Οι ολλανδοί ψηφοφόροι εγκαινιάζουν τον επόμενο μήνα τον χορό των εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη που απειλούν να οδηγήσουν στην αναδιαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτικού τοπίου.
Μετά το Brexit και τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, τα μάτια του κόσμου στρέφονται πλέον προς την Ολλανδία, όπου στις 15 Μαρτίου το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας (PVV)του Γκέερτ Βίλντερς, που εξακολουθεί να έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις, μπορεί να καταγράψει το καλύτερο εκλογικό του αποτέλεσμα από τη δημιουργία του το 2006. Η νίκη του θα βελτίωνε τη θέση των ακροδεξιών συμμάχων του στη Γαλλία και τη Γερμανία και στις εκλογικές αναμετρήσεις του Απριλίου/Μαΐου και του Σεπτεμβρίου αντίστοιχα. Ορισμένοι σχολιαστές συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι αξιόπιστες, ενώ άλλοι αντίθετα θεωρούν ότι υπάρχουν συμπαθούντες του PVV που κρύβουν τις προθέσεις τους και άρα δεν καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις.
Ο παράγοντας Τραμπ
Παρά την κομμωτική συνάφεια, ο Γκεερτ Βίλντερς απορρίπτει την επωνυμία «Ντόναλντ Τραμπ της Ολλανδίας».
Ωστόσο, δεν κρύβει την συμπάθειά του προς τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου και, μετά την έκδοση του προκλητικού προεδρικού διατάγματος περί μετανάστευσης, κάλεσε τους ολλανδούς βουλευτές να τον μιμηθούν. Κοινή ανάμεσα σε Βίλντερς και Τραμπ είναι η αγάπη προς το Twitter. Πρόσφατα προκάλεσε την ολλανδική πολιτική τάξη ανεβάζοντας φωτομοντάζ που απεικονίζει έναν πολιτικό του αντίπαλο περιστοιχισμένο από εξτρεμιστές ισλαμιστές. Τις τελευταίες εβδομάδες το VVD του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε έχει περιορίσει τη διαφορά, εξασφαλίζοντας 24 έδρες στη νέα Βουλή έναντι 30 για τον Βίλντερς.
«Το PVV πήρε ώθηση από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά η δημοσκόπηση δείχνει ότι το 25% των ψηφοφόρων του αντέδρασε αρνητικά στα περιοριστικά μέτρα Τραμπ, σύμφωνα με τον δημοσκόπο Μορίς ντε Χοντ. Αν και ο Βίλντερς βρίσκεται στην πολιτική εδώ και 20 χρόνια, «οι άνθρωποι θέλουν όλο και περισσότερο να τον ψηφίσουν διότι δεν βλέπουν αρκετές αλλαγές», σύμφωνα με τον Γκέερτεν Βάλινγκ, πολιτικό επιστήμονα του πανεπιστημίου του Leiden. Στο Βόλενταμ, το προπύργιο του οξυζεναρισμένου ολλανδού βουλευτή, ο 70χρονος πρώην λιμενάρχης Σίζμεν Κάπερ συμφωνεί: «οι πολιτικοί δεν ακούν τον κόσμο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ρατσιστές, είναι άνθρωποι που θέλουν αλλαγή».
