Βρισκόμαστε στο κατώφλι της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα Πάθη του Κυρίου δεν αποτελούν μόνο την κορυφαία στιγμή της Ιστορίας του ανθρώπινου είδους, αλλά ταυτόχρονα και μια διδαχή και μια υπόσχεση: ο δρόμος προς τη λύτρωση δεν περνά μέσα από ευκολίες, ανέσεις, διαρκείς επιβεβαιώσεις και θερμά συγχαρητήρια από τα πλήθη.
Η οδός της σωτηρίας είναι κακοτράχαλη. Βαδίζοντάς την κάποιος θα σκοντάψει πάνω στο μίσος των ισχυρών, τον φθόνο πολλών, τον δόλο και τη συκοφαντία, τη χαιρεκακία και τα πισώπλατα χτυπήματα. Μόνο στο τέλος της βασανιστικής πορείας υπάρχει η δικαίωση.
Ο Χριστός με τα Πάθη, τον σταυρικό θάνατο και την Ανάστασή Του έδειξε στην ανθρωπότητα ποιο είναι το αντίτιμο της αθανασίας και της αρετής. Το να μένει κάποιος σταθερός, να μην παρεκκλίνει από τις αρχές και τις αξίες του έχει μέγα κόστος. Οφείλει, όμως, να το αναλάβει και να μην υποχωρήσει ούτε να δειλιάσει από τις απειλές και τα πλήγματα που θα δεχτεί.
Ο Κύριος με τα Πάθη Του έδειξε και στα μεμονωμένα πρόσωπα αλλά και στις συλλογικότητες, στις κοινωνίες, στα έθνη πόσο πόνο και πόση αδικία πρέπει να αντέχουν οι δίκαιοι μέχρι το δίκαιο να γίνει κανόνας.
Το ελληνικό έθνος περνάει τη δική του εβδομάδα των Παθών, η οποία διαρκεί έτη πολλά. Εχει υποστεί επιθέσεις και λεηλασίες, κατοχές και γενοκτονίες, συκοφαντικές επιθέσεις, συστηματικές προσπάθειες υπονόμευσης όσων πνευματικών αγαθών το διατηρούν στη ζωή και νοηματοδοτούν την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Είναι μεγάλες οι αδικίες που έχουν γίνει σε βάρος μας και ουδέποτε έχουν σταματήσει. Σε αρκετές από αυτές τις αδικοπραξίες εναντίον των Ελλήνων συμμετείχαν και ηγεσίες ανάξιες του έθνους.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάει ο λαός μας είναι ότι στο τέλος της διαδρομής σώζονται εκείνοι που μένουν σταθεροί, εκείνοι που επιμένουν να παραμένουν πιστοί.
Να μην εγκαταλείψουμε ούτε ημέρα τον Χριστό. Εκείνος είναι ο φάρος και ο οδηγός και σωτήρας μας. Δίχως Θεό δεν μπορεί ο άνθρωπος να σταθεί. Η σχέση με τον Θεό νοηματοδοτεί τον βίο όλων μας. Οποιος πιστεύει δεν βυθίζεται στον ωκεανό της απελπισίας, στον οποίον τον ρίχνουν ο υλισμός και ο μηδενισμός.
Με την πίστη στον Θεό δυναμώνουν η αγάπη και η πίστη στους ανθρώπους και η ανάγκη να υπηρετηθεί η πατρίδα. Αυτές είναι οι προτεραιότητες που πρέπει να έχει η ελληνική κοινωνία για να μείνει ζωντανή, ενωμένη, υπερήφανη για τα επιτεύγματα του παρελθόντος, ισχυρή για τους αγώνες του παρόντος και αισιόδοξη για το μέλλον.
Τούτες τις άγιες ημέρες αυτά ας κυριαρχούν στον νου και στην καρδιά μας. Καλή Ανάσταση!