«Πενήντα χρόνια μετά, η μνήμη των Ελλήνων παραμένει -και θα παραμένει στο διηνεκές- σ’ εθνική εγρήγορση για το στυγερό έγκλημα κατά της Δημοκρατίας που συντελέσθηκε την αποφράδα ημέρα της 21ης Απριλίου 1967.
Εμείς, οι Έλληνες, δεν πρέπει να ξεχνάμε αφενός ότι η Ελλάδα υπήρξε κοιτίδα και λίκνο της Δημοκρατίας, άρα οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε, αδιαλείπτως και αενάως, ως θεματοφύλακες ενός αναντικατάστατου θεσμικού και πολιτικού αγαθού, το οποίο, από τη φύση του, είναι εύθραυστο. Και, αφετέρου, ότι κάθε φορά που η Ελλάδα στερήθηκε το αγαθό της Δημοκρατίας, το “τίμημα” υπήρξε εξαιρετικά επώδυνο όχι μόνο για τους Θεσμούς και τον Άνθρωπο αλλά ακόμη και για τον Εθνικό μας Κορμό. Η μαρτυρική Κύπρος, θύμα της ιταμής τουρκικής εισβολής και κατοχής, μας το θυμίζει ως σήμερα.
Το Εθνικό μας Χρέος για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας γίνεται, μέσα στην σημερινή συγκυρία ιδίως για την Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, τόσο περισσότερο επιτακτικό, όσον οι ύπουλες δυνάμεις που απεργάζονται την κατάλυση των Δημοκρατικών Θεσμών -με αποκορύφωμα τα ναζιστικά κατάλοιπα, τα οποία ξυπνούν τους εφιάλτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου- αναβιώνουν απειλητικά.
Αιωνία η μνήμη εκείνων που έπεσαν θύματα των αδίστακτων πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου 1967 και παντοτινή τιμή σ’ εκείνους που αντιστάθηκαν και βασανίσθηκαν, υπερασπιζόμενοι την Δημοκρατία όπως ταιριάζει στους Έλληνες».