ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΜΕ:Τα ψέματα και τα σκάνδαλα Σημίτη (ΒΙΝΤΕΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ)

Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Ρόναλντ Ρήγκαν (Πρόεδρος των ΗΠΑ 1981-1989), αν μπορεί ένας ηθοποιός να είναι Πρόεδρος.

«Πώς μπορεί ένας Πρόεδρος να μην είναι ηθοποιός;» ήταν η απάντησή του.

Το ψέμα λοιπόν είναι συνδεδεμένο με την πολιτική στην Ελλάδα, σε όλες τις εποχές.

Ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός από το 1996 μέχρι το 2004 και διαδέχθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παρουσίασε στον ελληνικό λαό το αφήγημα του “εκσυγχρονισμού”. Εκσυγχρονισμός στις νοοτροπίες, στις δομές στον τρόπο άσκησης πολιτικής.

Ο εκσυγχρονισμός παρουσιάστηκε με την στήριξη των περισσότερων ΜΜΕ της χώρας ως μια “μάχη” κατά του λαϊκισμού, ωστόσο η πραγματικότητα διέψευσε τον επί οκτώ χρόνια πρωθυπουργό.

Ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου ή στην πολιτική ζωή δεν έγιναν. Νοοτροπίες δεν άλλαξαν, ενώ κατά τη διάρκεια της 8ετίας Σημίτη ξέσπασαν ή ξεκίνησαν πολύ μεγάλα σκάνδαλα. Οι φούσκες του Χρηματιστηρίου και το πάρτι στα εξοπλιστικά.

Έργα έγιναν, όπως και Ολυμπιακοί Αγώνες, τους οποίους πληρώσαμε ακριβά, ενώ οι τελευταίοι μήνες Σημίτη στην εξουσία, κάθε άλλο παρά κορύφωση της εκσυγχρονιστικής προσπάθειας μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς ο καθένας προσπαθούσε να αρπάξει ό,τι μπορούσε.

Είναι ο άνθρωπος που επί σειρά ετών διαφήμιζε τον εκσυγχρονισμό του κράτους και αντ’ αυτού διόρισε στρατιές δημοσίων υπαλλήλων με κομματικές ταυτότητες του ΠΑΣΟΚ και χωρίς κανένα προσόν.

Παράλληλα μοίρασε εκατοντάδες δημόσια έργα που έμειναν μόνο στις μελέτες, αν και τα λεφτά φαγώθηκαν… από εθνικούς εργολάβους.

Ο κύριος «Ισχυρή Ελλάδα» πέρασε στην ιστορία ως o άνθρωπος της μακέτας, αφού παρουσίαζε προσχέδια έργων που έμειναν ημιτελή.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι επί πρωθυπουργίας Σημίτη σημειώθηκαν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελλάδα:

• Σκάνδαλο Χρηματιστηρίου

• Σκάνδαλο εξοπλιστικών προγραμμάτων

• Σκάνδαλο με τα «μαύρα» ταμεία της Siemens

Επίσης, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Σημίτη η Ελλάδα δέχτηκε τρία ισχυρά και κατά πολλούς ανεπανόρθωτα πλήγματα στην εξωτερική πολιτικής της με την υπόθεση των Ιμίων, την παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους Τούρκους με «εμπλοκή» στην υπόθεση και της Ελλάδας, αλλά και την «εξυπηρέτηση» στους… συμμάχους για τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία.

Παράλληλα, η Ελλάδα επί πρωθυπουργίας κ. Κ. Σημίτη και η Goldman Sachs, συμφώνησαν το περίφημο “currency swap”. Ένα μέρος του χρέους της Ελλάδας, το καταμετρούσαν σε δολάρια και γιεν Ιαπωνίας, με αποτέλεσμα η είσοδος στην ΟΝΕ, να καθιστούσε απαραίτητη τη μετατροπή τους σε ευρώ.

Η συμφωνία με τη Goldman Sachs, επέτρεψε στην Ελλάδα, να κάνει την μετατροπή με παλαιότερη και όχι τρέχουσα ισοτιμία και να αφαιρεθεί από το ονομαστικό χρέος της χώρας ένα σεβαστό ποσό, ούτως ώστε, το χρέος να εμφανιστεί μειωμένο στα επίπεδα του 60% του ΑΕΠ και ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις του Συμφώνου Σταθερότητος και Ανάπτυξης.

Το όφελος της Goldman Sachs, από την παραπάνω “διευκόλυνση”, σύμφωνα με δική της δήλωση ήταν της τάξης των 2.3 δισ. Για την Ελλάδα, το τελικό κόστος του περιβόητου swap της Goldman Sachs, που έλαβε χώρα επί κυβερνήσεως Σημίτη το 2001 με στόχο να κρύψει χρέος 2,8 δισ. ευρώ, θα ανέλθει τελικά στα 16 δισ. ευρώ.

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν αναλυτικά τα σκάνδαλα της κυβέρνησης Σημίτη:

1. Καταλήστευση των κρατικών και κοινοτικών πόρων από τα «δικά μας παιδιά», τα στελέχη και τους φίλους της διεφθαρμένης διαπλοκής που έδρασαν ανενόχλητες και με την πλήρη ανοχή της σοσιαλιστικής εξουσίας.
2. Χειραγώγηση του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου με τα ταμεία των ΔΕΚΑ (Δημόσια Επιχείρηση Κρατικών Αξιών) και των ασφαλιστικών ταμείων.
3. Φτωχοποίηση του ελληνικού λαού με δυόμισι εκατομμύρια Έλληνες κάτω από τα όρια της φτώχειας.
4. Ίμια. H “συμφωνία της Μαδρίτης” παραχωρεί για πρώτη φορά δικαιώματα «συνιδιοκτησίας» της Άγκυρας στην περιοχή των Ιμίων. Ο Κώστας Σημίτης λέει την περίφημη και αλησμόνητη φράση «Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους». Όπως αποκάλυψε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Λυμπέρης όταν ρώτησε τον ΥΠΕΞ Θεόδωρο Πάγκαλο τι θα πουν στον ελληνικό λαό σχετικά με την απομάκρυνση της σημαίας απʼ τα ελληνικά Ίμια, ο κ. Πάγκαλος απάντησε κυνικά: «Θα πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας!».
5. Συναίνεση Κώστα Σημίτη – Γιώργου Παπανδρέου στον βομβαρδισμό Σερβίας -Κοσσυφοπεδίου, στο βομβαρδισμό δηλαδή ευρωπαϊκής (βαλκανικής) χώρας με ορατό τον κίνδυνο μεταβολής των συνόρων στην γειτονιά μας.
6. Εξοπλιστικά προγράμματα 20 δις ευρώ από την κυβέρνηση Κώστα Σημίτη, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και προβληματικών μαχητικών που το ένα μετά το άλλο πέφτουν σκοτώνοντας αεροπόρους. Φαίνεται ότι οι μόνοι οι οποίοι επωφελήθηκαν από τις συμφωνίες των εξοπλιστικών προγραμμάτων ήταν τα «μεσάζοντες», οι έμποροι και οι πολυεθνικές για τους οποίους εξασφαλίζονταν τεράστιες μίζες και προμήθειες, με υπερκοστολογήσεις και αστρονομικές υπερβάσεις των αρχικών συμβάσεων

1. Οι δαπάνες για την άμυνα δεν εμφανίζονταν ποτέ στα κρατικά έξοδα αλλά εγγράφονταν μόνο σε ειδικούς λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος (που σημαίνει ότι δεν μπορεί ποτέ να αποδειχτεί που πήγαιναν τα λεφτά και ποιος τα έπαιρνε) με αποτέλεσμα να γίνουμε διεθνώς ρεζίλι από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία το 2002. Μέχρι το 1998 είχαν ανοιχτεί 3 λογαριασμοί αυτού του είδους, από το 1998 μέχρι το 2004 ανοίχτηκαν περισσότεροι από 100 : τα περίφημα διπλά βιβλία του ΠΑΣΟΚ).
2. TOR-M1. Ρωσικά αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά συστήματα μικρού βεληνεκούς. Πίσω από την προμήθειά τους βρίσκονται δύο δολοφονίες, εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών, κατασκοπεία, παρακολουθήσεις, απειλές και 474 εκατ. δολαρίων και το γεγονός ότι ουδέποτε καταβλήθηκαν στη χώρα μας τα αντισταθμιστικά οφέλη, ύψους 73 εκατ. δολαρίων.
3. Τεράστιο φαγοπότι με τα υπερπροβαλλόμενα δημόσια έργα και τις Ολυμπιακές υποδομές που χαρακτηρίζονται από καθυστερήσεις, υπερβάσεις και κακοτεχνίες, για πολλές από τις οποίες πληρώνουμε ακόμα βαριά πρόστιμα. Με το κόλπο των σκόπιμων καθυστερήσεων στην ανάθεση των έργων οι υπουργοί των κυβερνήσεων Σημίτη προχωρούσαν σε απευθείας «τυφλές» αναθέσεις με συνοπτικές και αδιαφανείς διαδικασίες, υποτίθεται κάτω από την πίεση του χρόνου ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν απλώς να ευνοήσουν τους… μεγαλοεργολάβους.

1. Δημόσια έργα. Κατασκευάζονταν δρόμοι καρμανιόλες, αλλά παράλληλα φούσκωναν οι τσέπες των ευνοούμενων «πράσινων κατασκευαστών», που έπαιρναν όλα τα έργα και όποιο έργο δεν κατασκεύαζαν τα έδιναν ως υπερεργολαβία.
2. Εθνικό Κτηματολόγιο. Φαγώθηκαν αμέτρητα δισ. επί υπουργίας Λαλιώτη, ενώ πληρώνουμε ακόμα τεράστια πρόστιμα στην ΕΕ για την μη πραγματοποίηση του έργου.
3. Παράνομες ελληνοποιήσεις με χορήγηση ελληνικής ταυτότητας και εκλογικού βιβλιαρίου ακόμη και σε σεσημασμένους κακοποιούς από τις πρώην κομουνιστικές χώρες. Το ΠΑΣΟΚ υπόσχονταν αγροτική γη και διορισμούς σε Ουκρανούς, Ρώσους και Γεωργιανούς, δημιουργώντας «ομογενείς ψηφοφόρους». Η ψήφος τους έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εκλογές του 2000 όταν ο Κώστας Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ είχαν πάρει τη νίκη με μόλις μία μονάδα διαφορά από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή.
4. Υπόθεση Στέγκου. Στο ξενοδοχείο του οποίου δεξιώθηκε τους Ευρωπαίους ηγέτες κερνώντας τους γιαούρτια 100 εκ. δραχμών. Ο Στέγκος καταδικάστηκε αργότερα σε 3 έτη φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο.
5. Φόροι: Από το 1993 έως το 2003 παρατηρείται η μεγαλύτερη αύξηση φορολογίας που έχει γίνει ποτέ από την ίδρυση του κράτους, κατά 122,5%. Επί Σημίτη επιβλήθηκαν 97 νέοι φόροι που κυρίως στόχευαν μικρές, εμπορικές, βιοτεχνικές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

1. Αγροτικό Ζήτημα. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες χορηγήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση τρισεκατομμύρια για την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και οικονομίας και τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας. Οι επιδοτήσεις αυτές όμως χρησιμοποιήθηκαν μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους. Οι αναμενόμενες “αναδιαρθρώσεις της υπαίθρου” δεν έγιναν ποτέ, αφού το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων απορροφήθηκε από ανθρώπους οι οποίοι δεν τα δικαιούνταν -απλά ήταν μέλη της “κλαδικής”-, ενώ και όσοι πραγματικά τα δικαιούνταν παραπληροφορήθηκαν και εξαπατήθηκαν αφού πίστεψαν ότι θα παίρνουν τις επιδοτήσεις επ’ άπειρον, με αποτέλεσμα να φαγώνονται τα κονδύλια στα μπουζούκια αντί να επενδύονται στην ανάπτυξη της υπαίθρου, ενώ οι επιδοτήσεις ήταν απλώς τμήμα πακέτων που κάποτε φυσικά απορροφούνται και σταματούν. Κανένας δεν εξήγησε στους αγρότες πως και γιατί να ανανεώσουν και αναδιαρθρώσουν τις καλλιέργειές τους, πώς να βελτιώσουν την παραγωγή τους και πώς να εκσυγχρονίσουν τεχνολογικά τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις τους. Ήταν λογικό ο Δρυς να βγει και να πει «οι αγρότες πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους» και ο Σημίτης ότι «η ελληνική γεωργία δεν έχει μέλλον» και ότι οι αγρότες πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα». Το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων έφτασε το 2002 στο πρωτοφανές έλλειμμα των 1,84 δις €. Έτσι φτάσαμε στην εξέγερση των αγροτών, στα σκασμένα λάστιχα, στην κατασυκοφάντηση των αγροτών και στον ξυλοδαρμό τους.
2. Ολυμπιακή αεροπορία. Τον Οκτώβριο του 2003 η Ευρωπαϊκή επιτροπή στράφηκε κατά της Ελλάδας και έστειλε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις παράνομες χρηματοδοτήσεις της Ολυμπιακής από την κυβέρνηση Σημίτη.
3. ΑΣΕΠ. Κάτω από τους νόμους Πεπονή κατασκεύασαν τις περίφημες “αποκαταστατικές διατάξεις” του άρθρου 25 και του Ν. 2190, που ουσιαστικά παραβίαζαν το νόμο για το ΑΣΕΠ, καταργούσαν την έννομο τάξη και ανάγκαζαν το ίδιο το ΑΣΕΠ να διαπιστώνει με εκθέσεις του χιλιάδες παράνομες κομματικές προσλήψεις κυρίως συμβασιούχων. Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα πασοκοκρατείται και μάλιστα με Σταλινικά ποσοστά, αφού επί 20 χρόνια είχαν διοριστεί πάνω από 1 εκατομμύριο “πράσινα” παιδιά…
4. Διαφθορά. Το 2003 ο Μισέλ Ζοσεράν πρόεδρος της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας THALES κατήγγειλε για δωροδοκία μέλος της ελληνικής κυβέρνησης για να αναλάβει η εταιρεία του, την αναβάθμιση έξι φρεγατών του πολεμικού ναυτικού. Γαλλικές εφημερίδες υποστήριξαν με στοιχεία, ότι η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων δόθηκε στους Αμερικάνους βάσει της μεγαλύτερης δωροδοκίας αφού ο THALES δωροδοκούσε τον υπουργό Άμυνας από 7%-10% και δεν πήρε το έργο. Τελικά την ασφάλεια “κέρδισε” η εταιρεία του Dick Cheney (αντιπροέδρου της Αμερικανικής κυβέρνησης) ο οποίος και απευθύνθηκε κατευθείαν στον Σημίτη και στον Χρυσοχοΐδη και όχι στους υπουργούς του.
5. Για τέσσερα κακουργήματα ασκήθηκε δίωξη κατά του πρώην γενικού διευθυντή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Παπακωνσταντίνου και της χρηματιστηριακής εταιρείας ΑΡΤΙΟΝ για τα ομόλογα του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας (ΤΕΟ).
6. Ληστρικό σκάνδαλο 1 δις ευρώ στην ΕΑΒ. Οι κυβερνήσεις του κινήματος για να «στρογγυλοποιήσουν» τα τεράστια ελλείμματα της εταιρείας αλλά και κυρίως για να τα «εξαφανίσουν» κάτω από το χαλί, τα «έβαζαν» σε ειδικό λογαριασμό «αναπόσβεστων εξόδων ιδρύσεως της εταιρείας»!

Το 2001 το ΠΑΣΟΚ για να καλύψει ένα χρέος 2,8 δισ. έστησε τη μεγαλύτερη κομπίνα στην ελληνική ιστορία: Το πράσινο δομημένο ομόλογο του 2001 με τις 18 «τράμπες». Δομήθηκε ένα ομόλογο-τέρας ονομαστικής αξίας 6,1 δις Ευρώ και πάνω σ’ αυτό “παίχτηκαν” 18 τράμπες (swaps). Το οφειλόμενο ποσό, από τους λάθος χειρισμούς από 2,8 δις Ευρώ ανήλθε στα 54 δισ. Ευρώ.
Η λεηλασία των ταμείων. Το 2002 – 2003 χάθηκαν μόνο μέσω της “Ακρόπολις χρηματιστηριακή”, σε παιχνίδι με ομόλογα 5,5 εκατομμύρια ευρώ. Συνολικά χάθηκαν πάνω από 3,5 δισ. ευρώ μόνο την περίοδο 1999-2002. Και μιλάμε για τα λεφτά που τζόγαραν στο χρηματιστήριο. Επένδυσαν 5,22 δισ. ευρώ συνολικά σε μετοχές και άφησαν μόνο με 1,76 δισ. Το 2002, ο Υπ. Οικονομίας Χριστοδουλάκης καλούσε τις διοικήσεις του ΙΚΑ να παίξουν σε πολυετή ομόλογα για να καλύψουν τα ελλείμματά τους.
Σκάνδαλο ΑΡΙΑΔΝΗ. Το 2000 το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε 650 εκατ. ευρώ, από την off shore εταιρεία ARIADNE S. A. με έδρα το Λουξεμβούργο, βάζοντας υποθήκη μέχρι το 2013 τα έσοδα των λαχείων. Οι μίζες που έπεσαν ξεπερνούν τα 7,5 εκ. ευρώ.
Εκποίηση 20 τόνων χρυσού από την τράπεζα της Ελλάδος. Όταν οι σύντροφοι του κινήματος δεν άφησαν ούτε κολυμπηθρόξυλο από τα δημόσια ταμεία και τις τράπεζες, σκαρφίστηκαν νέα «κόλπα». Τον Αύγουστο του 2003, όταν οι Έλληνες έβλεπαν το Χρηματιστήριο Αθηνών στις 1400 μονάδες και τις υπό κατάρρευση σήμερα Morgan Stanley και lechman να δίνουν τιμές για ελληνικές τράπεζες γύρω στα 7(!) ευρώ, ο Σημίτης και το κορυφαίο στέλεχος τότε της ελληνικής οικονομίας, Πάνος Γκαργκάνας, αποφάσισαν με πλήρη μυστικότητα να εκποιήσουν 20 τόνους από τα αποθέματα χρυσού της Ελλάδος. Μεταφέροντας εκτός της χώρας την ανάλογη ποσότητα από τα “χρυσά νομίσματα και τα πλακίδια που αγόραζε από τους ιδιώτες”, -πρώτη φορά μετά την Γερμανική Κατοχή- επειδή -λένε οι κ.κ. του ΠΑΣΟΚ- “ο χρυσός σ΄ αυτήν την μορφή δεν ήταν εμπορεύσιμος(!)”, … έτσι αποφάσισε να “αναβαθμίσει” ποιοτικά αυτά τα χρυσά νομίσματα και πλακίδια που αγόραζε από το κοινό και να τα μετατρέψει σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών που είναι… εμπορεύσιμες! Το ένα τέταρτο από αυτήν την ποσότητα (20 τόνοι) αποφασίσθηκε να πωληθεί προκειμένου να επενδυθεί σε ασφαλείς τοποθετήσεις που αποφέρουν αποδόσεις από 2 – 4% (!) (όπως π.χ. ομόλογα ευρωπαϊκών κυβερνήσεων) έναντι της σχεδόν μηδενικής απόδοσης των τοποθετήσεων σε χρυσό (!) και δεν τίθεται θέμα εκχώρησης του προϊόντος της ρευστοποίησης σε οποιονδήποτε τρίτο, η οποία άλλωστε αποκλείεται και από την ισχύουσα νομοθεσία…”.