Το ιερατείο της ΕΕ προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να πείσει του Ευρωπαίους πολίτες, ότι η μεθαυριανή ψήφος τους είναι καταλυτικής σημασίας, για το μέλλον της Ευρώπης, του κόσμου, αλλά και για την ποιότητα ζωής του καθένα από εμάς.
- Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Η ΕΕ ετερόφωτη και χωρίς δική της φωνή
- Πόσο, όμως, πραγματικά σημαντική είναι αυτή η ψήφος, σε μια ΕΕ που:
* Δεν ήταν σε θέση να προβλέψει τα καταστρεπτικά, για την ίδια, αποτελέσματα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας; Οι οποίες, κυρώσεις, όχι μόνο δεν έθιξαν, αλλά και ευνόησαν την εν γένει θέση της Αμερικής στην υφήλιο! Οι δραματικές συνέπειες της, χωρίς δισταγμό και περισυλλογή, εφαρμογής των σχετικών επιλογών των ΗΠΑ, από την ΕΕ απεικονίζονται στην κρίσιμη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ναυαρχίδα της ευρωπαϊκής οικονομίας, η Γερμανία, αλλά και το σύνολο των κρατών-μελών της.
*Η παγκοσμιοποίηση ανέδειξε τις εγκάρσιες αδυναμίες της ΕΕ, που κατέληξαν στην αθέτηση του συνόλου των αρχικών της υποσχέσεων (ταχεία ανάπτυξη για όλους, δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος, σταθερότητα και πλήρης απασχόληση), και που οδήγησαν τον οραματιστή-ιδρυτή της Jacques Delors, να παραδεχθεί την αποτυχία της: ότι, δηλαδή, από Ευρώπη των λαών να έχει καταλήξει σε Ευρώπη των βιομηχάνων.
Η προτίμηση των Ευρωπαίων για τα μη συστημικά κόμματα
Οι λαοί της Ευρώπης, που καλούνται να ψηφίσουν μεθαύριο, είναι δικαιολογημένα οργισμένοι εξαιτίας των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης και του πολέμου εναντίον της Ρωσίας. Και από όσο μπορεί να προβλεφθεί, φαίνεται να έχουν σοβαρές αντιρρήσεις εναντίον των οδηγιών της ΕΕ, που τους προτρέπουν:
α) Να ψηφίσουν υπέρ των «δημοκρατικών/συστημικών» κομμάτων, και όχι υπέρ των κομμάτων της «άκρας δεξιάς».
β) Να μην απέχουν της ψηφοφορίας.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο πως, ακριβώς, εμφανίζεται η κατάσταση στην ΕΕ.
Σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις, το 48% των ερωτηθέντων στην Ευρώπη είναι υπέρ της ΕΕ. Αλλά, ταυτόχρονα, δηλώνουν με το ίδιο αυτό ποσοστό, ότι «θα ήθελαν μια διαφορετική Ευρώπη» (που ουσιαστικά αναιρεί την πρώτη καταφατική απάντηση).
Αυτή η «διαφορετική Ευρώπη» αναζητείται πιθανότατα, όπως όλες οι προβλέψεις δείχνουν, σε αυτές τις ευρωεκλογές, στα μη «συστηματικά κόμματα» (αυτά που σωρηδόν αποκαλούνται «ακροδεξιά», χωρίς γενικά και να είναι). Σύμφωνα, λοιπόν, με τις προβλέψεις, τα μη συστημικά (αποκαλούμενα «ακροδεξιά» για να υποβαθμιστούν) αυτά κόμματα αναμένεται ότι θα έρθουν πρώτα σε 9 από τις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ.
Η σαρωτική αυτή ανατροπή των μέχρι πριν λίγο ευρωπαϊκών συσχετισμών αναμένεται να επιφέρει σημαντικές μεταβολές στις βάσεις των επιλογών πολιτικής της ΕΕ. Και τούτο, διότι, παρά τις διαφορές μεταξύ τους, τα νέα αυτά πολιτικά κόμματα περιέχουν εχθρικές πλευρές, εναντίον της ακολουθούμενης πολιτικής της ΕΕ, που προφανώς θα επιδιώξουν να επιβάλουν, όταν ισχυροποιηθούν εντός αυτής.
Η αναζήτηση μέτρων σωτηρίας της ΕΕ
Προκειμένου να μετριάσει τις δυσμενείς αυτές επιπτώσεις, εναντίον της, η ΕΕ αντέδρασε πρώτον, με την επιτάχυνση των διαδικασιών διεύρυνσης του αριθμού των μελών της από 27 σε 36, με πρώτες χώρες την Ουκρανία, Μολδαβία και Γεωργία, (όχι όμως και τη Σερβία επειδή θεωρείται φιλορωσική) προκειμένου να διασωθούν από τη ρωσική επιρροή, και δεύτερον με την κατάργηση του βέτο.
Ωστόσο, είναι πολύ αμφίβολο το κατά πόσο τα μέτρα αυτά της ΕΕ, θα επιφέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, ενόσω η Δύση βρίσκεται σε ταχύρρυθμη παρακμιακή πορεία, και ενόσω οι BRICS πολλαπλασιάζονται ταχύτατα, έχοντας ως κεντρικό συνδετικό τους κρίκο την εναντίωσή τους στη Δύση.
Τι αναμένεται από τις ευρωεκλογές;
Με βάση την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η ΕΕ, ερωτάται τι μπορεί να ελπίζεται από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, για το σύνολο των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και ειδικότερα για την Ελλάδα.
Θα αναφερθώ πολύ σύντομα στην Ελλάδα, με την εύλογη πιστεύω υπόθεση ότι, τηρουμένων των αναλογιών, οι σχετικές διαπιστώσεις αφορούν και το σύνολο των κρατών-μελών.
Η επιβάρυνση των κρατών-μελών, από τους μισθούς, τις μετακινήσεις, τους βοηθούς, τις φορολογικές απαλλαγές των ευρωβουλευτών κλπ, κλπ., είναι ομολογουμένως υπέρογκη. Ιδίως, για το κράτος-μέλος, την Ελλάδα, που έχει συντριβεί από τα μνημόνια (ειδικότερα, από ορισμένες ακραίου περιεχομένου ανειλημμένες υποχρεώσεις), με αποτέλεσμα, μετά από 15 χρόνια από την επιβολή τους, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ να μην έχει αγγίξει ακόμη το αντίστοιχο του 2009.
Ποια η προσφορά των ευρωβουλευτών;
Οι απαιτούμενες θυσίες θα ήταν, ενδεχομένως, δικαιολογημένες, αν οι Έλληνες ευρωβουλευτές, στο σύνολό τους, κατόρθωναν να επιβάλλουν, ή τουλάχιστον να επηρεάζουν τη λήψη ευνοϊκών, για την Ελλάδα, λύσεων/αποφάσεων.
Αυτό θα προϋπέθετε αυστηρή επιλογή των εκάστοτε υποψηφίων, με βάση τις σπουδές τους, την καταλληλότητά τους για την καθεμιά από τις υφιστάμενες επιτροπές, τις εμπειρίες τους, τις πεποιθήσεις τους, τη μαχητικότητά τους. Δυστυχώς, αυτές οι προϋποθέσεις, όπως προκύπτει από την πραγματικότητα, πληρούνται σε ελαχιστότατο εκάστοτε βαθμό. Επιπλέον, προκειμένου να είναι χρήσιμοι, για την Ελλάδα, οι ευρωβουλευτές της, θα ήταν ευχής έργο να χαίρουν σχετικής ελευθερίας, κατά την υπεράσπιση των εκάστοτε εθνικών, οικονομικών και εν γένει προβλημάτων. Δυστυχώς, όμως, η απαιτούμενη αυτή σχετική ελευθερία των ευρωβουλευτών φαίνεται ότι συναντά δυσκολίες, από την ελληνική Κυβέρνηση, εξαιτίας ανειλημμένων δεσμεύσεών της.
Συμπερασματικά
Συνεπώς, οι μεθαυριανές εκλογές δεν δικαιολογούν ελπίδες, ούτε για περισσότερη δημοκρατία, ούτε για ειρήνη, αλλά ούτε και για καλύτερη ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων πολιτών. Αντιθέτως, οι ευρωπαϊκές παραδοσιακές κυβερνήσεις φαίνεται ότι αναμένουν από αυτές αποτελέσματα, που θα μετριάσουν τους κινδύνους υποκατάστασής τους. Και αναφορικά με την ΕΕ, η εξασφάλιση μακροζωίας της απαιτεί τη λήψη, πολύ σοβαρά υπόψη, της εκφρασθείσας επιθυμίας του μισού ευρωπαϊκού πληθυσμού της «για μια άλλη, μια διαφορετική ΕΕ».