Οι σοβαρές αποκαλύψεις που έκανε το Σάββατο η «δημοκρατία» προκάλεσαν, όπως ήταν αναμενόμενο, αίσθηση. Προκάλεσαν, όμως, και διάφορες αντιδράσεις, ορισμένες από τις οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μάλιστα, η υποκρισία και ο στρουθοκαμηλισμός ξεχείλισαν από εκείνους οι οποίοι, είτε σε πολιτικό είτε σε δημοσιογραφικό επίπεδο, είναι οι πλέον ακατάλληλοι να μιλούν για τέτοια θέματα.
Είναι προφανές ότι το ρεπορτάζ για τον «κρυμμένο θησαυρό» που εντοπίστηκε σε διώροφη κατοικία στο Παλαιό Ψυχικό πόνεσε αρκετούς, ενώ σε άλλους ενεργοποίησε τα ζηλόφθονα ένστικτά τους. Βιάστηκαν όμως και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, στο τέλος θα μείνουν πολλαπλά εκτεθειμένοι. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που οι ίδιες οι εξελίξεις, προϊόντος του χρόνου, προσφέρουν την πιο ακλόνητη επιβεβαίωση δημοσιογραφικών αποκαλύψεων. Μια γρήγορη ματιά στα χρονικά της ερευνητικής δημοσιογραφίας, σε διεθνές επίπεδο, έχει να συνεισφέρει πολλά τέτοια παραδείγματα, χρήσιμα στους όψιμους και επιλεκτικούς υποστηρικτές της «δημοσιογραφικής ορθότητας».
Ειδικά στη χώρα μας, η κοινή γνώμη έχει πικρή πείρα από τον τρόπο αντιμετώπισης των μεγάλων σκανδάλων και των υπαιτίων τους. Είναι κοινός τόπος πλέον ότι σοβαρότατες υποθέσεις συγκαλύφθηκαν επί πολλά χρόνια και πως εκδοτικά συγκροτήματα και μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι, που τώρα παριστάνουν τους τιμητές, έπαιξαν ρόλο σε αυτό. Και όταν τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις ήρθαν τα πάνω κάτω και οι ένοχοι οδηγήθηκαν στη φυλακή, όπως συνέβη με τον Aκη Τσοχατζόπουλο για τα εξοπλιστικά, όσοι κραύγαζαν περί «σκευωριών» και «διώξεων» έχασαν τη μιλιά τους.
Κατά μια (καθόλου περίεργη) σύμπτωση, είναι σχεδόν οι ίδιοι που και τώρα έχουν καταληφθεί από «ιερή οργή». Προσποιούνται ότι δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει εδώ και χρόνια στον τόπο και στην πραγματικότητα επιχειρούν με τις κραυγές να επιβάλουν τη συγκάλυψη και τη σιωπή στη δημοσιογραφική έρευνα για τα ανομήματα και τα εγκλήματα που συνετέλεσαν στη μεγάλη οικονομική, ηθική και αξιακή χρεοκοπία. Καταπίνουν την κάμηλο των σκανδάλων και των δεκάδων (ή και εκατοντάδων) «εξαφανισμένων» εκατομμυρίων από τις μίζες και διυλίζουν τον κώνωπα για τη λάθος φωτογραφία που συνόδευε -κακώς- το σχετικό δημοσίευμα. Πιάνονται από την αφορμή, γιατί τους πονά η ουσία. Τελικώς, όμως, αυτοπαγιδεύονται, όπως έπαθε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, ενώ πάσχιζε για καιρό να πείσει ότι έχει «καθαρθεί», το τελευταίο 48ωρο μεταβλήθηκε πάλι σε απροκάλυπτο συνήγορο του (παλαιού μέντορα του κ. Μαλέλη) Α. Τσοχατζόπουλου…
Πηγη: Δημοκρατία