Η ατάκα του Αλέξη Τσίπρα προς την άγνωστη πυρόπληκτη από το Μάτι «και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ, θα τα σπατάλαγες» προκάλεσε καταιγίδα επικρίσεων γύρω από το ήθος του πρωθυπουργού. Δηλαδή για τον απροκάλυπτο κυνισμό, την υφέρπουσα οίηση, το ανεπίγνωστο των συνεπειών που προδίδουν τα λόγια του ως κυβερνήτη της χώρας. Δικαίως οι πολίτες εξωτερίκευσαν την οργή τους στα social media στηλιτεύοντας, καταδικάζοντας, περιγελώντας την υπερβολική άνεση με την οποίαν ο πρωθυπουργός απαξίωσε μια (υποθετική) έκτακτη χρηματική βοήθεια στους επιζήσαντες από την κόλαση στο Μάτι. Η εικόνα του κ. Τσίπρα παραλλάχθηκε μέσω Photoshop στο twitter με διάφορους τρόπους, είτε με τη στολή και το μουστάκι του Στάλιν είτε με ένθεση της κεφαλής του στη φιγούρα της Μαρίας Αντουανέτας κ.α.
Πάντως ο σεβασμός του κ. Τσίπρα στον τριψήφιο αριθμό νεκρών της τραγωδίας στο Μάτι εξαντλήθηκε στην προσαρμογή ενδυμασίας και ύφους: Στην τοπική καφετέρια προσήλθε φορώντας μπουφάν, μιλώντας και χειρονομώντας δήθεν σαν απλός άνθρωπος. Το σκηνικό προσήνειας και εναγκαλισμού με το λαό συμπλήρωσε καπνίζοντας αρειμανίως δίπλα στον πρωθυπουργό ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κ. Χρήστος Σπίρτζης.
Σε πολιτικό επίπεδο η συγκεκριμένη αποστροφή του πρωθυπουργού συνιστά επιβεβαίωση της συστηματικής διπροσωπίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στη βάση του «άλλα νομοθετούμε, άλλα διακηρύττουμε, άλλα λέμε ότι πιστεύουμε» κ.ο.κ. Διότι ο κ. Τσίπρας υποτίθεται ότι υπέδειξε την ορθή στρατηγική απορρίπτοντας σαν αναποτελεσματικά παυσίπονα τα έκτακτα επιδόματα, εφόσον από αυτά είναι αδύνατον να προκύψει μακροπρόθεσμη ωφέλεια, όπως θα γινόταν πχ με τα έργα υποδομών στην περιοχή, την ανέγερση ενός νοσοκομείου κ.λπ.
Αρχίζοντας από το τέλος, το νοσοκομείο που με τόση θέρμη προέταξε ο Αλέξης Τσίπρας θα κατασκευαστεί με χρηματική δωρεά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άρα εξ ορισμού δεν μπορεί να υπάρξει αντιλογισμός του τύπου «δεν σας δίνουμε επιδόματα γιατί ξέρουμε πως θα τα φάτε στα μπουζούκια ή σε λούσα. Τα βάζουμε στον κουμπαρά για το νοσοκομείο». Άλλος πληρώνει για το νοσοκομείο και από άλλο πορτοφόλι ενισχύονται οι πυρόπληκτοι.
«Και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ δε θα γινόταν τίποτα. Τι θα έκανες; Θα τα έχανες αυτά τα χρήματα, θα τα σπατάλαγες» είναι μια φράση που, αν μη τι άλλο, στρέφεται κατά του κενόδοξου καταναλωτισμού. Μια φράση που ειπώθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα, τον ίδιο άνθρωπο που διατυμπανίζει την άκρατη παροχολογία της κυβέρνησής του. Μια πολιτική παροχών, ξεκάθαρα προεκλογική, η οποία δεν κάνει τίποτε άλλο από το να δημιουργεί πλαστή αίσθηση ευημερίας. Ακριβώς για να ικανοποιήσει την εφήμερη ευδαιμονία που προσφέρει η κατανάλωση.
Ο κ. Τσίπρας πανηγυρίζει για το κοινωνικό μέρισμα των 710 εκατ. ευρώ που θα μοιράσει για άλλη μία φορά σε μη προνομιούχους, παριστάνοντας τον Ρομπέν των Δασών -αλλά με τα λεφτά όσων η κυβέρνηση ξεζουμίζει με την υπερφορολόγηση, άμεση και έμμεση. Πιθανότατα η κυρία στο Μάτι, στην οποίαν απευθύνθηκε με την ήδη μνημειώδη αποστροφή του ο πρωθυπουργός, να ανήκει σε αυτούς που η οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, με ιδεολογικό φερετζέ την δίκαιη ανακατανομή των εισοδημάτων, αφαιμάσσει με ακόρεστη λαιμαργία βαμπίρ.
Το παράδοξο είναι ότι αυτό που ο κ. Τσίπρας είπε την Τρίτη στο Μάτι και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, στην ουσία του ήταν σωστό -αρκεί, βέβαια ο πρωθυπουργός να έμπαινε στον κόπο να διατυπώσει σωστά και ολοκληρωμένα τον σχετικό συλλογισμό. Ουδείς αμφιβάλλει ότι είναι ασύγκριτα καλύτερη η χρηματοδότηση έργων υποδομής από τα χαρτζιλίκια οιασδήποτε μορφής. Όμως, τόσο η φρασεολογία, όσο και το ύφος του πρωθυπουργού ακύρωσαν την ουσία μιας ορθής παρατήρησης. Για άλλη μία φορά ο κ. Τσίπρας προδόθηκε από τη φυσική του τάση προς τον θρασύ λαϊκισμό, καθώς θεωρεί ότι έχει το ακαταλόγιστο, ότι απολαύει μιας ιδιότυπης ασυλίας, ότι μπορεί να λέει οτιδήποτε χωρίς καμία παρεξήγηση, με την αμετροέπεια ανθρώπου που είναι εντελώς πεπεισμένος ότι «οι Έλληνες του έχουν αδυναμία, του συγχωρούν τα πάντα» κ.λπ. Ενδεχομένως ο πρωθυπουργός στο Μάτι να εξέλαβε σαν σιωπηρή επιδοκιμασία την απουσία αυθόρμητων αντιδράσεων στην ωμότητα της φράσης του. Ωστόσο φαίνεται πως ήταν καθαρό σοκ αυτό που ένιωσαν οι πολίτες στο Μάτι μπροστά στον ανάλγητο πραγματισμό της εξουσίας.
Από μιαν άλλη οπτική, βέβαια, κανείς δεν θα έπρεπε να παραξενεύεται ή να εξανίσταται με τον κυνισμό του Αλέξη Τσίπρα. Εξάλλου…