Γιώργος Γεωργιάδης
Αυτές οι ημέρες έχουν πλήρως διαστρεβλωθεί.
Η πλημμυρίδα “ευχών” δεν είναι τίποτε άλλο από βολικό άλλοθι της γνήσιας τοξικής πραγματικότητας.
Καμιά ευχή λοιπόν.
Τα πράγματα στον κόσμο παντού θα πηγαίνουν μόνο χειρότερα γιατί η ροπή είναι αρνητική και αυτοκαταστροφική.
Ο άνθρωπος ελκύεται από την γοητεία της καταστροφής μέχρι να καταστραφεί ο ίδιος.
Διότι έχει φιλαυτία,εγωισμό.
Δεν συμμετέχω σε αυτό το πανηγύρι της υποκρισίας ευχών.
Αντί ευχών ένα πιάτο φαί να έδινε ο καθένας σε ένα τελείως πεινασμένο,θα έπιανε το νόημα της ημέρας.
Αντί ευχών,ένα στόμα χωρίς χολή,όξος και περιττώματα θα έπιανε το νόημα της ημέρας.
Τα παιδιά στα Κάλαντα έχουν καθοδηγηθεί από τους γονείς για “τα πάρουν”..
Ολα και όλοι ερμηνεύονται από τις έννοιες της αγοράς,της υπερκατανάλωσης,της διασκέδασης,του λούστρου,του δήθεν,του γκλίτερ.
Το νόημα της ημέρας είναι,ότι κάποιοι πιστεύουν σε έναν Θεό που έγινε Ανθρωπος σε μια σπηλιά πάμπτωχος,ξένος μέσα σε ξένους ξυπόλητος με γνώση ότι θα πάει για Σταύρωση.
Κάθε ένας έχει την απόλυτη ελευθερία να μην το πιστεύει αυτό.
Αλλά δεν έχει το δικαίωμα να περιγράφει την ημέρα κατά το δοκούν.
Εύχομαι μόνο το λιγότερο χειρότερο..