Του Αντώνη Αντωνάκου
«Η πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας στο κοινοβούλιο είναι η ελάχιστη δυνατή και ο Βούδας σκέφτεται πάντα τρόπους…».
Πόσο συνηθισμένο είναι να αποκαλείται ο πρωθυπουργός μιας συμμάχου χώρας με ένα τόσο «φιλικό» υποκοριστικό;
Τι πυροδότησε την «άδολη αγάπη» του State Department απέναντι στον Κώστα Καραμανλή;
Είχε προηγηθεί το ξεφωνητό για τις υποκλοπές. Απελάσεις δεν υπήρξαν αλλά «φωτογραφήθηκαν» οι ένοχοι. Είχαν προηγηθεί το ναυάγιο του Σχεδίου Ανάνκαι το βέτο του Βουκουρεστίου που άστραψε σαν χαστούκι στο πρόσωπο του πλανητάρχη. Αυτά ήταν ήδη πάρα πολλά για να τα ανεχθεί η υπερδύναμη από την ηγεσία μιας χώρας που θεωρεί ότι «οφείλει» να υλοποιεί τις επιθυμίες της ασυζητητί. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτά.
Στο ίδιο τηλεγράφημα προς το S.D. ο κύριος Σπέκχαρντσημειώνει: «… η Ελλάδα θα υποστηρίξει τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας, ενώ θα συνεχίσει σαν να μην έχει συμβεί τίποτε, να συνεργάζεται με τη Ρωσία στο ζήτημα της ενέργειας και σε άλλα οικονομικά ζητήματα…». Νάτο λοιπόν το μεγάλο «αμάρτημα», η ασυγχώρητη «εξωσυζυγική σχέση». Η Ελλάδα θέλει να σπάσει το «συμμαχικό» μονοπώλιο ενέργειας των Η.Π.Α. προς τις χώρες της Ευρώπης. Οι αγωγοί South Stream και Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη δεν έχουν υπερατλαντική άδεια. Είναι ανεπιθύμητοι.
Ο στρατηγικός στόχος του Καραμανλή, «η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματά της ως πόλος σταθερότητας και οικονομικής μεγέθυνσης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ως σύγχρονο ενεργειακό, διαμετακομιστικό, εμπορικό και τραπεζικό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή» έχει αρχίσει να υλοποιείται.
Η συμφωνία με την Cosco, η διείσδυση των τραπεζών σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, οι συμφωνίες με τη Ρωσία για τους αγωγούς προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Η πώληση της Ολυμπιακής και ο αντίστοιχος σχεδιασμός για τον ΟΣΕ απαλλάσσουν το κράτος από 1 δισ. το χρόνο.
Η απώλεια ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, μοιραία συνέπεια της ένταξης στο ευρώ, με δύο τρόπους ήταν δυνατόν να ανακοπεί. Με τον επώδυνο δρόμο της «εσωτερικής υποτίμησης», τον οποίο ήδη βιώνουμε, ή με την «ήπια προσαρμογή», την σταδιακή δηλαδή μετατόπιση της οικονομικής δραστηριότητας σε παραγωγικούς τομείς και η ταυτόχρονη μείωση του αντιπαραγωγικού κράτους, στο βαθμό που η «έξαλλη» αντιπολίτευση και τα εξωνημένα Μ.Μ.Ε. θα το επέτρεπαν.
Δύο –απόρρητα ακόμα- τηλεγραφήματα της πρεσβείας που είχαν προηγηθεί εκείνου της 3ης/10ου/2008 ίσως αποκάλυπταν τις «φιλικές προσπάθειες» της πρεσβείας για την αποσταθεροποίηση του «Βούδα», αφού ο τελευταίος αρνούνταν κατ’ επανάληψη «να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις».
Και ω τι σύμπτωσις… Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όταν τα τίμια Ελληνόφωνα ΜΜ»Ε» άρχισαν τις μαζικές επιθέσεις στον Καραμανλή, υιοθέτησαν αυτόν τον χαρακτηρισμό… Βούδα της Ραφήνας τον ανέβαζαν, Βούδα τον κατέβαζαν.
Βρε κάτι βρωμοσυμπτώσεις… Γιατί δεν μπορεί να περάσει από το μυαλό μας ότι κάποιοι ελληναράδες δημοσιοκάφροι έπαιρναν προπαγανδιστική γραμμή από την πρεσβεία… γίνονται τέτοια πράγματα;;
