Του Νίκου Τοπούζη
Η υποχώρηση με την ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη είναι πολύ πιο σοβαρή από ότι δείχνει στα μάτια του μέσου Έλληνα. Η Τουρκία δεν αποδέχεται ούτε τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, ούτε το Δικαιο της Θάλασσας.
Αυτό σημαίνει πως η οποιαδήποτε απόφαση θα είναι συμβουλευτική και ΟΧΙ δεσμευτική, όπως έγινε στο Μάλτα-Λιβύη του 1985.
Ας εξετάσουμε και τα δυο πιθανά ενδεχομενα όμως:
1) Η Ελλάδα δικαιώνεται πλήρως. Θα έχει απλά ένα ακόμη διαπραγματευτικό χαρτί στα χερια της έναντι της Νεοθωμανικής Τουρκίας. Δηλαδή τίποτα! Θα πρέπει να βρούμε και πάλι την Ισχύ και το πολιτικό θάρρος να εφαρμόσουμε τη δικαιωτική απόφαση του δικαστηρίου
2) Για κάποιο λόγο το δικαστήριο δίνει μερος της ΑΟΖ μας στην Άγκυρα. Ο Ερντογάν (που απελπισμένα χρειάζεται μια νίκη) έχει και την Ισχύ και το απαιτούμενο θάρρος/θράσος να επιβάλλει τα νέα δεδομένα
Με απλά λόγια, η προσφυγή στην Χάγη δεν έχει απολύτως κανένα όφελος για την Ελλάδα, ενώ μόνο κέρδος για την Τουρκία που χρειάζεται χρονο για να ξεμπερδέψει με την παταγώδη αποτυχία της στην Συρία.
Τέλος, η σωστή στρατηγική ειναι η συνεχής προσέγγιση με Αίγυπτο και Άραβες, όπως ακριβώς έγινε με Καμμένο και τις ΑιγυπτιοΕλληνικές ασκήσεις σε Κυπριακή ΑΟΖ. Αυτόν δηλαδή που εννοούσε ο Τσαβούσογλου όταν μιλούσε για προβλήματα με την Κυβέρνηση Τσίπρα. Η μόνη ρεαλιστική προσέγγιση
Καλημέρα σε ολους. Όχι μικροπολιτική. Στρατηγική με επιχειρήματα. Το εθνικό συμφέρον (πρέπει να) προέχει!
@niktop