Του Πέτρου Χασάπη
Το σύστημα, μας έχει στη κυριολεξία «βομβαρδίσει» αλλά ταυτόχρονα και αποπροσανατολίσει με τις τόσες πολλές διατάξεις για τα προσωπικά δεδομένα. Πολυάριθμοι νόμοι, Οδηγίες της ΕΕ, διεθνείς συμφωνίες, ακόμα και δημιουργία ειδικής «Ανεξάρτητης» Αρχής και πάει λέγοντας.
Τη στιγμή που η ολοκληρωτική παγκοσμιοποίηση επιτίθεται αδίστακτα εναντίον των εθνικών κοινωνιών, μετατρέποντάς τες σε μάζες, καθιστώντας ταυτόχρονα το άτομο συνεχώς όλο και πιο πολύ «διάφανο» στον έλεγχο των διαφόρων συμφερόντων και απομονωμένο μέσω του δικαιωματικού ατομοκεντρισμού, ο όλο και πιο πολύ πολύπλοκος μηχανισμός δήθεν προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ρίχνει στάχτη στα μάτια και αποπροσανατολίζει. Θεωρώ επίτηδες.
Στην πράξη, η ιστορία «προσωπικά δεδομένα» είναι μια μεγάλη εξαπάτηση και εμπαιγμός του κόσμου, τόσο στο νομικό όσο και στο πραγματικό πεδίο και εξηγούμαι.
Στο νομικό πεδίο, ολόκληρο αυτό το πολύπλοκο νομοθετικό κατασκεύασμα, εξαφανίζεται μονομιάς, λες και δεν υπάρχει, μόνο τη χρήση δύο απλών εννοιών. «Δημόσιο Συμφέρον» και «Συναίνεση».
Σε όλες τις διατάξεις που υποτίθεται ότι προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα του καθενός μας, τίθεται πάντα ως επιφύλαξη, ότι η προστασία αίρεται σε περίπτωση δημοσίου συμφέροντος. Ποιο είναι αυτό το δημόσιο συμφέρον και πότε εξ αιτίας του αίρεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων,συνήθως δεν διευκρινίζεται. Επομένως, τα προσωπικά δεδομένα πάνε στην κυριολεξία περίπατο, όταν η όποια δημόσια αρχή κρίνει ότι πρέπει περιέλθουν σε γνώση της τα προσωπικά δεδομένα του στοχοποιημένου ατόμου.
Σε ότι αφορά στην άλλη έννοια της «συναίνεσης», αυτή ζητείται συνήθως από ιδιωτικούς φορείς, προκειμένου να συναλλαχθεί το άτομο μαζί τους. Οι τράπεζες ζητούν εκ των προτέρων δικαίωμα πρόσβασης σε προσωπικά δεδομένα. Το ίδιο οι παντός είδους πάροχοι, internet, κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π. Το ίδιο και κάθε διαδικτυακή ψηφιακή πλατφόρμα στην οποία το άτομο ανοίγει λογαριασμό κ.λ.π. Ολόκληρη λοιπόν η οικονομική ελίτ, ζητά τη συναίνεση του ατόμου για πρόσβαση στα προσωπικά του δεδομένα, προκειμένου το άτομο να τύχει των ανωτέρω υπηρεσιών.
Επομένως, από ποιον ακριβώς προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα; Προφανώς, μόνο μεταξύ απλών ατόμων υπάρχει προστασία, κάτι εξυπηρετεί ακόμα πιο πολύ την απομόνωση και την ατομική εξόντωση. Δεν μπορεί για παράδειγμα ένα άτομο να πληροφορηθεί τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη του, προκειμένου να προβεί σε αναγκαστική εκτέλεση, ενώ μπορούν οι τράπεζες, το δημόσιο και οι άρχοντες της οικονομικής ελίτ, μέσω του Ε9 και του ελέγχου των τραπεζικών καταθέσεων. Δεν μπορεί επίσης ο εκμισθωτής να γνωρίζει την προηγούμενη συμπεριφορά του μελλοντικού μισθωτή του και τη φερεγγυότητά του, ενώ μπορούν οι τράπεζες, μέσω «Τειρεσία» να τα γνωρίζουν αυτά τα στοιχεία. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Με λίγα λόγια, τα προσωπικά δεδομένα, φυλάσσονται και προστατεύονται, έναντι των υπολοίπων κοινωνών, μόνο για να τα εκμεταλλεύονται εκ του ασφαλούς, το κράτος και η οικονομική ολιγαρχία, καθώς επίσης, τα τελευταία χρόνια και η γνωστή τρόϊκα.Για ποια λοιπόν προσωπικά δεδομένα μιλάμε;
Στο πραγματικό πεδίο τώρα της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας, τα προσωπικά δεδομένα έχουν πλέον ψηφιοποιηθεί και όσο προχωρούν τα πράγματα συγκεντρώνονται όλο και πιο πολύ σε μια βασική «Ψηφιακή Πύλη». Επομένως: Πρώτον μπορεί με ένα κλικ, κάθε δημόσια αρχή και κάθε οικονομικός ολιγάρχης στον οποίο έχει παρασχεθεί συναίνεση, να δουν όλα τα προσωπικά μας δεδομένα. Δεύτερον, με ποικίλους ψηφιακούς αλγόριθμους που διατρέχουν τις διάφορες πλατφόρμες, μπορούν οι ανωτέρω να δουν οτιδήποτε αφορά ένα άτομο, με ένα μόνο απλό κλίκ. Τρίτον και πέραν των ανωτέρω, υπάρχουν οι χειριστές των ψηφιακών μηχανών, όπου φυλάσσονται προσωπικά μας δεδομένα, που μπορούν ενδεχομένως να τα ερευνήσουν και Τέταρτον, υπάρχουν παντός είδους χάκερς οι οποίοι έχουν τις κατάλληλες γνώσεις και τα εργαλεία και να «σπάσουν» κάθε ψηφιακή γωνιά και να συλλέξουν κάθε είδους προσωπικά δεδομένα.
Μετά από όλα τα ανωτέρω, ποιος άραγε εξακολουθεί ακόμα να πιστεύει στην προστασία των προσωπικών μας δεδομένων; Δυστυχώς, όλα αυτά επιτυγχάνουν το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή τώρα πλέον και όσο αναπτύσσεται η ψηφιακή τεχνολογία, το άτομο είναι και θα είναι παντελώς απροστάτευτο και «διάφανο» σε κάθε εκμεταλλευτή.
Οι δικαιωματιστές δεν κάνουν κουβέντα για τα θέματα αυτά. Αντίθετα, ως μίσθαρνα όργανα της παγκοσμιοποίησης ή παρασυρόμενοι αφελείς, προσπαθούν να απομονώσουν το άτομο από την προστασία που του παρέχει το οργανωμένο κοινωνικό σύνολο και η δημοκρατία, και με την καλλιέργεια του ατομοκεντρισμού να μετατρέψουν την κοινωνία σε μάζα, όπου τελικά το άτομο θα είναι εντελώς απροστάτευτο.
ΥΓ. Μέσα στον καινούργιο ψηφιακό κόσμο του διαδικτύου, η μέχρι στιγμής πραγματική προστασία των ψηφιακών δεδομένων των ανθρώπων, μπορεί να παρέχεται μόνο μέσα από την τεχνολογία του blockchain, την οποία και θα πρέπει να αναπτύξουμε. Στο θέμα αυτό θα ήθελα να δω πραγματικά τη γνώμη των γκλομπαλιστώνδικαιωματιστών.