Υψηλή κινητικότητα στον πολιτικό χώρο «δεξιότερα» της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες με την κινητικότητα αυτή να αυξάνεται όσο περνά ο καιρός και γίνεται βεβαιότητα η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εντός του 2021 (εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνήσει στο γερμανικό σχέδιο για συγκυβέρνηση εντός της άνοιξης).
«Δεξιά» της ΝΔ υπάρχει ένα μωσαϊκό πολιτικών τάσεων που ξεκινούν από τους παλαιούς «καραμανλικούς» και «σαμαρικούς» και φτάνουν μέχρι το, σχεδόν, 3% που είχε αποσπάσει η Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2019.
Είναι ένα ποσοστό επί του εκλογικού σώματος που στις εκλογές του Ιουλίου του 2019 συμπιέστηκε στο χαμηλότερο επίπεδό του μετά την πτώση της ΝΔ του Κ.Καραμανλή το 2009, περί το 9% και είχε φτάσει στο υψηλότερο επίπεδό του τον Μάϊο του 2012, με ποσοστό σχεδόν στο 20% (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ κλπ.).
Η «συμπίεση» του 2019 θεωρείται ως απόρροια του Σκοπιανού: Τα εθνικά ανακλαστικά ενός κομματιού της δεξιάς που δεν ψηφίζει με «πελατειακά» κριτήρια, ήθελε την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ πάση θυσία από την εξουσία ως «προδοτικού κόμματος» και αυτό έκριναν ότι μπορούσε να το πετύχει μόνο η ΝΔ.
Δεν μπορούσαν να διακρίνουν από τα «μισόλογα» των στελεχών της ΝΔ, ότι η ηγεσία του κόμματος δεν επρόκειτο επ’ουδενί να ακυρώσει την συμφωνία των Πρεσπών. Και ψήφισαν το κόμμα που είχε τις πιθανότητες να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταργήσει την συμφωνία των Πρεσπών.
Από την Πιερία και βορειότερα, όπου η δεξιά καταγράφει τις μεγαλύτερες δυνάμεις της στην κάλπη (οι άλλες περιοχές με ανάλογη εκλογική δυναμική είναι η ανατολική και η νοτιοδυτική Πελοπόννησος), υπάρχει πλέον ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της δεξιάς που θεωρούν ότι η ηγεσία της ΝΔ πρόδωσε την εθνική υπόθεση.
Και δεν έχουν άδικο, καθώς οι βουλευτές του κόμματος ήταν παρόντες και στα δύο συλλαλητήρια (ήταν βέβαια απούσα η ηγεσία, αλλά οι απλοί πολίτες αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν να αποκωδικοποιούν τέτοιες κινήσεις).
Εν πάση περιπτώσει, στο χώρο της δεξιάς υπάρχει πολιτικό κενό αυτή την στιγμή που δεν καλύπτεται επαρκώς σε επίπεδο εκλογικού ποσοστού από την Ελληνική Λύση του Κ.Βελόπουλου.
Το ποσοστό των πολιτών που θα αναζητήσουν να «τιμωρήσουν» την πολιτική του Κ.Μητσοτάκη, υπολογίζεται σήμερα ακόμα και τετραπλάσιο του νυν ποσοστού της Ελληνικής Λύσης (3,70%).
Και αυτό πυροδοτεί κινήσεις που βοηθούσης της απλής αναλογικής θα μπορούσαν να είναι και επιτυχείς.
Η μία κίνηση, ίσως η λιγότερο ισχυρή για την ώρα, έχει να κάνει με τον σχηματισμό του Θ.Τζήμερου και του Φ.Κρανιδιώτη.
Ετερόκλητο το δίδυμο και πολιτικά αταίριαστο, αναζήτησε «σφραγίδα» στο πρόσωπο του πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας (υπηρεσιακός) και τ.Α/ΓΕΣ, Φραγκούλη Φράγκου, αλλά εισέπραξε ένα ξερό «Όχι».
Λίγοι μπορούν να φανταστούν πώς θα γίνει διείσδυση στο χώρο της «κανονικής» δεξιάς από έναν άνθρωπο που στήριξε πολιτικά τα Μνημόνια, όπως ο Θ.Τζήμερος, αλλά μένει να φανεί στην κάλπη το αποτέλεσμα της σύζευξης.
Μια δεύτερη κίνηση, η πιο σοβαρή, καθώς έχει το πλέον ζητούμενο, την οικονομική αυτάρκεια, είναι αυτή βορειοελλαδίτη επιχειρηματία μαζί με εκδότη που κινείται στο χώρο της δεξιάς.
Μάλιστα η όλη κίνηση έχει την «ευλογία», έτερου μεγαλοεπιχειρηματία και φιλοδοξεί να συγκεντρώσει σημαντικό αριθμό πολιτευτών και «κομμένων» στελεχών της ΝΔ από τη νυν ηγεσία του κόμματος. Πιθανότατα πρώην πρωθυπουργός να πλαισιώσει με τις «ευλογίες» του την όλη προσπάθεια.
Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που θα καθορίσουν την επιτυχία του εγχειρήματος, όχι πάντα πολιτικοί.
Και υπάρχει και το ερωτηματικό των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής του 2019. Θα μπορέσει να κατέβει το κόμμα στις εκλογές ή έστω να κατέβει ο πολιτικός σχηματισμός «Ελληνες για την πατρίδα» του Ηλία Κασιδιάρη;
Ο βασικός λόγος και το βασικό ερώτημα είναι αν τα φυλακισμένα στελέχη του κόμματος, ο γ.γ. της Χρυσής Αυγής Ν.Μιχαλολιάκος και ο Ν.Κασιδιάρης δύνανται να καταρτίσουν ψηφοδέλτια με υποψηφίους βουλευτές στις περιφέρειες που είναι απαραίτητες.
Το βέβαιο είναι ότι δεν τους έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα, άρα τυπικά μπορούν να είναι υποψήφιοι.
Ο Η.Κασιδιάρης κάνει «γκελ» στον κόσμο της «σκληροπυρηνικής» δεξιάς παράταξης, δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό. Το ζήτημα είναι αν θα μπορέσει να γίνει προεκλογική εκστρατεία από έναν φυλακισμένο ηγέτη κόμματος και να έχει αποτέλεσμα αυτό. Θα είναι ένα πρωτόγνωρο πολιτικό πείραμα.
Η Χρυσή Αυγή, αν κατέλθει ο Η.Κασιδιάρης, μάλλον θα παραχωρήσει «πολιτικό έδαφος» και δεν θα δηλώσει υποψηφιότητα ο ηγέτης της Ν.Μιχαλολιάκος. Άλλωστε ουδέποτε έχει υπαινιχθεί έστω και το παραμικρό κατά του αποχωρήσαντος Η.Κασιδιάρη.
Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής έχουμε και το μοναδικό «μετρήσιμο» ισχυρό ποσοστό του, σχεδόν, 3%, το οποίο παραμένει πιστό στο κόμμα.
Στον χώρο της «σκληροπυρηνικής» δεξιάς υπάρχει και η Εθνική Λαϊκή Συνείδηση του Γ.Λαγού, το Εθνικό Μέτωπο του Μ.Κώνστα κλπ. αλλά με μικρές πιθανότητες να μπορέσουν να συμπλεύσουν με άλλα κόμματα και να αποδώσουν μια ισχυρή εναλλακτική πολιτική πρόταση
Και «αριστερότερα» αυτών υπάρχει το ΛΑΟΣ, που διατηρεί κάποιο κομματικό μηχανισμό, ανά την Ελλάδα, διαθέτει κανάλι, όπως και η Ελληνική Λύση και κάποιοι άλλοι μικρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί με τους οποίους είχε σχηματίσει κόμμα που κατέβηκε χωρίς επιτυχία το 2019.
Πρακτικά, λοιπόν. έχουμε τα δύο πιθανά κόμματα, πλην της Ελληνικής Λύσης που θα εισέλθει και πάλι -και ίσως πλέον ενισχυμένη- στην Βουλή, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα εμφανιστούν στην κάλπη «στα δεξιά» της ΝΔ. Και ερωτηματικό είναι η περίπτωση της Χρυσής Αυγής/«Έλληνες για την πατρίδα»
Η δεύτερη περίπτωση που προαναφέραμε και η οποία έχει το κρίσιμο στοιχείο της «οικονομικής επάρκειας», αν στελεχωθεί και βρει τον κατάλληλο ηγέτη (δε νομίζουμε ότι ο Α.Σαμαράς που ακούγεται θα μπορούσε να διαδραματίσει αυτό τον ρόλο). θα έχει αρκετές πιθανότητες να κτυπήσει ποσοστά και άνω του 5% και να διεκδικήσει ακόμα και την τρίτη θέση απέναντι στο υπό διάλυση ΚΙΝΑΛ.