6η Αγωνιστική: Άδικα Έχασε ο Παναθηναϊκός. Ο Κώστας Μανωλιουδάκης γράφει για το ντέρμπι των αιωνίων και το άδικο του αποτελέσματος στο Φάληρο με βάση τις ευκαιρίες και την εικόνα και τονίζει την παρακαταθήκη που άφησαν οι δύο teenagers του Παναθηναϊκού.
Δεν ήταν δίκαιο που ο Παναθηναϊκός έφυγε με άδεια χέρια από το Φάληρο στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Η συνολική εικόνα του ματς και ακόμα περισσότερο οι υποσχόμενες ευκαιρίες που δημιούργησαν οι δύο ομάδες ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες με το αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός ήταν μεν κυρίαρχος στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πέραν του πανέμορφου γκολ του Φορτούνη και ενός σωτήριου τάκλιν του Ζαγαρίτη προ του Μασούρα σε μία φάση που δεν έγινε καν τελική, δεν κατέγραψε τίποτα ουσιαστικό εκτός από κατοχή της μπάλας. Από ευκαιρίες, ζερό.
Στο συγκεκριμένο διάστημα ήταν θλιβερή η εικόνα του Παναθηναϊκού. Θύμιζε ερασιτεχνική ομάδα την οποία είχε κυριεύσει ο φόβος, με παίκτες που τους έφευγαν οι μπάλες απ’ τα χέρια και τα πόδια, που άνοιγαν τα κοντρόλ, δυσκολεύονταν να δώσουν πάσα στο ένα μέτρο και έδιναν γενικώς την εντύπωση ότι πήγαν στο Φάληρο τρέμοντας. Και για να παίξουν μόνο άμυνα.
Οξύμωρο, αν μη τι άλλο, με δεδομένο ότι θα έπρεπε να είχε συμβεί το ακριβώς αντίθετο από τη στιγμή που υπήρχαν στο κάδρο οι απουσίες των ερυθρόλευκων και η μεγάλη ανάγκη για βαθμούς. Θα περίμενε κανείς να έμπαινε δηλαδή ο Παναθηναϊκός με θράσος και με τσαμπουκά από το πρώτο λεπτό. Αυτό ήταν το λογικό.
Με την ευκαιρία βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα με τον ίδιο προπονητή, που έχει βάλει τη σφραγίδα του, για τρίτη συνεχόμενη σεζόν και δεν στηρίζεται σε πρόσωπα αλλά στο σύνολο.
Εξ ου και η πολυτέλεια ένας παίκτης με την ποιότητα του Φορτούνη να μην είναι μόνιμα στο αρχικό του σχήμα, ξέχωρα που το σχήμα του Μαρτίνς με ψεύτικο 9άρι μπέρδεψε την αμυντική τακτική των πράσινων καθώς δεν υπήρχε κλασικός φορ και έβγαιναν στην πλάτη των πλάγιων αμυντικών.
6η Αγωνιστική: Άδικα Έχασε ο Παναθηναϊκός. Στο πρώτο ημίχρονο, που ανήκε σαφώς στον Ολυμπιακό, άλλη ευκαιρία εκτός από το γκολ δεν έκανε και παρά την εικόνα που καταγράψαμε, ο Παναθηναϊκός είχε την κεφαλιά του Κουρμπέλη που έγλυψε το δοκάρι από το κόρνερ του Χατζηγιοβάνη.
6η Αγωνιστική: Άδικα Έχασε ο Παναθηναϊκός. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπόλονι έκανε πολύ καλή διαχείριση και η εικόνα άλλαξε θεαματικά. Αρδην!
Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε μεταμορφωμένος, έπαιξε ως παλιός καλός Παναθηναϊκός, ήταν κυριαρχικός, είχε φλόγα και αυταπάρνηση, ανέβασε τις γραμμές του, πρέσαρε ψηλά και ποδοσφαιρικά τέτοια εικόνα ανωτερότητας μέσα στο Φάληρο έχουν περάσει πολλά χρόνια για να ξαναδούμε.
Τακτικά η είσοδος του Σαβιέρ και του Αλεξανδρόπουλου και κατόπιν του Βιγιαφάνιες, αλλά και η αλλαγή θέσης του Φορτούνη, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανατροπή των δεδομένων, όμως το τριφύλλι δεν εξαργύρωσε αυτό που δικαιούνταν.
Η μπάλα δεν ήθελε να μπει στο πλεχτό, ο Σα ήταν κέρβερος στο τετ α τετ με τον Χατζηγιοβάνη (59’) από τη σέντρα του Καρλίτος με το εξωτερικό, ο Μακέντα αστόχησε από τη μικρή περιοχή (77’) μετά από σέντρα του Ζαγαρίτη.
Ο Σάντσες βρήκε αέρα αντί για μπάλα στη σέντρα του Βιγιαφάνιες (82’), ο Μαουρίσιο μπλόκαρε και δεν έδωσε στον Καρλίτος μετά το δικό του κλέψιμο, σε μία αντεπίθεση που θέλει… κόπο να τη χάσεις (85’) και ο Σα είπε ξανά «όχι» στην κεφαλιά του Καρλίτος στο 94’.
Τουλάχιστον τέσσερις κλασικές ευκαιρίες σε εκτός έδρας ντέρμπι χωρίς να σκοράρεις…
Μία να γινόταν γκολ, θα είχε αποδοθεί το μίνιμουμ της δικαιοσύνης. Δεν έγινε και το αποτέλεσμα μένει, αλλά εάν ο Παναθηναϊκός χτίσει πάνω στην εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου τότε έχει βάσιμες ελπίδες για να επανέλθει και να διεκδικήσει μέσω των πλέι οφ του πρωταθλήματος και του κυπέλλου την επάνοδό του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Δεν είναι εύκολο (έτσι όπως τα έκανε το καλοκαίρι και πλήρωσε ακριβά μέχρι τώρα), δεν είναι όμως και αδύνατο αρκεί να πατήσει πάνω στο δεύτερο ημίχρονο στο Φάληρο.
Μία έξτρα αναφορά οφείλουμε να κάνουμε στην παρακαταθήκη που άφησαν οι δύο teenagers του Παναθηναϊκού. Ο 18χρονος Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος και ο 19χρονος Βασίλης Ζαγαρίτης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφουμε για αυτά τα παιδιά και ειδικά για τον Αλεξανδρόπουλο που διαθέτει πακέτο για σπουδαία πράγματα, αμφότερα όχι μόνο αμιγώς ποδοσφαιρικά με βάση τα χαρακτηριστικά τους, αλλά και ψυχικά.
Αυτή η παράμετρος είναι άκρως καθοριστική για το παρόν και το μέλλον, με δεδομένο ότι η φανέλα του Παναθηναϊκού ζυγίζει πολλά κιλά. Καντάρια. Πρέπει να το το λέει η ψυχή σου για να αντεπεξέλθεις στο τριφύλλι και τόσο ο Αλεξανδρόπουλος όσο και ο Ζαγαρίτης έδειξαν στο Φάληρο ότι έχουν καρδιά και… άντερα.
Οφείλει συνεπώς ο σύλλογος να επενδύσει πάνω τους έμπρακτα. Να τους στηρίξει στα εύκολα και στα δύσκολα. Το αξίζουν και είναι το πρέπον και το δίκαιο για όλους.