Η πανδημία του νεοφιλελευθερισμού και τα κρούσματα στον συνδικαλισμό

Του Θύμιου Λυμπερόπουλου

Ο νέος εργασιακός χάρτης του υπουργού Εργασίας περιλαμβάνει ωράριο εργασίας στα μέτρα του εργοδότη , οδηγεί εκ του ασφαλούς σε μείωση αποδοχών για τους εργαζόμενους, νομιμοποιεί τις ανεξέλεγκτες απολύσεις, περιορίζει τον θεσμικό ρόλο των συνδικάτων και ουσιαστικά ποινικοποιεί το δικαίωμα των εργαζομένων για απεργίες. Και αυτόν τον εργασιακό Αρμαγεδδών ο κ. Χατζηδάκης τον αποκαλεί “ριζοσπαστικό εκσυγχρονισμό” της αγοράς εργασίας.

Η πανδημία του κορωναϊού είναι η μεγαλύτερη υγειονομική κρίση που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα τον τελευταίο αιώνα. Η πανδημία του νεοφιλελευθερισμού είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον άνθρωπο του εικοστού πρώτου αιώνα. Τα θύματά του είναι πολύ περισσότερα από αυτά που αντιστοιχούν στον κορωναϊό, αφού χτυπά ανεξαιρέτως το ανθρώπινο γένος και όχι μόνο τις ευπαθείς ομάδες.
Η μεταδοτικότητά του είναι πανεύκολη. Πληρωμένα δημοσιεύματα, πρόθυμες κυβερνήσεις, δοτές εξουσίες και κατασκευασμένα πιόνια που κινούνται όπως και όταν πρέπει. Η πανδημία του κορωναϊού χρησιμοποιείται από το νεοφιλελευθερισμό ως φόβητρο. Ως αναγκαίο κακό για τον περιορισμό των ελευθεριών του σύγχρονου ανθρώπου. Ο φόβος του θανάτου είναι τόσο ισχυρός που δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Μέσα στον πανικό και στην θλίψη, δεν έχεις δύναμη και κουράγιο να αμυνθείς, να παλέψεις, να διαμαρτυρηθείς, ακόμη και να καταγγείλεις όσα κακώς γίνονται.
Η σημερινή κυβέρνηση βλέπει μέσα στην πανδημία την μεγάλη ευκαιρία να καταργήσει εργασιακά δικαιώματα που θα ανοίξουν ακόμη περισσότερο την ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Η συγκυρία είναι τέτοια που δεν ευνοεί την μαζική κινητοποίηση και τις μεγάλες διαμαρτυρίες. Ο κ. Χατζηδάκης διευρύνει την εργαλειοθήκη του και στερεί από εκατομμύρια Έλληνες ακόμη κι αυτό το δικαίωμα στην ελπίδα. Γιατί να πρωτοπαλέψει κανείς; Για την υγεία του ή για την δουλειά του;
Ο νέος εργασιακός χάρτης του υπουργού Εργασίας (έρχεται μετά το Πάσχα) περιλαμβάνει ωράριο εργασίας στα μέτρα του εργοδότη , οδηγεί εκ του ασφαλούς σε μείωση αποδοχών για τους εργαζόμενους, νομιμοποιεί τις ανεξέλεγκτες απολύσεις, περιορίζει τον θεσμικό ρόλο των συνδικάτων και ουσιαστικά ποινικοποιεί το δικαίωμα των εργαζομένων για απεργίες. Κατακτήσεις χρόνων και δημοκρατικά δικαιώματα ρίχνονται στον κάλαθο των αχρήστων. Και αυτόν τον εργασιακό Αρμαγεδδών ο κ. Χατζηδάκης τον αποκαλεί “ριζοσπαστικό εκσυγχρονισμό” της αγοράς εργασίας.
Η ελληνική κοινωνία επιστρέφει στην αρχική εποχή των μνημονίων. Μόνο που αυτή την φορά το εργασιακό μνημόνιο δεν το επιβάλλουν οι δανειστές , αλλά η ίδια η ελληνική κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός σέρνεται ως άλλη Ιφιγένεια στο ιερατείο των θυσιών και προσφέρεται στις πολυεθνικές και στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Διακόσια χρόνια μετά τον νικηφόρο αγώνα για την ελευθερία τους, οι Έλληνες είναι και πάλι σκλάβοι. Δέσμιοι των νεοφιλελεύθερων πρακτικών , αλυσοδεμένοι με τα δεσμά της φτώχειας και της ανεργίας. Προδομένοι, αηδιασμένοι και μετανιωμένοι από τις επιλογές τους.
Μνημόνιο υποταγής
Το μπόλιασμα του νεοφιλελευθερισμού στον συνδικαλιστικό τομέα είναι ένα εγχείρημα μελετημένο. Καταρρίπτεται και το τελευταίο οχυρό διαφωνίας και αντίστασης. Οι άριστες σχέσεις κυβέρνησης και συνδικαλιστικής ηγεσίας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μνημόνιο υποταγής. Μια επίσημη αποδοχή ιδεών και αποφάσεων που εξυπηρετεί τα σχέδια μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης και όχι της επαγγελματικής ομάδας που εκπροσωπεί ο συνδικαλισμός.
Αυτό ακριβώς δεν έκανα ποτέ. Εκλέχτηκα από τους συναδέλφους μου, δεν τοποθετήθηκα από κανέναν. Δεν μου χαρίστηκε καμία εξουσία και δεν χρώσταγα σε καμία κυβέρνηση χάρες. Δεν κόλλησα τον ιο του νεοφιλελευθερισμού γιατί τα αντισώματά μου ήταν πιο δυνατά από αυτόν. Πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Αυτόν που υπηρετεί τον άνθρωπο και τις δημιουργίες του, αυτόν που προωθεί την δικαίωση της εργασίας, που επιβάλλει δικαιοσύνη στην οικονομία.
Με αυτές τις αρχές πορεύτηκα δεκαετίες ολόκληρες στο τιμόνι του κλάδου μας. Με αυτές υπερασπιστήκαμε τη δουλειά μας. Με αυτές αποκρούσαμε τόσα χτυπήματα. Κι αυτές εξακολουθώ να έχω. Με αυτές προσπαθώ να συσπειρώσω πάλι τον κλάδο μας. Έρχονται δύσκολες μέρες και πρέπει να είμαστε δυνατοί κι αποφασισμένοι. Ο ταξιτζής δεν μπορεί να γίνει υπηρέτης κανενός. Δεν γίνεται να είναι πιόνι. Δεν είναι στη φύση μας.
Καλή λευτεριά σε όλους.

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.