτείται θα έχει να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα από την πρώτη ημέρα εγκατάστασης του νέου προέδρου στον Λευκό Οίκο».
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν τις πρώτες 100 ημέρες της προεδρίας Biden;
1. Πανδημία. Το «δεύτερο κύμα» προσεγγίζει το ζενίθ στην Αμερική, με ένα εκατομμύριο νέες μολύνσεις και 10.000 θανάτους την εβδομάδα.
Ο Biden έχει δηλώσει επανειλημμένως πως ο σχεδιασμός του επικεντρώνεται στην επιβράδυνση της εξάπλωσης της μόλυνσης, με επιβολήκαθολικής χρήσης μάσκας,καραντίνακαικλείδωμα ολόκληρων τομέωντης Αμερικανικής οικονομίας.
Η κορύφωση τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο θα συμπέσει αναπόφευκτα με τις τελευταίες έξι εβδομάδες της προεδρίας Trump και το φως στην άκρη του τούνελ θα αρχίσει να φαίνεται τις πρώτες 100 ημέρες της προεδρίας Biden.
H μαζική παραγωγή των εμβολίων της Pfizer και της Moderna θα ξεκινήσει εντός του Δεκεμβρίου και στο τέλος των 100 πρώτων ημερών της νέας διοίκησης και συγκεκριμένα την 1η Μαΐου, η ευεργετική επίδραση εκατομμυρίων εμβολιασμών θα είναι παντού αισθητή με την πανδημία να υποχωρεί ανεπίστροφα.
Αυτή τουλάχιστον είναι η ελπίδα και η προσδοκία. Και τα μέσα ενημέρωσης θα πιστώνουν την αυγή μιας νέας εποχής «ελεύθερης κορωνοϊού» όχι στην επιχείρηση ταχείας αντιμετώπισης OWS (Operation Warp Speed) του απερχόμενου προέδρου, αλλά στον νέο πρόεδρο.
2. Οικονομική κρίση. Η αντιμετώπισή της από τον Biden θα ευθυγραμμισθεί προς την διαβούλευση η οποία συνεχίζεται στην Γερουσία.
Ένα πακέτο πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων ψήνεται και θα ξεφουρνιστεί την κατάλληλη στιγμή, καθώς ουδείς είναι διατεθειμένος να ανέχεται άλλο την αδράνεια της Γερουσίας με την πανδημία να μαίνεται με σφοδρότητα.
3. Φυλετική ανισότητα. Η πανδημία την εξέθεσε, την εμβάθυνε και την διεύρυνε.
Οι προοπτικές των 100 πρώτων ημερών της προεδρίας Biden
Η κατακόρυφη αύξηση των ενεδρών, των συμπλοκών, των πυροβολισμών και των φονικών στη μέση του δρόμου σε όλες τις μεγάλες πόλεις στη διάρκεια της πανδημίας εξόργισε τις έγχρωμες κοινότητες, γράφει ο Pat Buchanan.
Η πτώση των σχολικών επιδόσεων σε σχολεία όπου οι μαθητές αναγκαστικά έμεναν ήδη από τον Μάρτιο μακριά από την σχολική τάξη είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στα παιδιά των μειονοτήτων.
Οι μαύροι και οι ισπανόφωνοι εργάτες στις βιομηχανίες κατεργασίας, συσκευασίας και παραγωγής τροφίμων και αγαθών κατέβαλλαν δυσανάλογο φόρο θυμάτων στον ιό.
Εάν μετά από μισό αιώνα κοινωνικής προόδου και θέσπισης ίσων πολιτικών δικαιωμάτων όπως αυτά διατυπώθηκαν τη δεκαετία του ’60 και εάν μετά από 8 χρόνια προεδρίαςObama, δεν στάθηκε δυνατόν για τις Η.Π.Α. να μειώσουν τις φυλετικές ανισότητες στο εισόδημα, τον πλούτο, την απασχόληση και την ενσωμάτωση, είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι τις λύσεις τις έχει οJoeBiden;
4. Κλιματική αλλαγή, ο νέος τσάρος του Κλίματος, John Kerry, θα αρχίσει την θητεία του σε ευνοϊκές συνθήκες, αφού οι Η.Π.Α. έχουν μειώσει τις εκπομπές άνθρακα στο χαμηλότερο επίπεδο της ιστορίας τους.
Την 31η Δεκεμβρίου του 2020 οι εκπομπές άνθρακα θα έχουν μειωθεί κατά 9% συγκριτικά με το τέλος του 2019.
Το γεγονός αυτό οφείλεται και στην πανδημία.
Οι εκπομπές από τα οχήματα και από τα αεροσκάφη μειώθηκαν κατά 4%, οι βιομηχανικές εκπομπές κατά 6% και από την οικιακή κατανάλωση 2.8%.
5. Εξωτερική Πολιτική. Εδώ κρύβονται οι παγίδες.
Η απόσυρση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν συνεχίζεται, με τους Ταλιμπάν να ελέγχουν πια το μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Δεν αποκλείεται ανατροπή του καθεστώτος της Καμπούλ και έκρηξη χάους, ήδη κατά τις πρώτες κιόλας ημέρες προεδρίας του Joe Biden, ο οποίος ενδέχεται να κληθεί να αποφασίσει εάν θα επιτρέψει άλλη μία ήττα της Αμερικής, ισοδύναμης με την ήττα στο Βιετνάμ το 1975.
Όμως η πραγματική πρόκληση για τον Πρόεδρο Μπάϊντεν θα είναι η Κίνα.
Η Κίνα του 2020 και όχι η Κίνα που οBiden θυμάται από το 2016.
Οι Η.Π.Α. αρνούνται να αναγνωρίσουν δικαιώματα της Κίνας σε κάποιες μικροσκοπικές νησίδες στην Ανατολική και Νότια Κινεζική Θάλασσα και έχουν δεσμευθεί να στηρίζουν τις θέσεις της Ιαπωνίας και των Φιλιππίνων.
Αλλά το Πεκίνο δεν έχει υποχωρήσει σπιθαμή από τις δικές του θέσεις, τουναντίον μάλιστα, ανοίγει συνεχώς την βεντάλια των απαιτήσεων.
Ταυτόχρονα οι Ηνωμένες Πολιτείες συσφίγγουν τις σχέσεις τους με την Ταϊβάν.
Αυτό που πολλοί Αμερικανοί θεωρούν ένα δημοκρατικό νησί 25 εκατομμυρίων κατοίκων, η υπεράσπιση του οποίου είναι ηθική υποχρέωση και στρατηγική αναγκαιότητα, η Κίνα πάντα το βλέπει ως δική της επαρχία που αποσχίσθηκε και δεν παύει να δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι θα προτιμούσε να πάει σε πόλεμο για την Ταϊβάν παρά να την χάσει.
Αυτά είναι τα ζητήματα που θα απασχολήσουν έντονα την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.
Και δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να προβλεφθεί ότι οι Η.Π.Α. που απέχουν 7.000 μίλια μακριά, με ένα μερίδιο οικονομικής αλλά και στρατιωτικής ισχύος να υποχωρεί παγκοσμίως, δεν θα μπορούν εις το διηνεκές να επικρατούν και να προηγούνται μιας Κίνας, η οποία όχι μόνο διαθέτει το πλεονέκτημα της εγγύτητας και της πληθυσμιακής υπεροχής, αλλά και της συνεχώς αυξανόμενης ισχύος της έναντι αυτής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι προοπτικές των 100 πρώτων ημερών της προεδρίας Biden
Pat Buchanan (Buchanan.org)
Ένα συμπέρασμα και ένα επιμύθιο από τα ανωτέρω
Το συμπέρασμα: ένας εκ των εγκυρότερων αμερικανών συντηρητικών πολιτικών αναλυτών και αρθρογράφων δεν «βλέπει» προς το παρόν με την νέα κυβέρνηση επανεμφάνιση των Η.Π.Α. στην περιφέρεια της Ανατολικής Μεσογείου.
Η τελευταία πράξη της προεδρίας Trump στην περιοχή ήταν η επίτευξη της συμφωνίας του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και… γαία πυρί μιχθήτω κατά τα λοιπά.
Η Τουρκία έχει αφεθεί ελεύθερη να αλωνίζει και να αναπτύσσει τις χαλιφατικές της βλέψεις σε Ανατολική Μεσόγειο, Βόρειο Αφρική και Μεσοποταμία αλλά και να κρατά και τον ρόλο του χωροφύλακα του Πούτιν στον Καύκασο και όχι μόνο, αφού ανακοίνωσε ότι θα στείλει δυνάμεις στο Κασμίρ, ενοχλώντας καίρια την Ινδία.
Το επιμύθιο: έτσι διαλύονται οι χώρες και προκύπτουν άλλες. Δεν αρκεί να θέλεις να κάνεις την χώρα σου μεγάλη ξανά.
Πρέπει να γνωρίζεις ποια χώρα ακριβώς και ποιους θέλεις να κυβερνήσεις. Ποια είναι η χώρα σου; Είναι αυτή μονοπαγής εθνοτικά;
Είναι μια χώρα ελευθερίας και ευημερίας ή κάποια, την οποία όχι αμελητέο τμήμα του πληθυσμού της αποκαλεί το «ντροπιαστικό» αποτέλεσμα αιώνων δουλείας και ζητά την ακύρωσή της (cancel culture);
Η Αμερική το 2020 συγκρούσθηκε μετωπικά –και αναπόδραστα- με το φυλετικό της παρελθόν, αλλά αυτό που ενδιαφέρει εμάς είναι η εξαγωγή διδαγμάτων για την τύχη της Ευρώπης.
Προβάλλοντας στην Ευρώπη την εικόνα των Η.Π.Α. οι οποίες, με τους πολίτες τους ένθεν και ένθεν ζωσμένους και με τα όπλα παρά πόδα, ελάχιστα απέχουν από μια εν τοις πράγμασι διχοτόμηση, αντικρίζουμε το δυσοίωνο μέλλον της ημιθανούς ηπείρου μας.
Αυτό που επέρχεται το βλέπουμε στο Portland, το βλέπουμε στο Seattle, το βλέπουμε στην Kenosha.
Είναι τρία σημεία στον χάρτη της Αμερικής που δεν διαφέρουν από τα Εξάρχεια και από το 6ο διαμέρισμα.
Οι σημερινοί «επτά νομά σ’ένα δωμά» της Μενάνδρου και στα διαμερίσματα της ESTIA θα αυξηθούν, θα πληθύνουν και θα απαιτήσουν εκτός από τα δικαιώματα που ήδη απολαμβάνουν με τον κρατικά επιδοτούμενο τσαμπουκά, ΚΑΙ αποσχίσεις.
ΥΓ. Στο Portland, όπου έχει δια της βίας εγκατασταθεί μια τοπική κυβέρνηση αντίφα, κατελήφθησαν την τελευταία εβδομάδα περισσότερες γειτονιές από τις πολύχρωμες ορδές (όπου τον τόνο δίνουν και λευκοί) οι οποίες εισβάλλουν κανονικά στις μικρομεσαίες ιδιοκτησίες και εκδιώκουν τους μισητούς νοικοκυραίους.