Οι δύο προηγούμενοι Παγκόσμιοι Πόλεμοι είχαν οικονομικές αιτίες, όμως οι αφορμές που τους πυροδότησαν φάνταζαν αποσπασματικές. Σήμερα, ο κόσμος φαίνεται να βρίσκεται και πάλι στο χείλος της καταστροφής.
Γράφει ο Γιώργος Αθανασίου
Η Δύση, βυθισμένη σε οικονομική παρακμή και κοινωνική αποσύνθεση, επιδιώκει να αντιστρέψει την κατάσταση, ακολουθώντας τακτικές που συχνά χαρακτηρίζονται από φασιστική επιβολή και νεοφιλελεύθερη εμμονή. Με συμμάχους ιδεολογικούς εχθρούς μόνο κατ’ όνομα, η Δύση είναι αποφασισμένη να μηδενίσει το κοντέρ προς όφελός της, ακόμη κι αν αυτό οδηγήσει σε ολοκληρωτική καταστροφή.
Η πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου δεν είναι πια θεωρητική. Στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την εξουσία, ηγέτες όπως ο Σολτς, ο Μακρόν, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο Τριντό, ο Μπάιντεν, αλλά και οι πολιτικοί που κινούνται πιστά στις κατευθύνσεις τους, όπως ο Μητσοτάκης, φαίνεται να αδιαφορούν για τις συνέπειες. Η επιμονή τους σε μια συγκρουσιακή στρατηγική απέναντι στη Ρωσία δείχνει την παράλογη αποφασιστικότητά τους να ρισκάρουν τα πάντα, ακόμη και τον πυρηνικό όλεθρο.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η σπίθα μπορεί να προκύψει όχι από αυτούς που επιδιώκουν ενεργά έναν παγκόσμιο πόλεμο, αλλά από ηγέτες που χαρακτηρίζονται από επικίνδυνη ανικανότητα. Παράδειγμα αποτελούν χώρες όπως η Τουρκία, η Πολωνία ή η Φινλανδία, όπου οι τοπικές ηγεσίες, μέσα από τις εσωτερικές και εξωτερικές τους πολιτικές, μπορεί να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Οι λαοί, σε αυτή τη ζοφερή προοπτική, πρέπει να αναλογιστούν το μερίδιο ευθύνης τους. Η δημοκρατία τους έδωσε τη δυνατότητα να διαμορφώσουν το μέλλον, όμως συχνά επέλεξαν είτε να απέχουν από αυτή τη διαδικασία είτε να δώσουν την εξουσία σε ακατάλληλους και επικίνδυνους ηγέτες.
Η αναμονή στην “ουρά του ταμείου” φτάνει στο τέλος της. Είτε μέσα από το χάος ενός παγκόσμιου πολέμου είτε μέσα από την ανάγκη για μια ριζική αλλαγή πλεύσης, ο κόσμος πρόκειται να κληθεί να πληρώσει το βαρύ τίμημα των επιλογών του. Η ώρα της κρίσης είναι κοντά, και η μόνη ελπίδα είναι να προλάβει η ανθρωπότητα να κάνει τη σωστή στροφή πριν βρεθεί στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής αυτοκαταστροφής.