Κατά την επίσκεψή του στην Τρίπολη στις 4 Ιουλίου, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Ακάρ υπέγραψε συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με τους εκπροσώπους
της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA).
Η υπογραφή κρατήθηκε πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά οι λίγες λεπτομέρειες που είχαν διαρρεύσει στα μέσα ενημέρωσης αρκούν για να συμπεράνουμε ότι, το GNA έχει ανταλλάξει αποτελεσματικά την φαινομενική κυριαρχία του για την τουρκική υποστήριξη στην αντιπαράθεση κατά του Εθνικού Στρατού του Χαφτάρ και του Τομπρούκ- Βουλή των Αντιπροσώπων.
Η συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και των αρχών της Τρίπολης ορίζει ότι, το GNA είναι εγγυητής των τουρκικών συμφερόντων στη Λιβύη.
Το πραγματικό νόημα πίσω από αυτό είναι ότι, η κυβέρνηση με επικεφαλής τον Σάρατζ έθεσε επίσημα τα τουρκικά συμφέροντα μπροστά στις εθνικές ανησυχίες της Λιβύης.
Το GNA έδωσε επίσης στην Τουρκία επίσημη άδεια για τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος της Λιβύης.
Αυτές οι παραχωρήσεις είναι αναμφίβολα σημαντικές, αλλά ίσως η πιο εντυπωσιακή καινοτομία που εισάγεται στη συμφωνία είναι ότι όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες έχουν διπλωματική ασυλία.
Αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι οι εκπρόσωποι της τουρκικής μητρόπολης που περπατούν στο έδαφος της Λιβύης αποκτούν αυτόματα ορισμένα σημαντικά προνόμια, παρέχοντάς τους ένα νομικό πλεονέκτημα έναντι του αυτόχθονου πληθυσμού.
Επιπλέον, η διπλωματική ασυλία ξεκλειδώνει νέες δυνατότητες για τη μεταφορά ξένων μαχητών και προμήθειες όπλων, συμπεριλαμβανομένων διεθνώς απαγορευμένων πυρομαχικών, κατά παράβαση του εμπάργκο όπλων.
Από τις αρχές του έτους, η Τουρκία έχει μεταφέρει πάνω από 15.000 Σύριους μισθοφόρους στη Λιβύη, οι οποίοι προσλήφθηκαν στη συριακή επαρχία Idlib και έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση υπό την επίβλεψη των Τούρκων συμβούλων.
Επιπλέον, ανακαλύφθηκε πρόσφατα ότι η τουρκική εκστρατεία για την πρόσληψη μισθοφόρων δεν περιορίζεται στη Συρία, αλλά περιλαμβάνει και την Υεμένη.
Η νέα συμφωνία διευκολύνει περαιτέρω τη μεταφορά ξένων μαχητών στη Λιβύη.
Το GNA παραιτήθηκε επισήμως από το δικαίωμά του να ελέγχει τουλάχιστον επίσημα τουρκικά πλοία και αεροπλάνα και επέτρεψε στην Άγκυρα να δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις που δεν εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της Λιβύης.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι Τούρκοι θα είναι σε θέση να στείλουν όσους μισθοφόρους θέλουν, συμπεριλαμβανομένων πρώην μελών τρομοκρατικών ομάδων, όπως θεωρούν κατάλληλο χωρίς περιορισμούς ή γνώση του έξω κόσμου.
Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά της Τουρκίας στη Λιβύη είναι ήδη μια αποικιακή δύναμη στη νέα ενσάρκωση του Τριπολιτάνικου Βιλαέτ, πρώην αποικίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Υπογράφοντας τη νέα συμφωνία, ο Σάρατζ και η κυβέρνησή του δεσμεύτηκαν απόλυτα στην Τουρκία και παραιτήθηκε στην ουσία από το να είναι ηγέτης της Λιβύης.
Η Τουρκία, με τη σειρά της, δείχνει απρόθυμη να κηρύξει την Τρίπολη αποικία της, αλλά αυτό το τέχνασμα δεν μπορεί να κρύψει την άσχημη πραγματικότητα.
