Ο βουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Μαρκόπουλος ως δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» είχε γράψει άρθρο με τίτλο «Πρόσωπο της χρονιάς ο Ν. Μιχαλολιάκος» το οποίο, δικαίως, είχε αναρτήσει στην ιστοσελίδα της η Χρυσή Αυγή. Εκεί παρουσίαζε την πορεία του αρχηγού των νεοναζί εγκωμιαστικά:
«Ποιος είναι λοιπόν ο Νίκος Μιχαλολιάκος; Και μόνο μια απλή ανάγνωση του βιογραφικού του δείχνει ότι δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος. Έχει σπουδάσει μαθηματικά, υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις, ο ίδιος ο Παπαδόπουλος τον ήθελε για αρχηγό της ΕΠΕΝ, έφθασε να βάζει μέχρι και βόμβες. Πάνω από όλα όμως είναι ένας άνθρωπος με σαφές ιδεολογικό στίγμα και μια κατάρτιση που σου θέτει το δίλημμα: τον πιστεύεις ή δεν τον πιστεύεις».
Σε άλλο σημείο, εξηγούσε γιατί θα δικαιωθεί: «Γιατί μήπως φασισμός δεν είναι το να θέλουν να μας πείσουν σόνι και ντε, πως οι εκλογές είναι υπόθεση δύο μόνο κομμάτων; Ε, σε αυτά ποντάρει και κερδίζει ο Μιχαλολιάκος. Στους εδώ και 40 χρόνια καθημερινούς μικροφασισμούς του πολιτικού συστήματος. Και να το δείτε πως τελικά – για το κακό όλων μας – θα δικαιωθεί».
Δεν ήταν κάτι παράξενο για τη συγκεκριμένη εφημερίδα που με «τα προσκοπάκια της Χρυσής Αυγής» είχε κατασκευάσει κοινωνικό πρόσωπο για το φασιστικό μόρφωμα στήνοντας ιστορίες με φοβισμένες γιαγιάδες που πηγαίνουν στα ΑΤΜ προστατευμένες από Χρυσαυγίτες.
Αρκετές φορές, άλλωστε, η ίδια εφημερίδα είχε δημοσιεύσει «ρεπορτάζ» για την προσωπική ζωή του Κασιδιάρη και έκανε life style παρουσίαση των πρωταγωνιστών του νεοναζιστικού εγχειρήματος.
Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής και ποτέ δεν έδειξε έμπρακτη μεταμέλεια για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την ανάδυση του φασιστικού φαινομένου στη χώρα μας.
Και τώρα, μετά την ιστορική απόφαση της Δικαιοσύνης, φορά ρούχα αντιφασιστικά και με το πρωτοσέλιδό της εκφράζει χαρά για το πάθημα των Χρυσαυγιτών τους οποίους ταυτίζει αυθαίρετα με τους «Αγανακτισμένους» της αντιμνημονιακής περιόδου για να λερώσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως συνοδοιπόρο τους.
Οσοι ήταν στις πλατείες της διαμαρτυρίας εκείνους τους ταραγμένους καιρούς συκοφαντούνται ως αντισυστημικοί που βρέθηκαν στην ίδια όχθη με τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης.
Τόση αθλιότητα και χυδαιότητα στην αντιστροφή της πραγματικότητας προφανώς δεν απαντιούνται με επιχειρήματα. Καταγράφονται όμως. Ως μία από τις ισχυρές ενδείξεις ότι η δικαστική απόφαση δεν σηματοδοτεί το τέλος του αγώνα ενάντια στον χρυσαυγιτισμό και τις μεταμορφώσεις του.
Το τέρας μπορεί να είναι μειλίχιο και να χαμογελά. Να κρύβεται πίσω από βαρύγδουπους τίτλους και εξάστηλες φωτογραφίες. Να φωνάζει τα αντίθετα από αυτά που πιστεύει και να υπερασπίζεται με πάθος αυτά που μισεί.
Το τέρας είναι ύπουλο και διαστροφικό. Δείχνει ήρεμο την ώρα που προετοιμάζει την επόμενη επίθεση και εκφράζει ενθουσιασμό γι αυτό που θέλει να καταστρέψει: Τη δημοκρατία εφόσον «χωράει» και την Αριστερά.