Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Ασφαλώς και ήταν αδικαιολόγητη, αχρείαστη και χυδαία η τηλεμαχία των δύο υποψηφίων Αμερικανών για το χρίσμα. Δικαίως αγανάκτησαν οι τηλεθεατές παγκοσμίως. Βέβαια σε εμάς όσα επικριτικά ακούστηκαν, ενέχουν, έντονο το στοιχείο της υποκρισίας.
Σε μια χώρα-την Ελλάδα –που οι αλληλοκατηγορίες και οι αλληλοεξοντώσεις των κομμάτων θυμίζουν Κυνομαχίες και το Κοινοβούλιο συχνά μετατρέπεται σε Κυνοβούλιο, δεν θα έπρεπε να ξενίζει τόσο πολύ ένα (ξένο) ντιμπέιτ.
Προσωπικά –ίσως λόγω χρόνιου μιθριδατισμού – έχω εθιστεί και δεν ενοχλήθηκα ιδιαίτερα. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες σκέφτηκα.
Λυπηρές διαπιστώσεις /επισημάνσεις μου :
1. Οι ΗΠΑ, αν συνεχιστεί αυτού του είδους η αντιπαράθεση, (και όχι μόνον εξαιτίας της), θα οδηγηθούν σε εμφύλιες συγκρούσεις.
2. Οι επιπτώσεις, τόσο οικονομικά, όσο και για το κύρος της χώρας, θα είναι ανυπολόγιστες.
3. Θεωρώ ως το σημαντικότερο αρνητικό, ανησυχητικό και επικίνδυνο γεγονός την θέση του Ντ. Τράμπ αναφορικά με τις επερχόμενες αμερικάνικες εκλογές. Θα έλεγα πως ήταν θρυαλλίδα που ενδέχεται να βάλει φωτιά στο δημοκρατικό της οικοδόμημα.
-Ποτέ άλλοτε στις ΗΠΑ, αλλά και αλλαχού- Κυβερνήτης, δεν δήλωσε πως αμφισβητεί- εκ των προτέρων – το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών.(;)
Ψυχανεμίζομαι πως αν τις κερδίσει, θα χειροκροτήσει και θα αποδεχθεί ως γνήσιο, το αποτέλεσμα.
Προδήλως ο κος Πρόεδρος προσπαθεί να δυναμιτίσει, από πριν, το κλίμα, χωρίς να συνυπολογίζει το που θα μπορούσε τώρα, αλλά και μελλοντικά, να οδηγήσει η κάθε προεκλογική αμφισβήτηση του εκάστοτε εκλογικού αποτελέσματος. Κάκιστο προηγούμενο. Αντιδημοκρατικό και άηθες. Ανακύπτει όμως και κάτι που εκθέτει τον κο Πρόεδρο. Είναι πρωτόγνωρο να προειδοποιεί για αλλοίωση /νοθεία του αποτελέσματος ο Κυβερνήτης, και όχι ο Αρχηγός του Κόμματος της Αντιπολίτευσης. Και αναρωτιούνται, ακόμη και οι αφελέστεροι: Μα καλά, αφού ο ίδιος κυβερνά γιατί δεν παίρνει προληπτικά μέτρα διασφάλισης του αδιάβλητου των εκλογών;
Δεν ελέγχει τους μηχανισμούς ο ίδιος;
Έλλειμμα σοβαρότητας, περίσσευμα πολιτικαντισμού και καιροσκοπισμού. Πως άραγε να εμπιστευτούν οι πολίτες –παγκοσμίως- ηγέτες τέτοιου σπιθαμιαίου πολιτικού αναστήματος;
Τι μπορεί να αναμένει κανείς από πυγμαίους πολιτικάντηδες (φτηνά δημιουργήματα του οικονομιντιακού πανίσχυρου κατεστημένου); Αν ρίξετε μια ματιά – στον τόπο μας και στο εξωτερικό – και σχηματίσετε μια λίστα από τους αξιόλογους, ικανούς ταγούς που διαφεντεύουν τις τύχες των ανθρώπων και του πλανήτη Γη, θα δυσκολευθείτε πολύ. Το πρόβλημα δεν λύνεται μόνον με αλλαγή προσώπων όπως συνηθίζεται. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας και έμφαση στην βελτίωση της Παιδείας/καλλιέργειας των λαών. Επιβάλλεται –καιρός δεν είναι; – να αντιληφθούν οι ψηφοφόροι και να παραδεχτούν πως δεν αποφασίζουν εκείνοι για τους Κυβερνήτες /Εξουσιαστές τους. Ευθύνεται το κλίμα που δημιουργούν τεχνηέντως τα ΜΜΕ και οι οικονομικοί παράγοντες υπέρ του α’ ή β’ υποψηφίου.
Τέλος το καρκίνωμα των κομμάτων καθώς και ο άκρατος κομματισμός (που αλλοιώνει και εκφυλίζει/ευτελίζει κάθε έννοια Δημοκρατίας), πρέπει να αντιμετωπιστεί ριζικά. Όπου και όσο γίνεται. Τα διάφορα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται. Είναι όμως λυπηρός ο διασυρμός της Δημοκρατίας, ο τρόπος άσκησης /λειτουργίας της.
Όταν είμαστε σε πτωτική πορεία λόγω ηθικοπνευματικής έκπτωσης, το να επιλέγουμε αμφιλεγόμενους, διάβλητους ή ανίκανους ηγέτες και Κυβερνήσεις, επιταχύνουμε την έλευση της κατακρήμνισης /καταβαράθρωσης μας.
ΥΓ Η συνειδησιακή εγρήγορση και η κριτική σκέψη, μαζί με τον αναβαθμό της Παιδείας /καλλιέργειά μας, ενδέχεται να λειτουργήσει ως ανασχετικός –σωτήριος- μηχανισμός. Ανάχωμα.