Η πραγματική κατάσταση στα ελληνοτουρκικά σύνορα και οι εξαφανισμένοι «πατριώτες»

Σε όλες τις διμερείς διαφορές με την Τουρκία η αλήθεια βρίσκεται ή πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Το πρόβλημα με τη Νέα Δημοκρατία είναι ότι βρίσκεται πάντα σε ένα άκρο. Είτε της υπέρμετρης πατριδοκαπηλείας, είτε της άνευ όρων υποβάθμισης των προκλήσεων, ανάλογα πώς ερμηνεύει κάθε φορά το στενό μικροκομματικό της συμφέρον.

Από εκεί πηγάζει η έντονη και εμφανώς δικαιολογημένη κριτική για το χειρισμό της υπόθεσης που προέκυψε στον Έβρο με την κατάληψη ελληνικού εδάφους από τουρκικές δυνάμεις. Πράγματι είναι ένα ζήτημα που οφείλεται στις μετατοπίσεις της κοίτης του ποταμού για δεκαετίες και όπως κάθε μεθοριακό ζήτημα, πολύ περισσότερο αυτό ως αμφιλεγόμενο, απαιτεί ψύχραιμους χειρισμούς. Σε αυτή την κατηγορία δεν εντάσσεται σίγουρα η ατυχέστατη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών ότι “δεν θα δημιουργήσουμε ένταση για μερικές δεκάδες μέτρα”, είτε ειδωθεί από τη δεξιά είτε από την αριστερή “μπάντα”.

Στο νέο επεισόδιο, η ΝΔ διαφοροποιήθηκε πάντως. Αν και συνηθίζει να διαψεύδει τα πάντα εξαρχής, στην περίπτωση του Έβρου άργησε τρεις μέρες. Προηγήθηκε η αποκάλυψη και τα διεθνή δημοσιεύματα για εισβολή στον Έβρο, οι  περιβόητες δηλώσεις του Νίκου Δένδια, και το  -έστω τυπικό-  διάβημα για την κατάληψη των εδαφών του Έβρου, που άλλοι οριοθετούν στα 16 και άλλοι στα 250 στρέμματα. Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ αποσιώπησαν το θέμα και όταν οι επικοινωνιολόγοι αποφάσισαν ότι δεν βολεύει η πραγματικότητα (τόσο χειρότερο για την ίδια), το ΥΠΕΞ, με νεότερη ανακοίνωσή το Σάββατο, ισχυρίζεται ότι όλα είναι fake news . Άρα οι δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών και το διάβημα του ΥΠΕΞ έγιναν επί ενός φανταστικού γεγονότος !  Ακόμη χειρότερα κάνει τα πράγματα η επίθεση της “Ομάδας Αλήθειας” – που απηχεί τις θέσεις του Μαξίμου- στο Νίκο Δένδια για τις αρχικές δηλώσεις, που δείχνει ότι υπάρχει ένα μεγαλοπρεπές κυβερνητικό φιάσκο. 

Αυτή είναι μια ελλάσονα παλινωδία. Μείζονα είναι ότι πριν από τρεις μήνες η Κυβέρνηση, όταν η Τουρκία είχε εγκλωβίσει πρόσφυγες στα -ίδια- σύνορα του Έβρου, αν και συνελήφθη “κοιμώμενη”, στη συνέχεια έστησε ένα απίστευτο εθνικιστικό σόου περί “υπεράσπισης των συνόρων” από κάποιους άοπλους και γυναικόπαιδα, επένδυσε στον υπερπατριωτικό παροξυσμό και άφησε ανεξέλεγκτους διάφορους παρακρατικούς ένοπλους να κυνηγούν αμάχους, σαν ανθρώπινα θηράματα. Οι οποίοι όμως εξαφανίστηκαν “στα δύσκολα”. Όπως όλοι οι πατριδοκάπηλοι, η ΝΔ υπερβάλλει όταν ο εχθρός είναι ανύπαρκτος και θυμάται τον κατευνασμό όταν ο αντίπαλος είναι πραγματικός και παραβιάζει την εθνική κυριαρχία. Όπως συνέβη με το Oruc Reis και τις βόλτες του στην ελληνική υφαλοκρηπίδα ενώ η κυβέρνηση ΝΔ υποστήριζε ότι “ο αέρας” παρέσυρε το τουρκικό ερευνητικό στα ελληνικά ύδατα.

Αυτή η διγλωσσία και η εμφανής διπλωματική απομόνωση στην οποία βρίσκεται η χώρα είναι μια από τις αιτίες που η τουρκική προκλητικότητα ενισχύεται ποιοτικά και ποσοτικά. Το αν η κατάλληλη αντιμετώπιση της έντασης είναι ο κατευνασμός ή η ανελαστικότητα, είναι ζήτημα συνεκτίμησης των συνθηκών και της θέσης της χώρας σε κάθε δεδομένη στιγμή, πάντα διατηρώντας ανοιχτούς διαύλους διαλόγου. Και εκεί η κυβέρνηση φαίνεται να βρίσκεται χωρίς προσανατολισμό, κάνοντας ανέξοδη δημαγωγία όταν βρίσκει ευκαιρία και κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλί, όταν πρέπει να τα αντιμετωπίσει.

Στο ίδιο κλίμα και τα ΜΜΕ, που πλάσαραν ψευτοπατριωτισμό και ηρωικά αναγνώσματα πριν τρεις μήνες αλλά δεν βρήκαν ούτε ένα δημοσιογράφο, ούτε ένα κάμερα για μια ζωντανή σύνδεση με τον Έβρο, τώρα, αφού το αφήγημα φέρνει σε δύσκολη θέση τα ίδια και την κυβέρνηση.

Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για το χειρισμό της υπόθεσης δεν σημαίνει ότι η Αριστερά έγινε ξαφνικά υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής έντασης και της πατριδοκαπηλείας, αυτά είναι προνόμια άλλων. Όμως, τώρα είναι ορατό όσο ποτέ, ότι επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης ασκήθηκε η πλέον ισορροπημένη και πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική, που ενίσχυσε τη θέση της χώρας ως πρωταγωνιστή των εξελίξεων στη ΝΑ Μεσόγειο και όχι ως παθητικό θεατή. Όμως αυτό δεν προκύπτει ως μια επιλογή on/off ή με παληκαρισμούς αλλά ως αποτέλεσμα οργανωμένης εξωτερικής πολιτικής που χρησιμοποιεί διπλωματικό κεφάλαιο για να προωθεί τα εθνικά συμφέροντα σε πολλά επίπεδα και δεν ασχολείται με τους …επίδοξους πραξικοπηματίες της Βενεζουέλας.

Η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται χωρίς προσανατολισμό και με εμφανείς εσωτερικές διαφωνίες, δεν ενημερώνει ως οφείλει την εθνική αντιπροσωπεία και τους πολιτικούς αρχηγούς αλλά ούτε είναι σε θέση να περιγράψει ποια είναι ακριβώς η εξωτερική της πολιτική. Έχει μόνο -καλή- επικοινωνιακή πολιτική αλλά καμία άλλη πολιτική.