Τελικά στο μυαλό ενός αριστερού είναι αναγκαία τα σύνορα για την προϋπόθεση ύπαρξης αυτόνομου κράτους ή είναι μια έννοια αόριστη, που εξυπηρετεί κατά το δοκούν τις ανάγκες των συνθημάτων ανάλογα με την περίσταση; Παράλληλα, ποια η διαφορά των «χριστιανοταλιμπάν» που τόσο πολύ απεχθάνονται, με τους κανονικούς ταλιμπάν που επιβάλλουν, κυρίως στις γυναίκες τρόπους συμπεριφοράς και ενδυμασίας;
Ρωτήστε ένα άτομο από τον κύκλο σας για να συγκεκριμένα ζητήματα και αν είστε σίγουροι πως θα λάβετε απαντήσεις που περιέχουν, γενικότητες, πολλά «ναι με αλλά», καθώς επίσης, πολλά «δεν είναι το ίδιο».
Με αφορμή τις τελευταίες πορείες Παλαιστινίων που ζουν στη χώρα μας, αλλά και υποστηρικτών των αιτημάτων τους, καθώς και διάφορες συλλογικότητες, μου έκαναν εντύπωση συγκεκριμένα πράγματα. Αρχικά το αίτημα, άλλωστε είναι και θέση πολλών ξένων ηγετών, σε μια προσπάθεια παύσης των εχθροπραξιών μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, περί δημιουργίας αυτόνομου Παλαιστινιακού κράτους.
Τι πιο λογικό θα έλεγε κανείς, είναι όμως; Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός πως οι ίδιοι άνθρωποι που φωνάζουν «ανοίξτε τα σύνορα», «δεν υπάρχουν σύνορα», μια ψυχή κάποτε μάλιστα, αναρωτήθηκε μάλιστα αν η θάλασσα έχει σύνορα», τώρα και με αφορμή τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, απαιτούν κράτος για την Παλαιστίνη , όπου το κράτος προϋποθέτει την οριοθέτηση της έκτασης του, για την προστασία των κατοίκων του και την διασφάλιση τους από εξωτερικούς εχθρούς.
Άρα λοιπόν οι ίδιοι που απαιτούν να «μην υπάρχουν σύνορα για την Ελλάδα, κάτι που καθιστά μια χώρα, ξέφραγο αμπέλι, έρμαιο στις διαθέσεις του καθενός, ζητούν την δημιουργία Κράτους, άρα οριοθέτηση περιοχής, με σύνορα, κανόνες και δικαιώματα και υποχρεώσεις για την Παλαιστίνη!
Ο θεός είναι μεγάλος, αλλά μόνο στα Αραβικά
Παράλληλα διαπιστώνεται για πολλοστή φορά, πως ανάλογα με το άτομο που διατρανώνει την πίστη του, με φωνές και κατάρες, υπάρχουν ή δεν υπάρχουν αντιδράσεις. Έτσι λοιπόν βλέπουμε γύρω μας χιλιάδες γυναίκες, εξαναγκασμένες να ζουν, φορώντας μπούργκες, να υπομένουν τις εντολές των ανδρών, μα πόσο αναχρονιστικό αλήθεια και να μοιάζει φυσιολογικό στα μάτια των «αλληλέγγυων».
Την ίδια όμως στιγμή, οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, ειρωνεύονται, χλευάζουν και δείχνουν με το δάχτυλο, χριστιανούς ορθόδοξους που εκκλησιάζονται ή μπορεί να κατέβουν σε πορεία με κανα σταυρό ή εικόνα στα χέρια. Άραγε το «Αλλαχού Άκμπαρ» με το «ο θεός είναι μεγάλος, που έχει ακριβώς την ίδια έννοια, γιατί στην μια περίπτωση γίνεται σεβαστό και στην άλλη αντικείμενο χλεύης; Αυτό που ενδεχομένως δεν έχουν αντιληφθεί κάποιοι και θα έπρεπε να το αξιολογήσουν, είναι η διαφορά της κουλτούρας.
Η διαφορά της Δυτικής κουλτούρας, με τα υπέρ και τα κατά, με τις όποιες στρεβλώσεις και «αστοχίες», με αυτή της άλλης πλευράς που με τόσο σθένος υπερασπίζονται. Αλήθεια, θα μπορούσαν να κάνουν τις δράσεις, πορείες, παρεμβάσεις που κάνουν στις χώρες της Δύσης, σε χώρες του Ισλαμ; Θα μπορούσαν αλήθεια να επιτεθούν σε κτίρια, αστυνομικούς και κυρίως , αν εκφράσουν τον λόγο τους, όσο ελεύθερα το κάνουν στην Ευρώπη;
Μοιάζουν απλοϊκές οι ερωτήσεις και καλό θα ήταν να μας απαντούσαν με δράσεις τις οποίες θα αναρτούν σε βίντεο σε χώρες του Ισλάμ, για να έχουμε εικόνα όλη μας, σαν κοινωνία, της αντιμετώπισής τους. Ίσως τότε να σκεφτούν δυο φορές την επόμενη φορά τα αιτήματα τους όταν βρεθούν σε κάποια εκδήλωση για να διεκδικήσουν κάποιο αίτημα.