Του Νίκου Ξυδάκη
Τις τελευταίες μέρες η πολιτική ζωή διαμορφώνεται με υποκλοπές και ηχογραφημένες συνομιλίες. Σμάρτφον, κοριοί και βαλιτσάκια συνθέτουν ένα μείγμα House of Cards και Homeland με θόρυβους βαλκανικής μαφίας.
Ηχοκομιστές και αναμεταδότες, ένας αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας, που έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την κοινή γνώμη και τη Δικαιοσύνη, και μια εφημερίδα που δικαιώνει τον τίτλο της. Στόχος εμφανής, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρώην πρωθυπουργός, και σύμπασα η αριστερή παράταξη ― η σπίλωσή τους, η ηθική απαξίωση, ο βούρκος. Στόχος παράπλευρος, η δημοκρατία και η πολιτική. Ολοι να κυλιστούν στο βούρκο.
Για τους κομιστές των παράνομων ηχογραφήσεων, και για τους χρήστες τους, δεν έχει σημασία ότι οι ηχογραφημένες συνομιλίες είναι παράνομες και καταδεικνύουν πρωτίστως το ήθος του δράστη και του αναπαραγωγού. Δεν έχει σημασία καν ότι τα ηχογραφήματα δεν αποδεικνύουν παράνομες πράξεις, πλην της αφέλειας των ηχογραφηθέντων. Οι χρήστες των υποκλοπών δεν επιθυμούν δικαστική διαλεύκανση, επιθυμούν δημόσιο λιντσάρισμα και διασπορά τοξικότητας.
Είναι φανερό επίσης ότι η προγραμματισμένη κυκλοφορία του παράνομου υλικού γίνεται για να στηθεί μια ατζέντα με σκιές, υποψίες και απειλές, για να αποσπαστεί η προσοχή της κοινωνίας από τη σφοδρή οικονομική κρίση και τα απειλητικά σύννεφα σε θέματα εθνικής κυριαρχίας και εξωτερικής πολιτικής. Την ευθύνη γι’ αυτή την ατζέντα τοξικότητας και παραπλάνησης τη φέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είτε διότι ανέχεται και χρησιμοποιεί πολιτικά τους κοριούς, είτε διότι ενέχεται ή γνωρίζει τα κυκλώματα υποκλοπών και εκβιαστών.
Οι κοριοί του Μουρίκη
Μια υπενθύμιση. Κοριοί και παράνομες ηχογραφήσεις έχουν διαμορφώσει πολιτικό κλίμα και στο παρελθόν, πάλι με Μητσοτάκη πρωθυπουργό, τον Κωνσταντίνο, και πρωταγωνιστές τους ανθρώπους του, τον αρχηγό της ΕΥΠ Γρυλλάκη και τον μυστακοφόρο πράκτορα Μουρίκη. Ο Μουρίκης άκουγε και ηχογραφούσε πλήθος πολιτικών.
Μια άλλη κλεμμένη συνομιλία επίσης, του υπουργού Μένιου Κουτσόγιωργα με τον εκδότη Στ. Ψυχάρη, παιζόταν στα ραδιόφωνα της εποχής και συνδιαμόρφωσε το κλίμα για το Ειδικό Δικαστήριο του Α. Παπανδρέου.
Οι κοριοί πάντως δεν βοήθησαν τον Κων. Μητσοτάκη να εδραιωθεί στην εξουσία. Το αντίθετο. Οι παλινωδίες στην εξωτερική πολιτική οδήγησαν στην απομπομπή του τότε υπουργού Εξωτερικών Α. Σαμαρά και εν συνεχεία στην πτώση της κυβέρνησης. Η Δεξιά έμεινε εκτός εξουσίας για τα επόμενα έντεκα χρόνια.
Τότε και τώρα
Οι αναλογίες και οι ομοιότητες στην ιστορία είναι ατελέσφορες. Εντούτοις, δύο στοιχεία μοιάζουν, τότε και τώρα: Ενα, η επιδείνωση των εθνικών θεμάτων. Τότε η Ελλάδα, βυθισμένη στα Πάμπερς και τους κοριούς, έχασε την επαφή με τις μείζονες γεωπολιτικές ανακατάξεις στην Βαλκανική και μετετράπη σε μέρος του προβλήματος εξ αφορμής του Μακδονικού. Τώρα, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με την πιο επιθετική Τουρκία από το 1974, και η κυβέρνηση κρύβει τα εθνικά προβλήματα κάτω από τοξικά νέφη σκευριών και υποκλοπών.
Δεύτερο κοινό στοιχείο του τότε με το τώρα, ο Α. Σαμαράς και η οικογένεια Μητσοτάκη: συμπαρατασσόμενοι τυπικά, αλλά σπαρασσόμενοι στο κοινό έδαφος της ΝΔ. Ο πρώην πρωθυπουργός σύρει τον νυν πρωθυπουργό στην υπόθεση Novartis σε μια σύγκρουση με την αντιπολίτευση χωρίς όρια και χωρίς κανόνες: μέχρι τέλους. Μα ποιο είναι το τέλος; Ταυτόχρονα, ο πρώην πρωθυπουργός διαφοροποιείται από τον νυν στην εξωτερική πολιτική, απορρίπτει κάθε διάλογο με την Τουρκία, και εμμέσως πλην σαφώς απειλεί με ρήξη, όπως έκανε και στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Με τις Πρέσπες όμως η επίδειξη αδιαλλαξίας ήταν τζάμπα μαγκιά· η ΝΔ ήταν αντιπολίτευση και δημαγωγούσε για τις ψήφους των μακεδονομάχων. Τώρα, η ΝΔ είναι κυβέρνηση, απέναντι είναι ο Ερντογάν, και οι σύμμαχοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Crossfire
Εκτιμάται ότι ο πρώην πρωθυπουργός και οι ευάριθμοί ακόλουθοί του δύσκολα θα ρίξουν άλλη μία κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ωστόσο, προς το παρόν ο Α. Σαμαράς διαμορφώνει πολιτικό κλίμα, κλίμα ακραίας πόλωσης, και σε αυτό το έργο δεν είναι μόνος, συμβάλλουν και εξωπολιτικοί παράγοντες που αξιώνουν συνεταιρεριλίκι στη νομή της εξουσίας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης θα βρεθεί πολύ σύντομα, αν δεν βρίσκεται ήδη, σε διασταυρούμενα πυρά: από τη μια, ο αντεπιτιθέμενος Αλ. Τσίπρας και συσπειρωμένη όλη η προοδευτική παράταξη, και από την άλλη ο Α. Σαμαράς και όσοι επιθυμούν μεγαλύτερα μερίδια στη νομή της εξουσίας.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει πετύχει γενικό σιωπητήριο στα ΜΜΕ, για να ελέγχει το κράτος και τα εθνικά assets με το επιτελείο του Μαξίμου και την τρόικα εσωτερικού, αδιαφανώς και χωρίς λογοδοσία. Πρόκειται για ιδιότυπο βελούδινο πραξικόπημα. Προς το παρόν. Η ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας και η ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια θα πολλαπλασιαστούν συντομότατα, έως το φθινόπωρο, από ιστορικές ανατροπές στα στερεότυπα χειρισμού των ελληνοτουρκικών.
Η Αριστερά
Οι εξελίξεις θα εξαρτηθούν από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Η μείζων αντιπολίτευση του εκλογικού 31,5% δεν πρέπει και δεν θα ακολουθήσει την ατζέντα των κοριών, ούτε θα χαρίσει συναίνεση άνευ όρων στα γεωπολιτικά. Η πίεση που υφίσταται τον συσπειρώνει και θα τον οδηγήσει σε έναν ανένδοτο διαρκείας, αντιδεξιό και αντινεοφιλελεύθερο· πιθανότατα δε, θα του προσδώσει ταχύτερα και τον μαχητικό, λαϊκό μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα που αναζητά η Αριστερά μετά την κυβερνητική εμπειρία του μνημονίου.
ΑΠΟ ΤΟ TVXS