Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός πήγε στη Βουλή για μαλλί και βγήκε κουρεμένος.
Είχε, για μια ακόμη φορά, την ευκαιρία να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την υπόθεση Λιγνάδη, αλλά δεν το έπραξε.
Προτιμώντας να κρυφτεί πίσω από τη… λανθασμένη επικοινωνιακή διαχείριση της κυρίας Μενδώνη (την οποία δεν τολμά να παραιτήσει για ευνόητους λόγους) και τις αθλιότητες όσον αφορά τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Κουβέντα για την ταμπακιέρα. Για το πως δηλαδή βρέθηκε ο Λιγνάδης στο Εθνικό και ποιος ευθύνεται για την τοποθέτησή του.
Ως αναμενόμενο, ο στρουθοκαμηλισμός του σφυροκοπήθηκε ανελέητα τόσο από τη μείζονα όσο και από την ελάσσονα αντιπολίτευση.
Με τον κύριο Μητσοτάκη να προσπαθεί να αμυνθεί, ανακοινώνοντας, ως συνήθως, πρωτοβουλίες κατόπιν εορτής.
Προφανώς δεν δύναται να αντιληφθεί, ότι ο κυβερνήτης μιας χώρας δεν είναι πυροσβέστης και ο νοών νοείτω.
Σε κάθε περίπτωση, ασχέτως με τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης Λιγνάδη, με τους άστοχους πρωθυπουργικούς χειρισμούς τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ δεν θα καταφέρουν να απαλλαγούν από το στίγμα της συγκάλυψής της.
Κοινώς, σύσσωμη η κοινωνία δεν πρόκειται να δώσει συγχωροχάρτι για τα στραβά μάτια σε παιδεραστές. Είναι τόσο απλό.
Ενδεχομένως ο πρωθυπουργός να πιστεύει, ότι οι γκαιμπελίσκοι δημοσιογράφοι που προσπαθούν νυχθημερόν να βγάλουν τον λαό τυφλό, στο τέλος θα τον σώσουν.
Μακάρι να ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα.
Ας παραδειγματιστεί από την έκβαση που είχαν ανάλογες πρακτικές κατά το παρελθόν μπας και τις εγκαταλείψει.
Αλλά θα μας πείτε, όταν δεν μπορείς να πείσεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, είσαι αναγκασμένος να πορεύεσαι αγκαλιά με την προπαγάνδα και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Μέχρι να οδηγηθείς σε πλήρες αδιέξοδο, με την πολιτική απαξίωση να αποτελεί τη μοναδική σου σύμμαχο.
Κακά τα ψέματα, η υπόθεση Λιγνάδη ήταν η ταφόπλακα που συνέτριψε το προφίλ του δήθεν μεγάλου τιμονιέρη, το οποίο πάσχιζαν να φιλοτεχνήσουν ιδροκοπώντας αυλοκόλακες και καλολαδωμένοι παπαγάλοι, από τότε που ο Μητσοτάκης ανέλαβε τα ηνία της χώρας κι άρχισε τις κυβιστήσεις.
Και πανικόβλητοι πλέον, επειδή ο μύθος κατέρρευσε, αμφότεροι, προσπαθούν απεγνωσμένα να τον διασώσουν.
Εάν η υπόθεση Λιγνάδη ήταν η μοναδική κυβερνητική αμαρτία, πιθανότατα να τον διέσωζαν.
Όμως είναι πολλές.
Κι ακόμη κι αν φίμωναν κάθε αντιπολιτευτική φωνή, δεν θα πετύχαιναν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Θα το διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι, όταν κάποια στιγμή καταργηθεί η… βολική καραντίνα που συνεχώς παρατείνεται.
Με τον λαό να ξεχύνεται στους δρόμους καταδικάζοντάς τους.
Στέλνοντας ηχηρό μήνυμα κατά της δυστοπίας που θέλουν να επιβάλλουν.
Υπερασπιζόμενος μια ελεύθερη, ισχυρή και περήφανη Ελλάδα.
Απαλλαγμένη από τη νέα οικονομική εξαθλίωση που φέρνουν προς όφελος της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας, εκμεταλλευόμενοι τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του ο κορονοϊός.
Με μια πατριωτική κι όχι εθνομηδενιστική εξωτερική πολιτική που θα προστατεύει και δεν θα παραχωρεί την εθνική κυριαρχία στους δυνάστες της πατρίδας, επειδή έχουν κρυμμένους σκελετούς στις ντουλάπες τους για το μαύρο παρελθόν των κυβερνητών της.
Δίχως να απειλείται να αλλάξει η μορφή της, τόσο από το περίφημο μπόλιασμα όσο και από την κατάργηση των ηθών, των εθίμων και της κουλτούρας του ελληνισμού που προωθούνται από τον νοσηρό εκσυγχρονισμό που φώλιασε ύπουλα μέσα στους κόλπους της πατριωτικής παράταξης.
Με όλους τους Έλληνες ελεύθερους, να προασπίζουν τα δικαιώματά τους, χωρίς να κινδυνεύουν να τους σπάσουν τα κεφάλια τα γκλομπς του μητσοτακισμού. Έχοντας στο πλευρό τους μια αστυνομία που θα υπηρετεί τον ουσιαστικό της ρόλο, αρνούμενη να ξευτιλίζεται ως το μακρύ χέρι του καθεστώτος.
ΥΓ. Βλέπουν ότι η οργή του λαού πλησιάζει, εξ ου και η επανάληψη των ντροπιαστικών χαρακτηρισμών που χρησιμοποιούσαν και οι προκάτοχοί τους. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει εναλλακτική να σερβίρουν για να την καταστείλουν, συνεπώς τζούφια τα πυρά τους. Σύντομα θα το αντιληφθούν, αλλά θα είναι αργά…