του Πέτρου Κατσάκου
Παρασκευή απόγευμα, ο χρόνος τρέχει, η εφημερίδα πρέπει να φύγει για το τυπογραφείο και ο Άρης Πορτοσάλτε ακόμη να καταχεριάσει στο Τwitter το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, που τόλμησε να τον κριτικάρει και μάλιστα δημοσίως. Ούτε λέξη από τον “κοινωνικότατο” και συνήθως λαλίστατο δημοσιολόγο του ΣΚΑΪ, που συνήθως με το αφοπλιστικό “άντε τώρα τρολάκια να εισπράξετε τα 0,60 σας από την Κουμουνδούρου” αποστομώνει όποιον τολμήσει να τον αμφισβητήσει στον καθημερινό αγώνα της διαδικτυακής βιοπάλης.
Ούτε λέξη, ούτε απάντηση για την αυστηρή επίπληξη που το ΚΙΣ Ελλάδας του απηύθυνε ζητώντας του να μην παρομοιάζει τον εαυτό του με “Εβραίο της χιτλερικής Γερμανίας”, καθώς, όπως πολύ ορθά του εξήγησαν στην ανακοίνωσή τους, “οι Εβραίοι… δεν είχαν δική τους εκπομπή στο ραδιόφωνο” ούτε και πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να πουλάνε fake news κατά υπουργών της τόσο μισητής για τον δημοσιολόγο του ΣΚΑΪ κυβέρνησης.
Είναι σαν τον εφοπλιστή που παίρνει το μικρόφωνο στη μεταμεσονύχτια πίστα της μπουζουκοπαραλιακής και εν μέσω σαμπάνιας και γαρίφαλου λέει στους συναδέλφους του να κάνουν λίγο ακόμα υπομονή μέχρι να πέσει η “χούντα”. Εκεί δηλαδή που συναντάς τον απόλυτο κατατρεγμό και την καταπάτηση όλων των δικαιωμάτων ενός κυνηγημένου εφοπλιστή, που, παρ’ ότι διαθέτει εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνα, πνίγεται από την ασφυξία της χούντας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ε, κάπως έτσι ένιωσε και ο Άρης Πορτοσάλτε στην “Χιτλερική” Ελλάδα. Ταυτίστηκε κι αυτός με το δράμα του κατατρεγμένου εφοπλιστή όπως ταυτίζονται και κάποιες ακόμα καρικατούρες της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής που συναγωνίζονται σε λεκτικές ακρότητες και θεωρητικές γραφικότητες για το ποιος τραβάει το μεγαλύτερο ζόρι σε αυτή τη σκλαβωμένη χώρα όπου του έλαχε να ζει και να στενάζει υπό το καθεστώς των κατσαπλιάδων της Αριστεράς.
Μέχρι και ύμνους των SS επιστρατεύουν για να υποστηρίξουν τις ανιστόρητες ψυχώσεις τους, δίχως να νοιαστούν για την περίφημη “σχετικοποίηση”, την οποία μπορούν άνετα να κάνουν καραμέλα όταν αυτή αφορά πολιτικούς τους αντιπάλους, αλλά δεν αγγίζει τους ίδιους ακόμη και όταν τους βάζει στη θέση τους το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, που το τελευταίο διάστημα έχει να κάνει με κάμποσους και καμπόσους εκφραστές της δεξιάς και ακροδεξιάς αριστείας.