Η πανδημία του κορονοϊού έπληξε την παγκόσμια οικονομία, αλλά και την ελληνική.
Ένας από τους τομείς που επηρεάστηκε ιδιαίτερα αρνητικά είναι αυτός των αερομεταφορών.
Και εκτός από τις αεροπορικές εταιρίες, μεγάλο πλήγμα δέχθηκαν και τα αεροδρόμια, που είδαν τα έσοδά τους να μειώνονται κατακόρυφα.
Προχθές λοιπόν, όπως έγραψε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στην αγγλόφωνη έκδοσή της, το ελληνικό κράτος ήρθε σε (άτυπη) συμφωνία με την γερμανική ΦΡΑΠΟΡΤ, που λειτουργεί και εκμεταλλεύεται 14 αεροδρόμια στην Ελλάδα, έτσι ώστε η δεύτερη να απαλλαγεί από την υποχρέωση καταβολής του ετήσιου αντίτιμου (22.9 εκ) προς το ελληνικό δημόσιο, όσο διαρκεί η μείωση της αεροπορικής κίνησης.
Σύμφωνα με το άρθρο, η σύμβαση παραχώρησης των αεροδρομίων επιτρέπει στην εταιρία να διεκδικεί αποζημιώσεις για χαμένα έσοδα.
Οπότε το υπουργείο Μεταφορών, πάντα νομότυπο, συμμορφώνεται με τη σύμβαση.
Βέβαια, η ίδια σύμβαση προβλέπει την παρουσία των ελεγκτικών κρατικών αεροπορικών αρχών στα παραχωρηθέντα αεροδρόμια, και μάλιστα χωρίς μίσθωμα προς την ΦΡΑΠΟΡΤ, αλλά το ίδιο υπουργείο εκεί κάνει τα στραβά μάτια, με το νέο νομοσχέδιο που αναμένεται να ψηφιστεί στη βουλή, να καταργεί τις αεροπορικές αρχές σε όλα τα αεροδρόμια, δημόσια και ιδιωτικά.
Έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένας έλεγχος από πλευράς κράτους στην επιχειρησιακή λειτουργία των αεροδρομίων από τους ιδιώτες.
Νομότυποι δηλαδή όπου μας βολεύει, και πάντα με το μέρος των «κρατικοδίαιτων» επενδυτών.
Άραγε, η σύμβαση προβλέπει πως σε περίπτωση αυξημένης κερδοφορίας η ΦΡΑΠΟΡΤ θα μοιραζόταν τα έξτρα κέρδη με το δημόσιο; Ή μόνο η χασούρα προβλέπεται;
Πάμε παρακάτω.
Υπάρχουν τα περίφημα αεροναυτιλιακά τέλη υπέρπτησης, δηλαδή το ποσό που η κάθε χώρα χρεώνει σε κάθε αεροπλάνο που διέρχεται από τον εναέριο χώρο της.
Από τον Πίνακα Χρέωσης Αεροναυτιλιακών Τελών του Eurocontrol του 2019 προκύπτει ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που χρεώνει ένα από τα χαμηλότερα αεροναυτιλιακά τέλη ανά μονάδα (unit rate) πανευρωπαϊκά (https://www.eurocontrol.int/sites/default/files/2019-06/ur-2019-06.pdf).
Αρκεί να γνωρίζει κανείς ότι η Ελβετία χρεώνει €94, η Ιταλία €78, η Αυστρία €68, το Λουξεμβούργο €68, η Ισπανία €61, η Γαλλία €61, η Βρετανία €60, η Γερμανία €57 , η Ολλανδία €57, η Σουηδία €50, έναντι του περίπου €30 της Ελλάδας.
Ακόμα και η Αλβανία χρεώνει €50,ενώ τα Σκόπια €45.
Με δεδομένο ότι οι μονάδες εξυπηρέτησης της χώρας ανέρχονται περίπου στα 6,000,000 και εάν η χώρα μας χρέωνε ως αεροναυτικό τέλος όχι ένα ακριβό τέλος, όπως τα €94 της Ελβετίας αλλά το μέσο όρο όλων των τελών, δηλαδή €45, τα έσοδα της χώρας μας από την χρήση του εναέριου χώρου της από τις αεροπορικές εταιρείες θα διαμορφωνόταν σε 270,000,000 ετησίως.
Όμως το αεροναυτιλιακό τέλος περιορίζεται στα €30, με αποτέλεσμα τα αντίστοιχα έσοδα να περιορίζονται για τη χώρα μας στα 180,000,000.
Το σκανδαλώδες εδώ είναι ότι το μερίδιο της Aegean στα κρατικά αυτά έσοδα αντιστοιχεί μόνο στο 10% αλλά επηρεάζει το 100% των κρατικών εσόδων με αποτέλεσμα να χάνονται τουλάχιστον 100,000,000 αφού όλες οι ξένες εταιρείες, δηλαδή το 90% της ελληνικής αγοράς καταβάλλει ως τέλος €30 στην Ελλάδα, όταν στην Αλβανία καταβάλλει €50.
Από την άλλη πλευρά η Aegean δεν φαίνεται να διαμαρτύρεται όταν καταβάλλει στην Ιταλία €78…
Φαίνεται, όμως να εισηγείται, όπως προκύπτει από το προτεινόμενο νομοσχέδιο, μόνο €1 για την εποπτεία της αεροναυτιλίας από το ήδη πενιχρό αεροναυτικό τέλος των €30.
Μιλάμε για την ίδια εταιρία που στηρίζει με θέρμη την κατάργηση των αεροπορικών αρχών στα αεροδρόμια, και την σύσταση της νέας ΑΠΑ, με έδρα την Αθήνα (άρα τα αεροδρόμια θα ελέγχονται με … τηλεπάθεια εκ του μακρόθεν) και με ελάχιστο προσωπικό (συνολικά 172 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων, κυρίως φυτευτών χωρίς καμιά σχέση με αεροπορικά ζητήματα).
Σε μια κανονική χώρα, χωρίς τις παρεμβάσεις των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών στις επίσημες πολιτικές του κράτους, η ελληνική ΑΠΑ,σε αντιστοιχία με τη Γαλλική, την Βρετανική και την Ιρλανδική ΑΠΑ, θα έπρεπε να διαθέτει πάνω από 1000 άτομα προσωπικό και σύμφωνα με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ σίγουρα όχι λιγότερους από 500 υπαλλήλους. Και μιλάμε για μια Ελλάδα με πολλά περισσότερα αεροδρόμια από μια μέση χώρα της ΕΕ, κυρίως λόγω των νησιών μας.
Δυστυχώς όμως μιλάμε για μια Ελλάδα, που κάνει τα πάντα για τους λίγους ευνοούμενους επιχειρηματίες, ξεπερνώντας ακόμη και τον ακραίο φιλελευθερισμό του Άνταμ Σμιθ, ο οποίος όσο πολέμιος του κράτους και να ήταν, ποτέ του δεν έγραψε (ούτε καν σκέφθηκε) πως το κράτος θα πρέπει να αυτοκαταργηθεί όσον αφορά τον έλεγχο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Οι νέοι μαθητευόμενοι μάγοι όμως του υπουργείου Μεταφορών, πήγαν τον Άνταμ Σμιθ ένα βήμα παραπέρα.
ΥΓ- Προχθές γράφτηκε σε ΜΜΕ ότι η ΤΡΕΝΟΣΕ φέρνει πίσω υπαλλήλους της με κρίσιμες ειδικότητες, οι οποίοι είχαν μεταταγεί υποχρεωτικά σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου το 2011.
Οι κρατικές αεροπορικές αρχές που καταργούνται στα 40 περίπου αεροδρόμια της χώρας, απασχολούν συνολικά 180 περίπου ειδικά καταρτισμένους πτυχιούχους υπαλλήλους (οι μισοί στα αεροδρόμια, και οι υπόλοιποι στη κεντρική υπηρεσία της ΥΠΑ στην Αθήνα). Είναι αυτοί που επί δεκαετίες κρατούν ασφαλή τα αεροδρόμια, ελέγχοντας κάθε έκφανση των δραστηριοτήτων των ιδιωτών (αερ. εταιρίες, χάντλερς, κτλ) σε αυτά.
Αυτούς καταργεί το κράτος. Δηλαδή τον εαυτό του.
Ποιος ωφελείται άραγε;