Σίγουρα δεν περιποιεί τιμή για τον πολιτικό κόσμο, ούτε για το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη, το γεγονός ότι από την Δευτέρα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας θα μπορεί να εκλέγεται ακόμη και με 130 ψήφους – κάτι σαν «πρόεδρος ΔΕΚΟ» ή «κηπουρός» της εκάστοτε εξουσίας, όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας.
Η αναθεώρηση όμως του άρθρου 32 του συντάγματος η οποία – πλην θεαματικού απροόπτου μεθαύριο στην Βουλή – θα δίνει πλέον την δυνατότητα εκλογής Προέδρου ακόμη και με σχετική πλειοψηφία, αποτελεί το «χαρτί» που ήθελε να έχει στα χέρια του ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να κάνει πολιτικό παιχνίδι μέσα στο επόμενο δίμηνο και έως ότου πάρει τις αποφάσεις του για τον επόμενο ένοικο της Ηρώδου Αττικού.
Οι γνωρίζοντες τον στρατηγικό σχεδιασμό του Μαξίμου λένε πως δεν είναι επιλογή του πρωθυπουργού να πάει σε Πρόεδρο μειοψηφίας, «εκτός εάν αναγκαστεί». Και τι είναι εκείνο που θα μπορούσε να τον αναγκάσει; «Μια ενδεχόμενη, ακραία πίεση από μία από τις δύο μεγάλες βαρονίες του κόμματος», δηλαδή τις ομάδες Καραμανλή και Σαμαρά, όπως λένε οι ίδιες πηγές. Εξ ου, και η διέξοδος της σχετικής πλειοψηφίας δίνει διάδρομο και χρόνο στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ελέγξει, να διαχειριστεί και να διαπραγματευτεί τις εσωκομματικές ισορροπίες με έναν και βασικό στόχο – η τελική επιλογή του για το πρόσωπο του Προέδρου να μην οδηγήσει σε διαρροές και διαφοροποιήσεις βουλευτών του κόμματός του: να μην κάνει, δηλαδή, κανένας βουλευτής της ΝΔ ό,τι έκανε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην προεδρική εκλογή του 2015 σπάζοντας την κομματική γραμμή και επιλέγοντας να μην υπερψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο.
Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο και θα απαιτήσει, κατά τους μυημένους στα του γαλάζιου στρατοπέδου, «κόπο, παραχωρήσεις και ανταλλάγματα». Είναι προφανές, άλλωστε, τις τελευταίες μέρες ότι και οι δύο βαρονίες βγάζουν ήδη τα στρατεύματα σε διάταξη μάχης: Από την μία πλευρά, ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές του «σαμαρικού μπλοκ» παρελαύνουν δημόσια και δηλώνουν στήριξη σε υποψηφιότητα του Αντώνη Σαμαρά για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Την αρχή έκανε ο Μάκης Βορίδης, και ακολούθησαν οι Γιώργος Κύρτσος, Κώστας Καραγκούνης, Ανδρέας Κατσανιώτης, Χριστόδουλος Στεφανάδης. Η εν λόγω παρέλαση, δε, συνοδεύεται και από διαρροές σύμφωνα με τις οποίες οι υποστηρικτές Σαμαρά εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι «πολλοί περισσότεροι από εκείνους που τοποθετούνται δημόσια».
Από την άλλη πλευρά η στήριξη του καραμανλικού στρατοπέδου σε μια δεύτερη θητεία Παυλόπουλου είναι δεδηλωμένη και γνωστή. «Όταν μπορείς να εκλέξεις Πρόεδρο Δημοκρατίας με 250 ΝΑΙ, δεν χάνεις αυτήν την ευκαιρία» είπε ο Νικήτας Κακλαμάνης, ενώ η παρουσία του ίδιου του Κώστα Καραμανλή στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών δίπλα στον Προκόπη Παυλόπουλο και το μήνυμα του περί της «πολύπλευρης προσφοράς του στον τόπο» ήταν και το πλέον εύγλωττο μήνυμα προς το Μαξίμου.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αμφότερες οι πλευρές γνωρίζουν ότι οι εκλεκτοί τους δεν βρίσκονται εντός του βασικού σχεδιασμού του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει ότι ο πρωθυπουργός δεν σκοπεύει να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας διότι θεωρεί την υποψηφιότητά του διχαστική (και όχι μόνον). Και η εκτίμηση στο ηγετικό επιτελείο της ΝΔ είναι πως οι δημόσιες παρεμβάσεις των υποστηρικτών του αποτελούν επίδειξη εσωκομματικής ισχύος από τον πρώην πρωθυπουργό – με ζητούμενο το πού μπορεί αυτή να φθάσει και ποιες άλλες διεκδικήσεις υποκρύπτει.
Εξίσου γνωστό είναι και στο καραμανλικό μπλοκ πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει ανανέωση της θητείας Παυλόπουλου, όπως δεν την θέλει και η πλευρά Σαμαρά. Και το ερώτημα είναι, και εδώ, ποια ανταλλάγματα και ποιες μελλοντικές «αντιπαροχές» μπορούν να υπάρξουν ώστε να αποχωρήσει ο νυν Πρόεδρος από την Ηρώδου Αττικού με… κομματική νηνεμία.
Εν ολίγοις, το επόμενο δίμηνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να επιδοθεί σε δύσκολες ασκήσεις εσωκομματικής ισορροπίας. Εάν πετύχει, στελέχη της ΝΔ με γνώση του παρασκηνίου θεωρούν πως, απ’ όλα τα ονόματα που έχουν ακουστεί για την Προεδρία, εκείνο που ίσως έχει μεγαλύτερη αξία να καταγραφεί – επί του παρόντος τουλάχιστον – είναι της προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου.
Εάν αποτύχει, η εκλογή Προέδρου με σχετική πλειοψηφία μπορεί να αποτελέσει το έσχατο καταφύγιο απεμπλοκής από την διπλή εσωκομματική ομηρία, ή τουλάχιστον από την ομηρία ενός εκ των δύο βαρονιών…