Την σκυτάλη μετά τις αποκαλύψεις του Μανώλη Κοττάκη στην Εστία, παίρνει ο Νίκος Παπαδογιάννης:

Είμαι ο Νίκος Παπαδογιάννης και δεν έχω πολύ κουράγιο για να ξεκινήσω παραλήρημα, οπότε δανείζομαι από την Εστία το ρεπορτάζ του δεξιού μεν, έγκυρου δε (και κανονικού δημοσιογράφου) Μανώλη Κοττάκη και με την άδειά του ρίχνω φως στο παρασκήνιο της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2016 στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Υποθέτω ότι διεκδικεί Όσκαρ αφέλειας όποιος απαιτούσε γκλάσνοστ από το κόμμα της διαπλοκής και από τον κανακάρη του αρχιερέα της Αποστασίας. Και Γκράμι ασχετοσύνης, όποιος πίστευε ότι τέτοιες δουλειές γίνονται από τον λαουτζίκο και χωρίς να κινηθούν νήματα από το πανίσχυρο κεφάλαιο και από τον Μεγάλο μας Σύμμαχο.

Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο χρειάστηκε μία εξαετία για να βγουν στο φως (έστω δίχως ονόματα και διευθύνσεις) όσα έγιναν πίσω από τους κουίντες, καταλαβαίνω όμως ότι η έκρηξη Σαμαρά στο Συνέδριο της Ν.Δ. ήταν προγραμματισμένη και στοχευμένη μέχρι κεραίας.

Εμείς ασχοληθήκαμε χαχανίζοντας με τις γελοιότητες περί τηλεθέασης Παΐσιου, αλλά στους διαδρόμους και στα πατάρια και τους ημιωρόφους της γαλάζιας πολυκατοικίας μαίνεται αδυσώπητο power game για το πηδάλιο του κόμματος και για τη διαδοχή του Μητσοτάκη, όταν με το καλό γκρεμοτσακιστεί αυτός από την καρέκλα του Μεγάρου Μαξίμου.

Ό,τι ανεβαίνει, από το τριχωτό χέρι των εφοπλιστάδων, των τραπεζιτών και γιάνκηδων αποικιοκρατών, κατεβαίνει, γρήγορα ή λιγότερο γρήγορα. Με πάταγο ή με λιγότερο πάταγο. Ο Μητσοτάκης ο δεύτερος δεν είναι παρά ένα πιόνι, από εκείνα που είναι πολύ  εύκολο να εξαφανιστούν από τη σκακιέρα. Το ζήτημα είναι πόσους θα προλάβει να πάρει μαζί του πριν αποσυρθεί κακήν κακώς. Δικαίους και αδίκους.

Έγραψε, που λέτε, τα παρακάτω ο Μανώλης Κοττάκης, στην εφημερίδα που ουδέποτε χάνει το ειδικό βάρος της, μολονότι δεν τη διαβάζει πια σχεδόν κανείς. Ο τίτλος του πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ, μέσα σε μία θύελλα από ψιλές και δασείες και περισπωμένες τις οποίες αρνούμαι να αναπαράγω, είναι: «Ο κύριος Σαμαράς ως πιθανός λόγος επισπεύσεως των πρόωρων εκλογών».

Με τον παρακάτω υπότιτλο, που αποτελεί από μόνος του είδηση: «Εξοργισμένος και ηνοχλημένος ο κ. Μητσοτάκης από τις απειλές του πρώην πρωθυπουργού για το Αιγαίο – Δεν επιθυμεί να δώσει χρόνο για την οργάνωση κόμματος δεξιά της Νέας Δημοκρατίας». Το κείμενο του συναδέλφου δημοσιεύεται χωρίς τόνους, επειδή το δανείστηκα για ευκολία με τη μέθοδο copy/paste από αλλεργικό στον τονισμό λογαριασμό στο Twitter.

Οι τροχήλατες βαλίτσες

«Το παρασκηνιο της εκλογης του Κυριακου Μητσοτακη στην αρχηγια της Νεας Δημοκρατιας,τον Ιανουαριο του 2016,δεν εχει γραφτει ακομη. Και θα αργησει ενδεχομενως, καθως οι βασικοι πρωταγωνιστες και πρωτοστατες της υποστηριξης του μακρια απο τα φωτα της δημοσιοτητας κατα πασα πιθανοτητα δεν θα μιλησουν.

* Δεν θα μιλησει σιγουρα ο τραπεζιτης που διεθεσε το call center της τραπεζας του για να στηθει εκει το στρατηγειο του πρωθυπουργου, απο το οποιο γινονταν δεκαδες τηλεφωνα προς τα μελη του κομματος.

* Δεν θα μιλησει ο υψηλοβαθμος Αμερικανος διπλωματης που παροτρυνε υπερφιλοδοξο πολιτικο να κατελθει υποψηφιος αρχηγος, προκειμενου να σπασει το καραμανλικο μπλοκ σε συγκεκριμενη περιοχη,πραγμα το οποιο επιτευχθη.

* Δεν θα μιλησουν τα κορυφαια στελεχη του ΠΑΣΟΚ που ενεγραψαν μαζικα 10.000 μελη του κομματος τους στη Νεα Δημοκρατια υπερ του κυριου Μητσοτακη (μονο ο κυριος Βενιζελος αφησε προσφατα μια αιχμη).

* Δεν θα μιλησουν οι εταιρειες κινητης τηλεφωνιας που ανελαβαν την εκδοση των αποτελεσματων. Ουτε η πρωτη του Νοεμβριου που τιναξε στον αερα τις εκλογες οταν ο Μειμαρακης προηγειτο με 50%, ουτε η δευτερη του Ιανουαριου, η οποια στο παρελθον ειχε συλληφθει να παρακολουθει τον πρωην πρωθυπουργο και προεδρο της Νεας Δημοκρατιας Κωστα Καραμανλη.

* Δεν θα μιλησει, βεβαιως, γιατι απο εκει που βρισκεται δεν μπορει ο Κωνσταντινος Μητσοτακης,ο οποιος εκανε τα “μαγικα” του στην τελικη ευθεια και αδρανοποιησε κορυφαια στελεχη της Νεας Δημοκρατιας, πολιτικα του παιδια, που επιθυμουσαν συγκεκριμενη εξελιξη.

Καποτε θα μαθουμε γιατι εγινε λευκη απεργια και απο ποιους την τελευταια εβδομαδα. Υπαρχει ομως καποιος που μπορει να μιλησει – αν δεν αρχισε ηδη να μιλα. Ο πρωην πρωθυπουργος και προεδρος του κομματος Αντωνης Σαμαρας, ο οποιος τοτε,προς εκπληξη ολων των πολιτικων του φιλων κινητοποιησε τις δυναμεις του σε ολη την επικρατεια υπερ της εκλογης του Κυριακου Μητσοτακη.

Και εδω δεν εχουν γραφτει τα βαθυτερα κινητρα αυτης της πρωτοβουλιας του,για την οποια δειχνει να μετανιωνει σημερα. Ουδεις γνωριζει αν ο πρωην πρωθυπουργος πριν δωσει τα χερια με τον κυριο Μητσοτακη αποταθηκε σε αλλον υποψηφιο αν του ζητησε ανταλλαγματα και ποια ειναι αυτα.

Ειναι προφανες απο την εξελιξη των πραγματων και απο οσα γνωριζουμε μεχρι σημερα οτι η στηριξη του κυριου Σαμαρα προς τον κυριο Μητσοτακη δεν βιαστηκε σε αμιγως πολιτικα κριτηρια. Υπηρχε μετα βεβαιοτητος και προσωπικο σκελος.

Η στηριξη που παρειχε το κομμα στον κυριο Σαμαρα για το σκανδαλο Novartis υπηρξε καταλυτικη για την πολιτικη του επιβιωση. Αν ο κυριος Μητσοτακης δεν τον ειχε στηριξει (αρχειοθετηση του φακελου του) και τον ειχε αφησει ακαλυπτο, σημερα δεν θα μιλουσαμε.

Κατα τουτο,ο πρωθυπουργος πιστευει οτι εχει εξοφλησει τα γραμματια του στα βασικα! Προφανως ομως,οπως διεφανη απο την ομιλια του πρωην πρωθυπουργου στο συνεδριο,η αρνηση των δικαστικων Αρχων να αποκαλυψουν τα προσωπα των προστατευομενων μαρτυρων που εκαναν λογο για τροχηλατες βαλιτσες θεωρειται αθετηση συμφωνιας απο τον κυριο Σαμαρα.

Οπως επισης αθετηση θεωρειται και η επιλογη του Μαργαριτη Σχοινα για τη θεση του επιτροπου και αντιπροεδρου της Κομισιον απο τον κυριο Μητσοτακη,αξιωμα το οποιο λεγεται οτι ειχε υποσχεθει στον κυριο Σαμαρα ο πρωθυπουργος.

Ακομη κι αν δεν εβαζε βετο στον διορισμο του κυριου Σαμαρα σε θεση επιτροπου η καγκελαριος Μερκελ_βολικη δικαιολογια για τον κυριο Μητσοτακη-το βεβαιο ειναι οτι ο πρωθυπουργος δεν θα ηθελε τον προκατοχο του στα ποδια του,και μαλιστα μια θεση κομβικη στην καρδια των ευρωπαικων εξελιξεων. Η εκρηξη του κυριου Σαμαρα στο συνεδριο της Νεας Δημοκρατιας δεν ηταν λοιπον κεραυνος εν αιθρια».

Τι με κοιτάζετε έτσι ενεοί, καλοί μου φίλοι; Εσείς τους ψηφίσατε αυτούς τους άθλιους, όχι εγώ. Δεν τους ξέρατε όταν πήγατε στην κάλπη; Περιμένατε κάτι διαφορετικό από την παράταξη που πίνει το αίμα του ελληνικού λαού εδώ και τόσες δεκαετίες; Πιστεύατε ότι ο λύκος αλλάζει προβιά και γίνεται αθώο άκακο αρνάκι;

Σημειώνω ξανά ότι τα παραπάνω ανατριχιαστικά τα έβγαλε τώρα στη φόρα όχι κάποιος Μαδούρος τύπου Βαξεβάνη, αλλά ένας δικός τους άνθρωπος, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει ή απλώς από δημοσιογραφικό καθήκον.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι συντελείται πίσω από τις μπλε κουρτίνες και κάτω από τα σιέλ σεντόνια. Αν δεν το καταλαβαίνετε, λυπάμαι ότι θα έπρεπε να το καταλαβαίνετε. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Μια πένθιμη ανάσα

Άλλη πολιτική επικαιρότητα, όμως, δεν αντέχω. Παραδίδω το λόγο ευθύς αμέσως σε εσάς τους αναγνώστες, για να συμπληρώσετε με τα μηνύματά σας το σημερινό δελτίο. Όχι μόνο επειδή το αξίζετε, αλλά και για να πάρω εγώ μία ανάσα, να πενθήσω τη φίλη μου την Κ., που αναχώρησε χθες από αυτόν τον μάταιο κόσμο, μετά από σκληρή μάχη πολλών ετών και από βασανιστήριο 20 ημερών στο κρεβάτι ενός παγερού νοσοκομείου.

Ο αδελφικός φίλος μου Η. ξέρει ότι οι δυό τους με την Κ. ήταν τυχεροί που έζησαν τόση αγάπη και θα την κουβαλάει μαζί του παντοτινά, όπως και ο γιος τους ο Β.  Κάποια μέρα, η ρημάδα η ζωή θα τους το ξεπληρώσει αυτό που πέρασαν.

Η χθεσινή ανάλυση σχετικά με την επικείμενη απαγόρευση των εκτρώσεων στην Αμερικήπου έγινε και άρθρο στη στήλη μου στο Κουτί της Πανδώρας, βλέπω ότι άγγιξε ευαίσθητες χορδές. Γράφει η αναγνώστρια Μ. Γκ.:

«Σας ευχαριστώ θερμά για το συγκλονιστικό σας αυτό κείμενο. Είναι τόσο σημαντικό να γράφεται από έναν άνδρα! Επιτρέψτε μου να επισημάνω συμπληρωματικά, πως στη χώρα μας η προσπάθεια των γυναικών να αποφύγουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη χάνεται στον χρόνο. Στο πλαίσιό της χάθηκαν, επίσης, χιλιάδες γυναίκες, για τις οποίες δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ καμία έρευνα.

Γνωρίζουμε την εξέλιξη π.χ. της παιδικής θνησιμότητας από τον δέκατο ένατο αιώνα, αλλά δεν ψάξαμε να δούμε τη θηλυκή θνησιμότητα κατά την αναπαραγωγική ηλικία. Και πρέπει να σας πω, πως  άπειρες γυναίκες, ιδιαίτερα των παραδοσιακών κοινοτήτων, προχωρούσαν σε αυτοέκτρωση, ακραία μορφή έμφυλης βίας, με τη χρήση όχι μόνο κρεμάστρας, αλλά και βελόνας πλεξίματος, φτερού χήνας, βραστής αλυσίβας κ.ά. η οποία συχνά οδηγούσε στον θάνατό τους.

Το θέμα πραγματεύεται η διδακτορική διατριβή, που πραγματοποίησε υπό την επίβλεψή μου η κ. Ευαγγελία Ράπτου και η οποία θα κυκλοφορήσει ως το τέλος του φθινοπώρου σε βιβλίο. Για την έρευνά της αυτή η συγκεκριμένη λαογράφος έλαβε τιμητική διάκριση από την Ακαδημία Αθηνών».

Η Ε. Σαρ. γράφει για το ίδιο θέμα: «Είναι απίστευτο, εξωπραγματικό αυτό που συμβαίνει. Το διάβασα εχθές και πάγωσα. Ο διάβολος κατέβηκε στη γη. Οσονούπω και η Ιερά εξέταση!! Με χίλια πίσω η ανθρωπότητα. Αν ο Τραμπ ήταν ο χειρότερος πρόεδρος, ο Μπάιντεν το τερμάτισε. Στη χώρα των ευκαιριών και της ελευθερίας, το μότο των Αμερικανών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, όλο και συρρικνώνονται. Το ίδιο συμβαίνει και με μία Ευρώπη που ακροβατεί και κλυδωνίζεται κάθε μέρα και περισσότερο. Τι μας περιμένει άραγε;»

Το πύρινο σχέδιο

Τα περισσότερα μηνύματα που λαμβάνουμε, βεβαίως, έχουν να κάνουν με τη δυστοπία που ζούμε στο Μητσοτακιστάν και με το άχτι που λίγο λίγο μαζεύεται στην ψυχή και στο θυμικό του αλαλιασμένου πολίτη.

Η Ολ. Τζ. έχει μια πρόταση: «Καλοί μου συνάνθρωποι της ωραίας διαδραστικής παρέας του newsletter της  καλής εφημερίδας μας που ονομάζεται Documento, σε όποιον από τους γνωστούς και συγγενείς σας δεν έχει ακόμα πειστεί για τον ποιόν της “Μητσοτάκης ΑΕ”, ζητήστε του μόνο να αφιερώσει 1.20′ απο τον (πολύτιμο) χρόνο του για να δει ολόκληρο το ντοκιμαντέρ “Το σχέδιο”, σχετικά με τις φωτιές στην Εύβοια το προηγούμενο καλοκαίρι. Τότε θα καταλάβει!»

Ο Κ.Σκ.: «Νίκο, μη γανιάζεις, φίλε μου. Αυτά που γράφεις δεν πρόκειται να τα διαβάσουν οι ψηφοφόροι του αχρηστότερου. Εμείς τα γνωρίζουμε και σε θαυμάζουμε για τον κόπο σου».

Ο Ν. Πιτ.: «Κάθομαι και εγώ και επαναστατώ αλλά δεν ξέρω τι να κάνω . Να κατέβω στο Σύνταγμα να φωνάζω να πάω να δείρω (είμαι και 73 χρονών) κάποιον από τους άριστους; Τι να κάνω; Πρέπει κάπως να οργανωθούμε να κάνουμε ένα σύνδεσμο μια ομάδα ένα κοινό link στο ίντερνετ να μπορούμε να συνεννοηθούμε να κατέβουμε στο Σύνταγμα να φωνάξουμε να μην αφήνουμε αυτούς τους αλήτες να κάνουν όλα αυτά που αναφέρεις.

Γυρνάω κάθε Κυριακή και περνώ τρία φύλλα από το Documento για να διατηρήσετε την δύναμή σας να μαθαίνουμε. Το λέω πολύ ταπεινά, πως πρέπει κάπως να αντισταθούμε σ’ αυτούς και σε όλα τα ταϊσμένα μέσα τους. Πώς όμως; Φίλε Νίκο πες μου. Πώς θα πάνε στον αγύριστο;»

Η Ευ. Σ.: «Νίκο, δεν έχεις άλλο κουράγιο, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ και κάποιοι που δεν το έχασαν ακόμα… Κάθε μέρα όλο και χειρότερα. Τρώμε τις προσβολές με το κουτάλι!  Μας ξεφτιλίζουν και μας κοροϊδεύουν καθημερινά από όπου μπορούν και όπως μπορούν. Μωρέ καλά μας κάνουν. Τέτοιοι μακάκες που γίναμε σαν λαός, καλά μας κάνουν. Φοβισμένοι πολίτες γίναμε, μην πέσουμε στα χέρια τους.

Είδες ο Ζακ τι έπαθε; Κάτσε στα αυγά σου! Ο Παύλος Φύσσας τα ίδια. Φωνάζεις για αδικία και δικαιώματα; Στη μπουζου να συνέλθεις, στην καλύτερη περίπτωση!  Ερευνάς σκάνδαλα και τα αποκαλύπτεις;; Πέρνα να μας τα πεις από κοντά και αν τα καταφέρουμε θα σε βάλουμε φυλακή για να μάθεις εσύ.

Ωστοσο, τα σκάνδαλα κρύβονται κάτω από το χαλί και τους ξεπλένουν στα κανάλια με συνεντεύξεις τύπου Αβραμόπουλου. Γιατί αν δεν φέρει ο Αρναούτογλου τον καγκελάκια, να μας λέει πόσο αγαπά και σέβεται την πεθερά του και πόσο του στάθηκε όταν είχε οικονομικές δυσκολίες ο καημένος, ποιον θα φέρει;»

Πολλές ευχαριστίες επίσης στον Ν. Νσνν., στον Χ. Κιοσ. και σε όλους όσους επικοινώνησαν μαζί μας αυτές τις μέρες. Και δεν ήταν λίγοι.

Σεβασμός στην Ελλάδα

Χαίρομαι ξεχωριστά για τα ευαίσθητα μηνύματά σας με αφορμή το προ ημερών κείμενό μου που περιγράφει την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών  την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή και ξεναγεί πένθιμα τον αναγνώστη, στο κολαστήριο που βρισκόταν πέντε βήματα από το σημερινό σπίτι μου.

«Όλα αυτά είναι φοβερά. Δεν έγιναν και λίγα στο χωριό μου στο Γύθειο. Αιώνια τους η Μνήμη», γράφει η Α. Στρ.. Ο Γ.Μαρ. συμπληρώνει: «Σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα τόσα συγκινητικά και δραματικά γεγονότα που δυστυχώς οι πνευματικοί μας δάσκαλοι τα θεώρησαν περιττά να συμπεριληφθούν στα διδακτικά βιβλία της νεώτερης ελληνικής ιστορίας».

Η Μ. Βολ. γράφει ότι είχε προσκληθεί από Γερμανό συνάδελφο και έδωσε το παρών στην εκδήλωση που έγινε την επόμενη μέρα της Πρωτομαγιάς στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου. Στο ακροατήριο παρουσιάστηκε η θεατρική παράσταση που έγραψε ο Ρενάτο Μόρντο, με τίτλο: «Χαϊδάρι, 12 Εικόνες Σκλαβιάς και Λευτεριάς», σε επιμέλεια του ακοίμητου ερευνητή Κώστα Φωτεινάκη.

Μάλιστα η γερμανική οργάνωση «Σεβασμός για την Ελλάδα» (Respekt für Griechenland, RfG) απηύθυνε χαιρετισμό από εκπρόσωπο που ταξίδεψε ειδικά από΄το Βερολίνο και έγινε αναφορά και στις πολεμικές αποζημιώσεις που χρονίζουν εδώ και δεκαετίες. Με το καλό, να μάθουμε και εμείς οι νεοέλληνες, να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους.

Στενεύουν τα περάσματα

Για τον επίλογο του σημερινού Newsletter παραθέτω το αρθράκι που έγραψε για τα μάτια σας ο φίλος –δικηγόρος Θεσσαλονίκης- Σπύρος Χριστοφορίδης, με τίτλο δανεισμένο από τον «Τυμβωρύχο» του Θάνου Μικρούτσικου και του Κώστα Λαχά: «Στενεύουν τα περάσματα».

«Είμαι γεννημένος τον Γενάρη του ΄75, έχω καβαντζώσει για τα καλά τα 47 και βαδίζω ολοταχώς, με το fast forward πατημένο, στα επόμενα. Έχω ζήσει λοιπόν μετά βεβαιότητας – δε νοείται δικηγόρος και μαθουσάλας – παραπάνω από τη μισή μου ζωή.

Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι διαρκώς ότι, κατά τη στρατιωτική ορολογία, καλούν την κλάση μας.

Κοιτώ τις 15χρονες κόρες μου στα μάτια και νιώθω αδήριτη την ανάγκη κάτι να κάνω τόσο για τη σπορά μου, όσο και για τους συνομηλίκούς μου, την πρώτη -κάποτε ανέμελη- νιότη.

Μα αν εξαιρέσεις τους λίγους που μοιράζονται τούτη την εσώτερη ανησυχία μου, πέφτω σε τοίχο, με όποιον και αν προσπαθώ να τη μοιραστώ. Το «έλα μωρέ», το «όλοι ίδιοι είναι», το «αυτός έχει άκρες» βρίσκονται στην απαράλλαχτη ημερήσια  διάταξη, σε κάθε απόπειρα συζήτησης…

Πώς είναι δυνατόν να έγιναν τα reality προτεραιότητα αν όχι αποκλειστικότητα για ανθρώπους – επιστημονικά τουλάχιστον – καταρτισμένους; Πού αλάργεψε και εχάθη η κοινωνική μόρφωση, η πνευματική αναζήτηση του αληθινού; Πού πήγαν οι εμπνευσμένοι ηγέτες; Γιατί δεν τους χρειάζεται πια ο κόσμος; Γιατί δε λείπουν από την ζωή μας; Πού πήγαν οι ποιητές; οι συγγραφείς και οι συνθέτες; Γιατί τους καπελώνει το διαδίκτυο;

Ερωτήματα αναπάντητα, διαπιστώσεις δίχως αντίλογο αρχίζω να φοβάμαι. Μας κατάπιε ο «μεγάλος αδερφός» και αρχίσαμε να αισθανόμαστε ασφαλείς στον πνιγηρό εσώτερό του κόσμο; Μάλλον φτάσαμε στον πάτο του πηγαδιού. Δεν έχει παρακάτω για τον αγέρωχο νεοέλληνα απανταχού. Πρέπει άμεσα να επανεπινοήσουμε τα αυτονόητα. Η δημοκρατία δεν έχει μόνο δικαιώματα, τα οποία στα όρια της κατάχρησης ενασκούμε, έχει και υποχρεώσεις.

Οι παλαιότεροι ημών επέλεγαν να αυτοπροσδιορίζονται ως γενιά του 114, του ακροτελεύτιου άρθρου του τότε ισχύοντος ελληνικού Συντάγματος.

Εμείς ας αρχίσουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε πιο απτά:

Αυτοί που ξανάκαναν τις πλατείες να βογκούν. Για ουσιαστική δημοκρατία, για ελευθερία στοχασμού και έκφρασης. Για ένα κράτος – στρατηγείο και όχι προς εξυπηρέτηση οικείων και ημετέρων. Για εθνική ενότητα μπροστά στα πιο μεγάλα θέλω του λαού μας.

Για δικαιοσύνη, αξιοκρατία και όχι αριστεία, όπως αυτή κατέληξε να χρησιμοποιείται.

Δεν ξέρω αν για όλα τα παραπάνω φταίει ότι από παιδί ήμουν ανήσυχος, μάλωνα με την ανάσα και στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές, θαρρώ όμως και ελπίζω ότι πολλοί εκεί έξω από τις ίδιες φωτιές τσουρουφλίζονται. Και επειδή τις ιστορίες τις γράφουν πάντα οι παρόντες, φτάνει να πέσει η σπίθα, υπόσχομαι πως θα μείνω εδώ, στον ευλογημένο μα άχαρο (για τους μη τουρίστες) τούτο τόπο και θα υπάρχω όπως μπορώ μέχρι να γίνουμε καμπόσοι οι αγωνιούντες και τα ονείρατά μας πνίξουν τους νωθρούς και τα ανθρωπάρια.

Καλήν  αντάμωση στους δρόμους, όπως και αν ορίζονται πλέον αυτοί. Και ας έχουν πλέον αντί για ονόματα ηλεκτρονικές διευθύνσεις, διαδικτυακό περιεχόμενο, ακόλουθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νεοτερισμούς ως προς την έκφραση μιας νέας συλλογικότητας, νέες εκφάνσεις μιας εν εξελίξει αφύπνισης που θα ήθελε να είναι κινητοποίηση και να θέσει αιτήματα, να απαιτήσει λύσεις.

Το ζητούμενο είναι με κάθε δυνατό τρόπο να ξαναρχίσουμε να σχεδιάζουμε κοινά ταξίδια, λυτρωτικά, του νου και της ψυχής μας. Να τα φέρουμε στο μπόι μας και να κινήσουμε μπροστάρηδες για νέα λιμάνια.

Καλόν αέρα στα όνειρά σας!»

Στους εξ υμών Αθηναίους, συνιστώ να πεταχτούν απόψε κατά τις 11 μ.μ. στον Σταυρό του Νότου στο Νέο Κόσμο, για να ακούσουν τον ακριβό και ακριβοθώρητο Γιάννη Κούτρα, εμβληματική φωνή του αξέχαστου Θάνου Μικρούτσικου και όχι μόνο.

Ο ίδιος ο Γιάννης παραείναι σεμνός και μονήρηςγια να διαφημίσει τις εμφανίσεις του, οπότε το αναλαμβάνουν οι φίλοι του. Να του πείτε όμως χαιρετισμούς.  Μαζί του τραγουδάει, για μια και μοναδική Παρασκευή απόψε πριν καλοκαιριάσει, ο αξιόλογος Παντελής Κυραμαργιός. Εάν τους χάσετε, εσείς θα χάσετε.

Την άλλη βδομάδα, έχω Βελιγράδι, που για ολιγοήμερο ταξίδι δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Σκέφτομαι μάλιστα να πάω να παίξω ακορντεόν στη Σκαντάρλια και στο κάστρο Καλεμέγκνταν, μήπως μαζέψω λεφτά για να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ, που στα καλά καθούμενα μου ήρθε διπλάσιος από τον περυσινό.

Ευχές για καλό Σαββατοκύριακο σε όλους και μη χειρότερα,

Νίκος – Documentonews.gr