Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η επικίνδυνη παρέα που τον πλαισιώνει πιθανότατα θεωρούν αφελώς πως η οικουμένη ζει και αναπνέει για να τον δει… αυτοδύναμο πρωθυπουργό. Ίσως πάλι πιστεύουν πως η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, τα εθνικά θέματα, η γεωπολιτική δυναμική και θέση της χώρας, η τρέχουσα συγκυρία, οι διεθνείς συσχετισμοί και η ανάπτυξη των συμφερόντων των «Μεγάλων Δυνάμεων» αποτελούν ασήμαντες… λεπτομέρειες που συμπίπτουν τυχαία με το διάστημα που οι σύμβουλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη ορίζουν ως χρόνο αναμονής μέχρι την ανάληψη των πρωθυπουργικών του καθηκόντων.
Δυστυχώς, όμως, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη θλιβερή ακροδεξιά σέχτα που τον περιτριγυρίζει, η εξωτερική πολιτική της χώρας, το ζήτημα εν προκειμένω της επίλυσης του λεγόμενου «Σκοπιανού», είναι πολύ σοβαρό ζήτημα. Τόσο σοβαρό, ώστε δεν προσφέρεται για την άσκηση μικροπολιτικής, Οι παράμετροι της επίλυσης του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ υπερβαίνουν τα στενά όρια του μικρόκοσμου στον οποίο κινούνται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι σύμβουλοί του.
Ευτυχώς, ωστόσο, για την Ελλάδα και τον λαό της, την εξωτερική πολιτική στην παρούσα συγκυρία την χειρίζεται η κυβέρνηση Τσίπρα και όχι οι εκτός τόπου και χρόνου ζηλωτές της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.
Τι συμβαίνει, όμως, αυτή την περίοδο;
Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό σημείο των τελευταίων δεκαετιών. Η Ελλάδα, που στο μεταξύ έχει βγει από το μνημόνιο, έχει τη χρυσή ευκαιρία να εκμεταλλευτεί προς όφελός της την σφοδρή συγκρουσιακή σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στον Ταγίπ Ερντογάν και τις ΗΠΑ και να ενισχύσει και να εδραιώσει τον περιφερειακό της ρόλο. Η χώρα μας, μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών, εκτός του ότι κλείνει ένα μέτωπο στα Βαλκάνια, αναχαιτίζει το κεντρικό, εδώ και χρόνια, σχέδιο της Τουρκίας για διείσδυση (οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά) στην Βαλκανική Χερσόνησο. Παράλληλα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, οι ΗΠΑ ενισχύουν τα δικά τους συμφέροντά στην περιοχή μας, τα θωρακίζουν έναντι του ρωσικού παράγοντα και παγιώνουν τον κυριαρχικό τους ρόλο στα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα ξεκλειδώνει η ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων. Η Ελλάδα κλείνοντας, προς όφελός της, την εκκρεμότητα του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ, δρομολογεί την περαιτέρω ενίσχυση του γεωπολιτικού, γεωστρατηγικού και περιφερειακού της ρόλου ως ο πλέον αξιόπιστος εταίρος της υπερδύναμης στη νοτιοανατολική Ευρώπη και στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, ενώ παράλληλα αποκαθιστά την πολιτική και οικονομική επιρροή στα Βαλκάνια που είχε απωλέσει λόγω της σφοδρής οικονομικής κρίσης που έπληξε τα Βαλκάνια. Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι Αμερικανοί εκδηλώνουν με εμφατικό τρόπο το ενδιαφέρον τους για επενδύσεις δισ. ευρώ στη χώρα μας, άρα καθιστούν δηλωτική την πρόθεσή τους να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η πραγματικότητα την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης είτε αγνοεί, είτε δεν θέλει να δει.
Δυστυχώς, στον μικρόκοσμο του Κυριάκου Μητσοτάκη υπάρχουν μόνο οι ακροδεξιοί τα αυτιά των οποίων θέλει να χαϊδέψει επειδή θεωρεί πως χωρίς τη βοήθειά τους, χωρίς τη συνδρομή και την καθοριστική τους συμβολή θα χάσει τις επόμενες εκλογές.
Η ψευδαίσθηση ότι θα γίνει πρωθυπουργός τον έχει οδηγήσει σε υστερικές συμπεριφορές, που στην πιο ήπια εκδοχή τους περιορίζονται στη γραφική επανάληψη του διαρκούς αιτήματος για πρόωρες εκλογές, αλλά στην πιο σοβαρή εκδοχή τους εκδηλώνονται ως επικίνδυνα «παιχνίδια» υπονόμευσης των εθνικών συμφερόντων.
Έτσι, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν δίστασε μέχρι σήμερα να καταργήσει στην πράξη την ίδια τη γραμμή της ΝΔ στο λεγόμενο «Σκοπιανό ζήτημα». Δεν δίστασε να καταργήσει ακόμη και τις θέσεις που είχε εκφράσει ο ίδιος του ο πατέρας, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Δεν δίστασε να αυτογελοιοποιηθεί παριστάνοντας τον «Μακεδονομάχο» και να στηρίξει τα συλλαλητήρια. Δεν δίστασε να λαϊκίσει ασύστολα, χωρίς μέτρο και χωρίς καμία ντροπή.
Και τώρα;
Τώρα αποκαλύπτεται πως, μέσω της εκπροσώπου του κόμματός του, Μαρίας Σπυράκη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδίωξε μυστικές συνεννοήσεις με την ηγεσία της πΓΔΜ. πριν ξεκινήσουν καν οι διαπραγματεύσεις για το “Μακεδονικό”,. Σήμερα αποκαλύπτεται πως ζήτησε από τον πρωθυπουργό της πΓΔΜ να μην αναζητηθεί λύση στο ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ με τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά αργότερα, εάν ποτε η ΝΔ έρθει στην εξουσία. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται, θα ήταν πρόθυμος να προχωρήσει σε πολλές παραχωρήσεις προς τη γειτονική χώρα, αρκεί η επίλυση του ονοματολογικού, με ότι αυτή συνεπάγεται, να πραγματοποιείτο σε έναν υποθετικό μελλοντικό χρόνο που ο ίδιος θα ήταν πρωθυπουργός.
Ταυτόχρονα θεώρησε, ο αφελής, πως θα μπορέσει να κοροϊδέψει και τους ξένους ή τουλάχιστον πως θα κέρδιζε την ανοχή τους, σε κάποια φανταστικό σενάριο, εικονικής πραγματικότητας. Υπάρχει, όμως, και μία ακόμη, πολύ χειρότερη, παράμετρος της στρατηγικής που ακολουθήσε ο Μητσοτάκης μέχρι σήμερα. Ποια είναι αυτή; Η άγνοια των χρονοδιαγραμμάτων που θέτει ο ξενικός παράγοντας στο πεδίο της ρύθμισης του διεθνούς περιβάλλοντος σε ζωντανό χρόνο, όταν δηλαδή οι εξελίξεις τρέχουν και οι παγκόσμιες ισορροπίες ανατρέπονται ή ρυθμίζονται εκ νέου. Με λίγα λόγια – και αυτό είναι επικίνδυνο – ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδίωξε μυστικές συνεννοήσεις με την πολιτική ηγεσία της γείτονας χωρίς να λαμβάνει υπόψιν το γεωπολιτικό Power Game που διεξάγεται στα Βαλκάνια, τον ρωσοαμερικανικό, ψυχροπολεμικού χαρακτήρα, ανταγωνισμό, τις ΝΑΤΟϊκές επιδιώξεις, το status quo στην νοτιοανατολική Ευρώπη τα τελευταία 20 χρόνια, την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών και φυσικά τα συμφέροντα των Ευρωπαίων που συναρτώνται από όλα τα παραπάνω.
Επίσης ξέχασε κάτι ακόμη. Ο ίδιος είναι ο γόνος μίας πολιτικής οικογένειας, ενός πολιτικού τζακιού που παραδοσιακά έχει σχέση με ισχυρά τμήματα τόσο του αμερικανικού, όσο και του γερμανικού κατεστημένου. Η ίδια η πολιτική ύπαρξη του Κυριακου Μητσοτάκη είναι προϊόν αυτής της οικογενειακής παράδοσης και του πλέγματος των εξαρτήσεων της οικογένειας Μητσοτάκη από πολιτικά και οικονομικά κέντρα του εξωτερικού. Οι Μητσοτάκηδες δεν είναι τίποτα περισσότερο μία διαχρονική σταθερά του ελληνικού πολιτικού συστήματος με ελάχιστη λαϊκή αποδοχή, αλλά με μεγάλη εξάρτηση από ντόπια και ξένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που έχουν την έδρα τους στη Δύση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντικειμενικά, δεν έχει καμία άλλη ιδιότητα πλην εκείνης του υιού του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ενός πολιτικού που είχε υπηρετήσει ανάλογα με την εποχή και τη συγκυρία είτε τον αμερικανικό, είτε τον γερμανικό παράγοντα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντικειμενικά καμία άλλη δυνατότητα από το να συνεχίσει με την ιδιότητα του γιου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ο πραγματικά γελοίος ρόλος του «υπερπατριώτη» και «Μακεδονομάχου» που ανέλαβε να διαδραματίσει ο πρόεδρος της ΝΔ, αρχικά σόκαρε πολλά από τα «συστήματα» στο εξωτερικό, τα οποία στη συνέχεια ανέλαβαν δράση.
Γρήγορα ο πρόεδρος της ΝΔ κλήθηκε να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις στους πολιτικούς και οικονομικούς εκείνους παράγοντες που καθοδηγούν παραδοσιακά την οικογένεια Μητσοτάκη, το ελληνικό παράρτημα δηλαδή συγκεκριμένων ξενικών συμφερόντων στη χώρα μας, τους οποίους βεβαίως καθησύχασε. Πως; Αφού ξεκαθάρισε στους ξένους πως κοροϊδεύει τους Έλληνες υποσχόμενος πως θα καταργήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, υποσχέθηκε σε αυτούς πως δεν θα την καταργήσει ποτέ. Όμως, δεν υπολόγισε κάτι. Ο ξενικός παράγοντας δεν θα θέσει σε κίνδυνο το κύρος του, για κανέναν Μητσοτάκη.
Τι συνέβη λοιπόν;
Τον περασμένο Ιούνιο και πάλι η FAZ, η γερμανική εφημερίδα που σήμερα αποκαλύπτει τις μυστικές συναντήσεις της Μαρίας Σπυράκη με τον Ζόραν Ζάεφ, αποκάλυπτε πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δεσμευτεί στο εξωτερικό πως δεν θα ακύρωνε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Την ίδια στιγμή συνέχιζε και συνεχίζει να κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό υποσχόμενος πως θα καταψηφίσει και πως θα καταργήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Με λίγα λόγια ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλα λέει στο εξωτερικό και άλλα στο εσωτερικό.
Όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να γνωρίζει, λόγω της οικογενειακής παράδοσης που προαναφέρθηκε, πως αυτά τα γελοία παιχνιδάκια τα οποία παίζει δεν γίνονται ανεκτά από τον ξενικό παράγοντα, ο οποίος παραδοσιακά, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, παίζει καθοριστικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα. Εδώ στο Periodista.gr είχαμε αποκαλύψει πως ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε δεχθεί προειδοποιήσεις από τον αμερικανικό παράγοντα αναφορικά με την στάση του έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αυτές οι συστάσεις δεν θα γίνονταν ποτέ, αν για παράδειγμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ένας ακροδεξιός ή αντιαμερικανός πολιτικός. Όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παριστάνει τον «Φιλελεύθερο», τον «αστό» και τον «φιλοαμερικανό». Και ταυτόχρονα προσποιείται πως είναι «Μακεδονομάχος» και «υπερπατριώτης».
Δηλαδή κοροϊδεύει και τον ελληνικό λαό και τους ξένους. Από τον ελληνικό λαό την απάντηση θα την πάρει στις κάλπες. Ο ξενικός παράγοντας, από την άλλη, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να ανέχεται την κοροϊδία από ένα πρόσωπο το οποίο πιστεύει πως θα απολαμβάνει για πάντα την ασυλία των Αμερικανών, των Γερμανών, των Γάλλων κλπ επειδή απλά η Αγία Οικογένεια «είναι δικιά τους».
Μετά τις προειδοποιήσεις λοιπόν, έφτασε η ώρα των αποκαλύψεων. Μία από αυτές είναι και το δημοσίευμα της FAZ για τις συναντήσεις, με εντολή Μητσοτάκη, της Μαρίας Σπυράκη με τον Ζόραν Ζάεφ. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και τα τελευταία ρεπορτάζ της «Καθημερινής» γύρω από το θέμα της ΠΓΔΜ, αλλά και γύρω από το θέμα των συντάξεων. Η «Καθημερινή» μπορεί να είναι παραδοσιακά η «ναυαρχίδα» της Δεξιάς, πάνω από όλα όμως είναι η εφημερίδα που εκφράζει όσο καμία άλλη τον ευρωατλαντισμό στη χώρα μας. Ανάμεσα στο κύρος της έναντι των πολιτικών και οικονομικών κέντρων των ΗΠΑ και της Ευρώπης που εν Ελλάδι εκπροσωπεί η ιστορική εφημερίδα από τη μία και του Μητσοτάκη από την άλλη, δηλαδή ενός αναλώσιμου πολιτικού προσώπου με ελάχιστες δυνατότητες, θα διαλέξει το πρώτο. Ως «ναυαρχίδα της Δεξιάς» λοιπόν στέλνει το μήνυμα στην «ηγεσία της Δεξιάς» να παραμείνει προσηλωμένη στον ρόλο που παραδοσιακά διαδραματίζει η λεγόμενη και «φιλελεύθερη παράταξη». Το στέλνει σήμερα, το έστειλε και πρόσφατα μέσω των αρθρογράφων της που πραγματικά είχαν μείνει έκπληκτοι από την «γραμμή» της ΝΔ του Μητσοτάκη στο «Σκοπιανό».
Οι πληροφορίες πάντως αναφέρουν πως αυτά τα δημοσιεύματα είναι μόνο η αρχή. Ποια αρχή; Μα η αρχή κι άλλων αποκαλύψεων για τον πραγματικά βρώμικο και επικίνδυνο ρόλο του Μητσοτάκη σε βάρος της χώρας.