Είναι θλιβερή η σημερινή μέρα, κατά την οποία αναγγέλθηκε ο θάνατος του μεγαλύτερου εκδοτικού συγκροτήματος της χώρας. Για τις διαστάσεις του γεγονότος έχουν γραφτεί πολλά και θα γραφτούν και άλλα. Όμως, προκαλεί αλγεινή εντύπωση η στάση του επικεφαλής του.
Στο τελευταίο(;) άρθρο του ο Σταύρος Ψυχάρης καταλογίζει ευθύνες για το τέλος του Συγκροτήματος σε πολλούς. Πλην ενός. Του εαυτού του.
Φταίνε -λέει- οι τράπεζες, με την «σαράφικη» συμπεριφορά τους. Ωστόσο είναι οι ίδιες τράπεζες από τις οποίες πήρε δεκάδες εκατομμύρια δάνεια, φορτώνοντας απερίσκεπτα το «μαγαζί» με δυσβάστακτο βάρος.
Φταίνε -λέει- η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν συναινούν για την ψήφιση νόμου που θα έσωνε την επιχείρηση. Ωστόσο πρόκειται για την κυβέρνηση με την οποία έκανε ανίερες συναλλαγές ο ίδιος, με ή χωρίς «γάτες Ιμαλαίων» και αποδεχόμενος ακόμα και την τοποθέτηση «κομισαρίου» της . Πόση απαξίωση να σηκώσει ένας δημοσιογραφικός οργανισμός; Από την αξιωματική αντιπολίτευση «δικαιούται» να έχει παράπονα ο κ. Ψυχάρης, διότι την υποστήριξε. Αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα έχει ξεχάσει ότι, πριν από την εκλογή του στη θέση του αρχηγού της ΝΔ, αντιμετωπίστηκε ως γόνος διεφθαρμένης οικογένειας και μετά την εκλογή του άρχισαν οι διθύραμβοι.
Φταίνε, λοιπόν, όλοι οι άλλοι για το τέλος του ΔΟΛ, αλλά ο επικεφαλής του δεν αναγνωρίζει -αλίμονο!- καμιά ευθύνη στον εαυτό του. Το άρθρο του δεν περιέχει ούτε ίχνος αυτοκριτικής και αποτελεί μνημείο ανευθυνότητας.
Μπορεί για το κλείσιμο του ΔΟΛ να φταίνε και άλλοι, αλλά η πρώτη και απαράγραπτη ευθύνη είναι δική του. Αυτός οδήγησε σ’ αυτήν την κατάντια τον ιστορικότερο εκδοτικό όμιλο της χώρας, με τις απερίσκεπτες και αλαζονικές επιλογές του. Αυτός αφήνει στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους, απλήρωτους επί μήνες και θα δούμε τι θα συμβεί με την υπόσχεσή του ότι θα αποζημιωθούν ό,τι κι αν συμβεί. Αυτός στερεί από το αναγνωστικό κοινό δύο καλές εφημερίδες, τις οποίες έκανε ό,τι μπορούσε για να απαξιώσει.
Οι άνθρωποι του Τύπου ασκούν κάθε μέρα κριτική στους πάντες. Είναι θλιβερό και εξοργιστικό κάποιοι από αυτούς με μεγάλες ευθύνες να βγάζουν την ουρά τους απέξω την ώρα του ναυαγίου, να μην ψελλίζουν δυο λόγια αυτοκριτικής.
Ο κ. Ψυχάρης δεν είναι θύμα, κάθε άλλο. Θύμα των επιλογών του είναι όλοι οι άλλοι. Δυστυχώς, στην περίπτωσή του δεν ισχύει το «ο τρώσας και ιάσεται».