Τώρα ξέρουμε τι έχει συμβεί: Στο πρώτο κύμα της πανδημίας επιβλήθηκε οριζόντιο lockdown γιατί η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας ήταν οριακή και στο Μέγαρο Μαξίμου φοβήθηκαν σκηνές Μπέργκαμο. Η Ιταλία είχε περάσει ήδη τις πύλες της κόλασης και δεν υπήρχαν περιθώρια για αυταπάτες.
Ετσι, πήραν, στα τυφλά, όσα οριζόντια μέτρα μπορούσαν χωρίς να ενδιαφερθούν για το βασικό, για την πραγματοποίηση μαζικών τεστ. Στην αρχή δυσφημούσαν μέχρι και τη μάσκα γιατί δεν υπήρχε επάρκεια. Τώρα οι διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου κάνουν λόγο για υποχρεωτική χρήση μάσκας ακόμη και στους εξωτερικούς χώρους,
Ετσι κι αλλιώς δεν τους ενδιαφέρει η συνέπεια ούτε η αξιοπιστία. Ποτέ δεν εξηγήθηκε γιατί ο Σ. Τσιόδρας εξαφανίστηκε από το προσκήνιο ούτε γιατί μέχρι προχθές διαψεύδονταν κατηγορηματικά τα μέτρα που έρχονται. Οι ανακολουθίες είναι δομικό στοιχείο της αλλοπρόσαλλης διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση: Μας καλούσαν να χειροκροτούμε στα μπαλκόνια τους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους νοσηλευτές, ενώ αγνοούν τα αιτήματα τους, αδιαφορούν για τις καταγγελίες τους και τους ρίχνουν χημικά όταν διαμαρτύρονται.
Στην πρώτη φάση της πανδημίας απαγόρευσαν μέχρι και το ψάρεμα, έβαλαν στη διαδικασία των sms ακόμη και κατοίκους covid free νησιών χωρίς λόγο, επέβαλαν την πειθαρχία με πρόστιμα, επένδυσαν στην υπερεπικοινωνία που διευκολύνθηκε από τη χαρισματική προσωπικότητα του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα και με τη συνδρομή της λίστας Πέτσα φτιάχτηκε το αφήγημα του Μωυσή.
Ας το θυμηθούμε:
«Οι Εβραίοι χρειάστηκε να περάσουν την Ερυθρά θάλασσα για να ξεφύγουν από τους Αιγύπτιους. Ο Κυριάκος καλείται ως νέος Μωυσής να βρει λύσεις εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αδιέξοδα και να οδηγήσει έτσι έναν τυραννισμένο λαό στη γη της επαγγελίας. Εναν λαό όμως που είναι πλέον έτοιμος για την “Εξοδο”». Aυτά έγραφε ο εκδότης του «Φιλελεύθερου» Θανάσης Μαυρίδης στις αρχές του Απριλίου.
Από τότε μέχρι τώρα έγιναν πολλά: Ανοιξε ο τουρισμός χωρίς τεστ και χωρίς ελέγχους σε όσους έρχονταν από κάθε γωνιά της γης με αεροπλάνα και πλοία. Μετά άρχισε η απόκρυψη των κρουσμάτων στα επιβαρυμένα νησιά και η κατάργηση της ιδέας της ιχνηλάτησης επαφών στους τουριστικούς προορισμούς. Το κίνητρο ήταν η σωτηρία της οικονομίας που τελικά δεν συνέβη αφού τα έσοδα από τον τουρισμό είναι γύρω στα 3 δισ έναντι 19 δισ πέρυσι.
Το φθινόπωρο είχαμε την έναρξη λειτουργίας των σχολείων χωρίς πρόνοια για αραίωση των μαθητών στις αίθουσες, πόσο μάλλον για προσλήψεις καθαριστριών. Συγκλονιζόμαστε από τη μία τραγωδία που διαδέχεται την άλλη στα γηροκομεία χωρίς κάτι να αλλάζει στα υγειονομικά πρωτόκολλα που τηρούνται. Μαθαίνουμε για συρροές κρουσμάτων σε βιομηχανίες που λειτουργούσαν χωρίς τα αναγκαία μέτρα. Και παρακολουθούμε μια αδιανόητη κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπου οι άνθρωποι στριμώχνονται και δυσκολεύονται να κρατήσουν ακόμη και στοιχειώδεις αποστάσεις.
Στο μεταξύ κατασκευάστηκαν ένοχοι: Οι νέοι στις πλατείες, οι διαδηλωτές, οι καταληψίες μαθητές. Η ατομική ευθύνη έγινε η καραμέλα των προπαγανδιστών του κυβερνητικού αφηγήματος και γελοία μέτρα, όπως το κλείσιμο των περιπτέρων τα μεσάνυχτα, αποφασίστηκαν μόνο και μόνο για να αναπτυχθεί κοινωνικός αυτοματισμός: Για να πυροδοτηθεί συλλογική οργή εναντίον των δήθεν απερίσκεπτων νέων που, σύμφωνα με το θρύλο, συναθροίζονται ξενυχτώντας για να πιουν και να διασκεδάσουν.
Μετά το νέο αρνητικό ρεκόρ κρουσμάτων, εκδηλώθηκε νέο κύμα κυβερνητικής ασυναρτησίας: Ο Ν. Χαρδαλιάς θα ανακοίνωνε νέα μέτρα στις 19.00, μετά στις 19.15 κοκ, τελικά μάλλον θα κάνει διάγγελμα ο πρωθυπουργός την Πέμπτη και μπορεί να έχουμε μοντέλο Παρισιού, αυτού δηλαδή που απέκλειε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πριν από λίγες μέρες.
Στο Μέγαρο Μαξίμου αναζητούν το μεγάλο επικοινωνιακό κόλπο που θα δώσει δεύτερη ζωή στον Μωυσή, τώρα που σκόνταψε πριν τη «γη της επαγγελίας». Οσο αργούν μπορεί να μαγειρεύουν μια ακόμη λίστα Πέτσα για ακόμη περισσότερη ατομική ευθύνη.