Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Ποιον βολεύει η επίθεση με παγιδευμένο φάκελο στον Λουκά Παπαδήμο; Την κυβέρνηση; Τον ΣΥΡΙΖΑ; Την Αριστερά; Τη χώρα; Την ελληνική κοινωνία; Τον ελληνικό λαό; Τον Αλέξη Τσίπρα; Όχι. Ποιον βολεύει λοιπόν; Όχι αναγνώστη. Δεν θα το απαντήσουμε εμείς εδώ αυτό. Εμείς θα καταγράψουμε μόνο – προς το παρόν – τη θλιβερή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στον απόηχο μίας επίθεσης, της επίθεσης σε έναν δοτό πρώην πρωθυπουργό. Το ότι ο Λουκάς Παπαδήμος υπήρξε ένας δοτός πρωθυπουργός δεν μεταβάλλεται εξαιτίας της επίθεσης σε βάρος του. Οι υψηλοί συμβολισμοί που φέρει το όνομά του επίσης δεν μεταβάλλονται εξαιτίας της έκρηξης του παγιδευμένου φακέλου. Η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας, επίσης, δεν αλλάζει για τον Λουκά Παπαδήμο ή για όποιον είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είχε συνδέσει το όνομά του με την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση και είχε επιβληθεί ως εκλεκτός της ευρωπαϊκής τραπεζοκρατίας, των πολιτικών και οικονομικών ιερατείων της Φρανκφούρτης και των Βρυξελλών ή αποτελούσε “μπρίλιαντ” επιλογή, που έλεγε και η Μιράντα Ξαφά, ως μη εκλεγμένος κυβερνήτης μίας χώρας που βυθιζόταν στην κρίση πριν από λίγα χρόνια.
Κι, όμως, αναγνώστη το κατεστημένο δίνει τη δική του μάχη σήμερα για να αποκαταστήσει το όνομα “Λουκάς Παπαδήμος”. Δεν προσπαθεί να αποκαταστήσει το πρόσωπο. Αυτό που συμβολίζει προσπαθεί να αποκαταστήσει. Και αυτό πρέπει να σε προβληματίσει. Τα μαυσωλεία της διαπλοκής ήταν έτοιμα, σαν από καιρό και ο αρχιερέας της διαπλοκής, Κώστας Σημίτης έδωσε το σύνθημα. “Αυτοί που φροντίζουν τη χώρα γίνονται στόχος” δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός που την πρωτοχρονιά του 2002 φωτογραφιζόταν κρατώντας στα χέρια του το κοινό νόμισμα παρέα με τον Παπαδήμο. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί της διαπλοκής, οι δημοσιογραφικές “πένες” της Δεξιάς και σύσσωμο το κατεστημένο και η ελίτ, μέσω του πανίσχυρου μηχανισμού προπαγάνδας που εξακολουθεί και έχει στα χέρια του, έπιασαν δουλειά. Επιχείρησαν και επιχειρούν να υποδείξουν ως ηθικούς αυτουργούς εκείνους που επεσήμαναν χρόνια τώρα τον αληθινό ρόλο που διαδραματίζει ο κάθε Παπαδήμος και οι “τεχνοκρατικές χούντες” και αναπαρήγαγαν και αναπαράγουν τα γνωστά γραφικά κλισέ περί διασύνδεσης του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση.
Ένας γνωστός τηλεοπτικός κλόουν παραληρεί συνδέοντας την κυβέρνηση με τα Εξάρχεια και την δράση των ένοπλων οργανώσεων. Ένας ιδιοκτήτης ιστοσελίδας, γνωστός επαίτης και υπάκουος υπάλληλος επιχειρηματιών και τραπεζιτών, αναζητά τους “ηθικούς αυτουργούς του μίσους’. Η ιστοσελίδα του έκανε μίνι αφιέρωμα στις “αναρτήσεις του μίσους”, μέσω του οποίου υπενθύμιζε τον παραλληλισμό του πολιτικού φαινομένου “Λουκάς Παπαδήμος”, δηλαδή της πραγματικότητας της επιβολής ενός δοτού πρωθυπουργού, με “χούντα”. Αυτός ο ανεκδιήγητος, μειωμένων δυνατοτήτων γραφικός και απίθανος τύπος, που αναρωτιέται για τις “χρηματοδοτήσεις ιστοσελίδων που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ”, είναι ο ίδιος που πριν από λίγο καιρό υπέγραφε άρθρο, αναφερόμενος στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με τίτλο “Χούντα είναι θα περάσει”. Ανόητος; Επικίνδυνος; Αμνήμων; Διαταραγμένος; Γραφικός; Εντεταλμένος; Όλα αυτά μαζί; Ποιος ξέρει;
Αυτά είναι κάποια παραδείγματα που αφορούν τους αντιπολιτευόμενους. Διότι και οι… φιλοκυβερνητικοί δεν πάνε πίσω σε ότι έχει να κάνει με τη συμμετοχή τους στο τσίρκο που στήνει η διαπλοκή στον απόηχο των επιθέσεων. Ψάχνουν, και κάποιοι συμπολιτευόμενο,ι ηθικούς αυτουργούς και αναμεταδίδουν επικίνδυνες γραφικότητες περί “επικίνδυνων προφητειών” και από κοντά στρατιές τρολς και διαταραγμένων ταλαίπωρων υπάρξεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναμεταδίδουν όλες αυτές τις ανοησίες, λες και ιστοσελίδες, εφημερίδες ή άλλα ΜΜΕ, όποιου χώρου έχοντας μία κάποια “ειδική” πληροφόρηση θα προχωρούσαν σε κάποια προαναγγελία “τρομοκρατικού χτυπήματος”. Η βλακεία τείνει να γίνει θεσμός.
Πριν από λίγα χρόνια σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις που είχα παραχωρήσει στην γαλλική εφημερίδα “Le Figaro” για το φαινόμενο της δραστηριότητας των ένοπλων ομάδων στην Ελλάδα και Ευρώπη, είχα επικεντρώσει ιδιαίτερα στην ιταλική FAI και στον τρόπο με τον οποίο εκτιμούσα ότι θα δρούσε το επόμενο χρονικό διάστημα. Όταν η Γαλλίδα συνάδελφος επέμεινε (Μπορεί να ανατρέξει κανείς στη “Le Figaro”) στο πλαίσιο της συνέντευξης είχε γίνει πιο σαφής σε σχέση με αυτό που μόνο τυφλός δεν θα μπορούσε να δει. Μετά από λίγο καιρό η FAI είχε στείλει σφαίρες στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Η “Le Figaro” είχε επανέλθει κάνοντας λόγω για επιβεβαίωση με βάση τη συνέντευξη που της είχα παραχωρήσει. Φανταστείτε πόσο επικίνδυνα γραφικός θα φαινόταν κάποιος, ο οποίος θα με εγκαλούσε για “επικίνδυνη προφητεία” από την πλευρά μου. Ευτυχώς στο εξωτερικό κάποιοι λειτουργούν με μεγαλύτερη σοβαρότητα.
Επιστρέφοντας, στον απόηχο της επίθεσης που δέχτηκε ο Λουκάς Παπαδήμος, πρέπει να επισημανθεί πως, φυσικά, μέσα σε αυτό το κλίμα υπάρχουν και εκείνοι που εύχονται τους γνωστούς πλέον “ψόφους”. Αυτοί που πανηγυρίζουν, και μάλιστα δημόσια, για την επίθεση που δέχτηκε ο Λουκάς Παπαδήμος. Αυτοί απαλλάσσονται λόγω βλακείας και αφέλειας. Όπως λόγω βλακείας και αφέλειας απαλλάσσονται κι εκείνοι που εντάσσουν στο οπλοστάσιο και στην εργαλειοθήκη της επιχειρηματολογίας τους τους διαταραγμένους για να αιτιολογήσουν και να δικαιολογήσουν την επικίνδυνη σύνδεση που επιχειρούν να κάνουν ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη δράση ένοπλων οργανώσεων.
Αυτό το έργο το έχει ξαναδεί ο τόπος. Από την εποχή που η Νέα Δημοκρατία, κυρίως η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του πατέρα του σημερινού της προέδρου, Κυριάκου Μητσοτάκη, προσπαθούσε, με όποιον τρόπο, με όποιο μέσο να εμφυτεύσει στους Αμερικανούς και να παγιώσει ως κυρίαρχη την αντίληψη πως το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκονταν πίσω από τη “17 Νοέμβρη”. Αυτές οι γραφικότητες, που αποτυπώθηκαν σε εκθέσεις των αμερικανικών υπηρεσιών, έκαναν τελικά κακό στη χώρα και φυσικά κατέρρευσαν.
Οι ίδιοι κύκλοι, το ίδιο σύστημα επιχειρεί σήμερα να κάνει την ίδια σπέκουλα με τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον συνδέσει με την τρομοκρατία, με τα Εξάρχεια, με τα… γνωστά.
Τις τελευταίες ώρες συμβαίνει και το εξής, το οποίο αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα ήταν σίγουρα γραφικό: Αντικυβερνητικοί και φιλοκυβερνητικοί δίνουν ρεσιτάλ για να αποδείξουν ποιος είναι εκείνος που στοχοποίησε περισσότερο τον Λουκά Παπαδήμο. Λοιπόν. Τον Λουκά Παπαδήμο δεν χρειαζόταν να τον στοχοποιήσει κανένας. Λόγω θέσης, λόγω παρελθόντος, ιδιότητας και διαδρομής ήταν στόχος. Δεν μπορεί σήμερα κανένας να πέφτει από τα σύννεφα. Και κυρίως δεν μπορούν να κάνουν πως πέφτουν από τα σύννεφα οι εκφραστές του κατεστημένου. Ούτε οι αγανακτισμένοι, ούτε οι “ιστοσελίδες του ΣΥΡΙΖΑ”, ούτε οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης, της σημερινής κυβέρνησης στοχοποίησαν κανέναν Παπαδήμο. Και σίγουρα τα παιδάκια που… παίζουν με τα εκρηκτικά στους δρόμους δεν επηρεάζονται από κανέναν ΣΥΡΙΖΑ, από καμία πλατεία αγανακτισμένων και από καμία ιστοσελίδα ή εφημερίδα για να προχωρήσουν στους σχεδιασμούς τους, που αποτυπώνουν στην τελική και την αντίληψή τους για τις μορφές δράσης απέναντι στο αστικοκοινοβουλευτικό σύστημα και τον καπιταλισμό. Οι στόχοι είναι συμβολικοί και όπως έλεγε κι ο Βολταίρος: “Θέλει φανφάρες και τυμπανοκρουσίες για να χαρακτηριστεί επαναστατική πράξη ένας φόνος”. Αυτά είναι γνωστά.
Όσο για το ποιος καλλιεργεί το μίσος, σε αυτό η απάντηση είναι εύκολη: Το κατεστημένο κι εκείνοι που εμπνέονται από την αντιδημοκρατική δραστηριότητα της ακροδεξιάς στους δρόμους του Καράκας. Εκείνοι οι οποίοι πολώνουν το κλίμα καθημερινά τα τελευταία χρόνια εμφανίζοντας τη σημερινή κυβέρνηση ως την αιτία όλων των δεινών. Ο επικίνδυνα γραφιάς που γράφει “χούντα είναι θα περάσει”. Ο δημοσιογράφος που έπαιρνε δώρα από τη Siemens και παραλληλίζει τον Λουκά Παπαδήμο με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, υπενθυμίζοντας σε περιβάλλον τρομοϋστερίας τις δολοφονικές επιθέσεις που είχε δεχτεί ο μεγάλος πολιτικός άνδρας. Ο υπάλληλος – τηλεπαρουσιαστής που λέει ότι “Καίγονται τα Εξάρχεια για να περάσουν τα μέτρα αναίμακτα”. Η οικονομική ολιγαρχία που καλλιεργεί τον κοινωνικό αυτοματισμό σε όλα τα επίπεδα για να διαιρεί τον λαό. Εκείνοι που κατηγορούν από το πρωί μέχρι το βράδυ τους δημόσιους υπαλλήλους.
Η στρατηγική της έντασης, ιστορικά, σχεδιάζεται στα σαλόνια των οικονομικών ελίτ και των υπερεθνικών κέντρων εξουσίας και υλοποιείται από τα ΜΜΕ του κατεστημένου και τη λούμπεν ακροδεξιά. Πραγματικά τώρα: Δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα από την σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία; Στην παρούσα συγκυρία, η επίθεση σε βάρος του Λουκά Παπαδήμου ευνοεί την υλοποίηση της στρατηγικής της έντασης που μπαινοβγαίνει στα συρτάρια εκείνων που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση. Η ενέργεια σε βάρος του δοτού πρώην πρωθυπουργού λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Ως γέφυρα ανάμεσα στο 2011 και στο 2017. Ανάμεσα στην εποχή που η χώρα βυθιζόταν στο σκοτάδι της επιβολής αντιδημοκρατικών μοντέλων διακυβέρνησης και οικονομικού εξανδραποδισμού και στη σημερινή εποχή που γίνεται μία σοβαρή προσπάθεια ώστε αυτή τη ταλαίπωρη χώρα να βγει στο ξέφωτο. Η χθεσινή ενέργεια δίνει την ευκαιρία σε εκείνους που προωθούσαν και ενέκριναν, στην πολύ πρώιμη φάση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, την ιδέα της επιβολής ενός δοτού, τεχνοκράτη πρωθυπουργού, να υπερασπίζονται σήμερα τις ιδεοληψίες τους κουνώντας το δάχτυλο πρωτίστως στον δημοκρατικό λαό. Αυτοί ζητούν δικαίωση σήμερα. Αυτοί τρίβουν τα χέρια τους με ευχαρίστηση για ένα συμβάν που σε βάθος χρόνου θα στραφεί ενάντια στην κοινωνία. Αυτοί αισθάνονται ευχαριστημένοι από την υλοποίηση μίας τέτοιας αντιλαϊκής ενέργειας. Αυτοί θα χαρούν αν η σημερινή κυβέρνηση, άρα και η χώρα, αποτύχουν.
Τέλος σε πολιτικό επίπεδο καλό θα ήταν όλοι να θυμηθούν πως είχαν φερθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, δύο ορκισμένοι εχθροί, αλλά και δύο ιερά τέρατα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, μετά την εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη από τη “17 Νοέμβρη”.
Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ
https://www.youtube.com/watch?v=T2gtWTBM9xYrn