Η Συμφωνία των Πρεσπών πυξίδα και παράδειγμα για την επίτευξη της ελληνικής ηγεσίας

Στέφανος Μυτιληναίο–Αρθρογράφος, Συγγραφέας

Αυτό που αρνούνται πεισματικά να κατανοήσουν οι απάτριδες σανδαλάκηδες της θολωμένης μπουρδολόγας «αριστεράς» του ενός βιβλίου και οι μπατριώτες του στείρου επαρχιώτικου εθνικισμού της περικεφαλαίας και του κανενός βιβλίου -η κάθε παράταξη από τη διαστρεβλωτική οπτική της- είναι ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών η Βόρεια Μακεδονία κατέστη «γεωγραφική προέκταση» της Μακεδονίας και της Ελλάδας, κράτος υπό ελληνική στρατιωτική προστασία (προτεκτοράτο), με δυνατότητες απολύτου πολιτισμικού και παιδευτικού εξελληνισμού της και γλωσσικής επανελλήνισης του ντόπιου σλαβόφωνου μακεδονικού (γραικομάνοι) και του βλάχικου στοιχείου της.

Πάντα εθελοντικά βεβαίως για όποιον θέλει από αυτούς να προσχωρήσει, ο Ελληνισμός ΔΕΝ επιβάλλεται με τη βία.

Βεβαίως για να επιτευχθούν αυτά τα «ελληνικά» χρειάζεται η χώρα, εκτός από τετραπέρατη οδυσσειακή εξωτερική πολιτική, να αποκτήσει και πεπαιδευμένη ηγεσία στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο παραδοσιακά παραδίδεται σε ανίκανους ή ιδεοληπτικούς, ή υπηρέτες αλλότριων συμφερόντων και έχει στελεχωθεί υπηρεσιακά από «δασκαλάκους» αντί με λογίους και σοφούς.

Δυστυχώς -ή ευτυχώς- μόνο άνθρωποι λογικοί με βαθιά γνώση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής παιδείας και της εφαρμοσμένης ελληνικής τακτικής μπορούν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν το γράμμα και κυρίως το πνεύμα των Πρεσπών, που αποτελεί πυξίδα και παράδειγμα για την επίτευξη και επέκταση της ηγεσίας μας όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και σε άλλες περιοχές της όλης Ανατολικής Μεσογείου, που οφείλουμε να επιστρέψουμε για το καλό των λαών, επανασυνδέοντας και δικτυώνοντας τον ελληνικό κόσμο, αναζωπυρώνοντας τις εναπομείνασες εστίες, στα όρια που όρισαν η ιστορία και ο πολιτισμός.

Πολλές φορές στη πενταχιλιετή ιστορία μας χάσαμε τον έλεγχο της περιοχής, κάποιες για αιώνες και ύστερα τον ανακτήσαμε.

Όχι πάντα στρατιωτικά, όπως ίσως φαντάζονται οι σανδαλάκηδες και οι μπατριώτες, αλλά κυρίως με δίκτυα, συνανάπτυξη και πολιτισμό.

Φωτισμένα μυαλά στην Εσπερία περιμένουν από εμάς να επιτελέσουμε τον ιστορικό μας ρόλο διότι αναγνωρίζουν ότι έχουμε μια ικανή ανθρώπινη μαγιά ευφυών Ελλήνων και ότι είναι προς όφελος όλων.

Δεν είναι «εθνικισμός» αυτό που περιγράφω, αν και τοποθετεί τον Ελληνισμό στο υψηλότερο βάθρο, διότι ο Ελληνισμός δεν είναι απλά μία φυλετική κατάσταση, όπως νομίζουν το μίζερο νεοελληνικό μετα-οθωμανικό κράτος ή οι γρυλλίζοντες, αλλά είναι κοσμοθέαση -ισμός- κι ως τέτοιος κυριαρχεί όταν το αξιακό του σύστημα αγκαλιάζει τους περισσότερους ανθρώπους.

Είμαστε ταλαιπωρημένος λαός. Για αυτό και γεμάτοι συμπλέγματα.

Είμαστε όμως και υστερημένοι από την ελληνική παιδεία, για αυτό δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι.

Χρειάζεται λοιπόν μια εθνική συνεννόηση των ευφυών και ομότροπων για τα μεγάλα έργα.

Χρειάζονται δομές, πόροι και «στρατιώτες του λαού», που να μετέχουν στον Ορθό Λόγο, αφοσιωμένοι στην αναζήτηση και την περιπέτεια, ανδρείοι και τολμηροί, εάν θέλουμε να κυριαρχήσει το Φως επί του Σκότους.