Οι Αμερικάνοι λένε πως στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται.
Εμείς ως φύσει πιο λαρτζ λαός το πήγαμε ένα βήμα παραπέρα, και προσθέσαμε την… τηλεόραση.
Στην οποία, όπως θυμούνται οι κάπως παλαιότεροι, ειδικά την δεκαετία του ’90, όλα μα όλα επιτρέπονταν. Σε «χυδαίο» βαθμό.
Με ατελείωτες εκπομπές trash, και όχι μόνο μεταμεσονύκτιες.
Κάποιες (π.χ. Το Ζευγάρι της Χρονιάς) μεταδίδονταν σε πράιμ τάιμ.
Ήταν οι εποχές που βασίλευαν οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί, με ατελείωτα «ερωτοδικεία», και με ατελείωτες συζητήσεις με τον Μίστερ Εθνικά Μπούτια, τον Διονύση τον ερωτύλο, κλπ κλπ.
Ήταν η εποχή της Μπεζεντάκου, και όχι μόνο.
Μέχρι που μπήκε στη μέση το ΕΣΡ και τέθηκε (λέμε τώρα) μια τάξη στο διασκεδαστικό (να τα λέμε όλα) πλην όμως δύσοσμο εκείνο τηλεοπτικό τοπίο, που όμως γαλούχησε μια γενιά ψηφοφόρων.
Θυμόσαστε τις ατέρμονες πολιτικές, και όχι μόνο, εκπομπές του Μάκη; Που ξεκινούσαν στις 11:30 μμ, και πολλές φορές τελείωναν στις 3 ή 4 το πρωί;
Δυο φορές την εβδομάδα παρακαλώ.
Με πολυπληθή πάνελ αποτελούμενα από διάφορους «ειδικούς» της εποχής, που όμως σε ένα μεγάλο ποσοστό κατέληξαν εκλεγμένοι «σωτήρες».
Τόση δύναμη και τόση απήχηση είχαν οι εν λόγω εκπομπές, όπου ο κάθε πικραμένος ζήτημα είναι αν είχε 4-5 λεπτά στη διάθεσή του να πει μια εξυπνάδα… μια ατάκα.
Παρ’ όλα αυτά, πολιτικοί και μη έκαναν ουρές στο στούντιο για να πιάσουν μια καρέκλα και να ξεδιπλώσουν το όραμά τους.
Μέχρι και ακροβατικό σάλτο από την (ανοιχτή) καγκελόπορτα είχε κάνει ο εθνικός μας δικηγόρος (μαζί με την τότε συμβία του) για να μπουκάρει στο στούντιο…
Με βασικά θέματα των εκπομπών διάφορα σκάνδαλα της εποχής, με παγκάρια, με επιτήδειους πολιτικάντηδες, με ελαφροχέρηδες υπουργούς και δημόσιους λειτουργούς, με διεφθαρμένους αστυνομικούς, και με… κουνιοτράμπαλα και κουδουνίστρες κληρικούς και ιερομόναχους.
Ήταν η εποχή της αθωότητας, και του Σημίτη.
Λεφτά υπήρχαν, όπως και διακοποδάνεια για το Μπαλί, και όλος αυτός ο ηθικός κατήφορος ήταν ο προάγγελος της «απογείωσης» της χώρας που λίγα χρόνια μετά διοργάνωσε φαντεζί Ολυμπιάδα, πήρε το ευρωκύπελο, και κατάφερε να έχει περισσότερες Καγιέν ανά κεφαλή απ’ όλη την υπόλοιπη ΕΕ.
Και μετά ήρθε η κρίση, η επίπλαστη ευμάρεια εξηφανίσθη, η χώρα και η οικονομία της μπήκαν σε υποθήκη, ο κάθε κατεργάρης επέστρεψε στον πάγκο του, και έβρισκες Καγιέν σε συνοικιακές μάντρες με 5.000 ευρώ και δώρο δυο πλαστικά πατάκια.
Έλα όμως που μυαλό δεν βάζουμε.
Να μη ξεχνάμε πως κρίση ξεκρίση, είμαστε η χώρα στην οποία πριν από 2-3 χρόνια έγινε μπεστσέλερ το βιβλίο που «έγραψε» ο Ντάνος (που κατ’ ομολογίαν του διάβασε μόλις 2-3 βιβλία στη ζωή του).
Η χώρα στην οποία οι Παπαροκάδες πουλούσαν περισσότερους δίσκους κι από τον Νταλάρα (σημείο αναφοράς για τέτοια πράγματα), για τον Μότσαρτ δεν το συζητάμε καν.
Η χώρα που έβγαλε πρωθυπουργό (για να μας σώσει από τους ξένους τοκογλύφους) τον Αλέξη…
Η χώρα που βλέπει άτομα (που ψηφίζουν μάλιστα) να πηγαίνουν σε τηλεπαιχνίδια γνώσεων, και να μας λένε πως το Μονακό είναι πόλη της Γερμανίας, και πως οι Σέρβοι βομβάρδισαν το Περλ Χάρμπορ το 1941!
Τι να λέμε;
Και πως δένουν όλα αυτά τα φαιδρά και συνάμα τραγικά με το σήμερα;
Όπου μεσολάβησε η οικονομική κρίση που λέγαμε με καπάκι την έλευση της πανδημίας που τα σάρωσε όλα σε παγκόσμιο επίπεδο;
Γίναμε σοφότεροι;
Πιο προσεκτικοί;
Σταματήσαμε να ψηφίζουμε αγράμματους και γόνους;
Βάλαμε μυαλό;
Μια ματιά στην επικαιρότητα μας δίνει την απάντηση.
Τελείωσε η Λιγναδιάδα και άρχισε η… Φουρθιωτιάδα.
Βάσει της οποίας ένα απομεινάρι της παλιάς εκείνης καλής εποχής της σκουπιδιάρικης τηλεόρασης, όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά ίσως αποτελεί και τον «σκιώδη πρωθυπουργό», αν πιστέψουμε τις καταγγελίες ενός σοβαρού και ήπιου πρώην υπουργού, και μάλιστα κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου της κυβερνώσας παράταξης.
Ο οποίος καταγγέλλει πράγματα και θαύματα, που αν αληθεύουν τότε επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα του Καραμανλή (του κανονικού) «μα ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο»;
Έλα μου ντε…
Εν έτει 2021, με κυβέρνηση αρίστων, να τίθεται ένα τέτοιο ερώτημα… που ακόμη να απαντηθεί αρμοδίως.
Μας κυβερνούν οι… ντρικιντράδες και τα κουνιοτράμπαλα;
Ερωτήματα…
Εκτός κι αν ισχύει αυτό που μου είπε το πρωί ο φίλος μου ο Μήτσος (πρώην πασόκος, μετά συριζαίος, και νυν κυριακικός) ο οποίος χωρίς καν να έχει υπ’ όψη του τον Φρόιντ, είπε με στόμφο και σιγουριά πως «το πρόβλημα είναι σεξουαλικό»!
Και μάλλον έχει δίκιο… αλλιώς δεν εξηγείται όλη αυτή η σιγή ασυρμάτου, τόσο από τα αδέκαστα κανάλια, όσο και από την κυβέρνηση των αρίστων που λέγαμε, για τα καταγγελλόμενα.
Έχω την ατυχή συνήθεια να είμαι information junkie, παιδιόθεν.
Να διαβάζω εφημερίδες, να ακούω ραδιόφωνο, και να επισκέπτομαι ξένα και ντόπια ενημερωτικά σάιτς σε βαθμό εθισμού.
Και σαν κερασάκι στη τούρτα να παρακολουθώ 2-3 δελτία ειδήσεων την ημέρα.
Δελτία ειδήσεων που αφιερώνουν πολύτιμα δεκάλεπτα τηλεοπτικού χρόνου για το απόλυτο τίποτα.
Και που όμως, αυτό το τελευταίο διάστημα δεν διέθεσαν ούτε ένα λεπτό για το κυβερνητικό φιάσκο με την αστυνομική φρουρά, και το ξήλωμα υπουργού λόγω «κόντρας» με το… κουνιοτράμπαλο…
Είναι η λίστα Πέτσα ο λόγος της σιγής αυτής;
Είναι κάτι άλλο, όπως (πάλι ο Μήτσος μου ανοίγει τα μάτια) κάποια στικάκια με βίντεο και ηχογραφήσεις;
Ό,τι και να είναι, δια μία ακόμην φορά αποδεικνύεται πως είμεθα μπανανία που δυστυχώς δεν βγάζει ούτε καν μπανάνες.
ΥΓ- Αντέδρασαν σφόδρα οι έμποροι της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και της Κοζάνης για το λοκντάουν στις περιοχές τους, και τι βγήκε να τους πει ο πρωθυπουργός; Πως οι ειδικοί είναι αυτοί που βασικά και ουσιαστικά αποφασίζουν με τις εισηγήσεις τους, και όχι η κυβέρνηση.
Και θυμήθηκα πως ως οιονεί ποταπός το είχα γράψει εδώ και μήνες, πως δηλαδή όταν σφίξουν τα γάλατα, οι γενναίοι σωτήρες μας θα τα ρίξουν όλα στους ειδικούς.