Ανάλυση του Δρ. Αριστου Αριστοτέλους
Η παρούσα έκθεση καταγράφει, αναλύει και συγκρίνει τις στρατιωτικές δυνάμεις των δύο χωρών κατά το 2017, καλύπτοντας και το πρώτο τρίμηνο του 2018. Ταυτόχρονα, επισημαίνει τις σημαντικότερες διαφοροποιήσεις στα δύο στρατόπεδα τα τελευταία χρόνια, κυρίως από το 2014.
Για την Αθήνα, η κύρια στρατιωτική απειλή προέρχεται από την πλευρά της Τουρκίας, ενώ η Άγκυρα, από τη δική της οπτική γωνία, εκτός από τριβές με την Ελλάδα στο Αιγαίο και διαφορές στην Κύπρο, βλέπει προκλήσεις και απειλές από την κατεύθυνση της Καυκασίας, της Ρωσίας, το Ιράκ και τη Συρία, άσχετα αν κάποιες από αυτές παρουσιάζονται επί του παρόντος υποβαθμισμένες, αναφέρει η έκθεση.
Η Τουρκία θεωρεί γεωπολιτικό ανταγωνιστή το Ιράν και ανησυχεί για το πυραυλικό και πυρηνικό του πρόγραμμα και την επιρροή του στο Ιράκ, στον Λίβανο και στη Συρία. Μεγάλους κινδύνους και απειλές, η χώρα βλέπει να προέρχονται επίσης από τον ISIS, το κουρδικό και την ίδια την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία.
Κάτω από τις δοσμένες διεθνείς συνθήκες, οι δύο χώρες παρουσιάζουν από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη σύγχρονη εποχή αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα. Η Ελλάδα ακόμη και σήμερα είναι υποχρεωμένη να διαθέτει σημαντικούς οικονομικούς πόρους για την αντιμετώπιση προκλήσεων κατά της ασφάλειάς της και κυρίως τη στρατιωτική απειλή από την Τουρκία. Η Άγκυρα επίσης διαθέτει μεγάλα κονδύλια για να αντιμετωπίσει απειλές από πολύ περισσότερες κατευθύνσεις.
Η Τουρκία, όπως και στο παρελθόν, βάσει των στρατιωτικών στοιχείων που παρατίθενται πιο κάτω, είχε και θα συνεχίσει να έχει αριθμητική υπεροχή έναντι της Ελλάδος σε διάφορους τομείς – σε ορισμένες περιπτώσεις και ποιοτική.
Ωστόσο, με εξαίρεση το ανθρώπινο δυναμικό, η τουρκική πλεονεκτική θέση δεν είναι ούτε συντριπτική ούτε και προεξοφλεί ότι θα είναι υπέρ της το αποτέλεσμα μιας μεταξύ τους ενδεχόμενης στρατιωτικής αναμέτρησης στον ελληνοτουρκικό χώρο.
Αλλεπάλληλες εκκαθαρίσεις στελεχών, ιδιαίτερα στον χώρο της Αεροπορίας, έχουν διαταράξει σοβαρά τη διοικητική δομή και οργάνωση του στρατεύματός της και έχουν μειώσει την αποτελεσματικότητα του συνόλου των δυνάμεων της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα. Μελλοντική ενίσχυσή της με τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη F-35 της Lockheed και με αντιαεροπορικά συστήματα όπως τα ρωσικά S-400, ενδέχεται να αναβαθμίσουν – όχι χωρίς προβλήματα – τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στους σχετικούς τομείς, αλλά και η Αθήνα διαμορφώνει τους δικούς της εξοπλιστικούς σχεδιασμούς για να μετριαστούν οι ανισότητες ή και να μην ανατραπούν οι ισορροπίες.
«Στο κυπριακό θέατρο επιχειρήσεων, είναι σαφής η τουρκική αεροπορική και ναυτική υπεροχή, ένεκα της εγγύτητας της Τουρκίας και της μεγάλης απόστασης που χωρίζει την Ελλάδα από το νησί. Ωστόσο, η πιθανότητα ευρύτερης ελληνικής εμπλοκής στο ενδεχόμενο νέας τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυξάνει σημαντικά το κόστος για την Άγκυρα και ενεργεί ως αποθαρρυντικό στοιχείο σε πιθανές προθέσεις της Τουρκίας», αναφέρει η έκθεση.
Αναφέρει, επίσης, ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2016 ήταν 10,773,253 σε σχέση με 10,772,967 το 2014.
Στην Τουρκία, ο πληθυσμός το 2016 ανερχόταν στα 80,274,604 και στο σύνολό του είναι πολύ νεότερος του ελληνικού. Παρά τις μειώσεις που σημειώθηκαν στο εν ενεργεία στρατιωτικό ανθρώπινο δυναμικό της, η Τουρκία, με 355,200 άτομα υπό τα όπλα, διαθέτει ακόμη τον μεγαλύτερο αριθμό στρατευμάτων στον χώρο της Ευρώπης. Ακολουθούν η Γαλλία με 203,000, η Γερμανία με 177,450, η Ιταλία με 175,000, το Ηνωμένο Βασίλειο με 152,000 και η Ελλάδα με 141,450.
Όσον αφορά το ανθρώπινο δυναμικό του Στρατού, η Ελλάδα βρίσκεται στα 93,500 και η Τουρκία στα 322,600. Εδώ παρατηρείται μικρή αύξηση στις δυνάμεις της ελληνικής πλευράς και σημαντική μείωση στις τουρκικές.
https://www.youtube.com/watch?v=jeLibrlY4H0rn
https://www.youtube.com/watch?v=jeLibrlY4H0rn
Οσον αφορά το ανθρώπινο δυναμικό στο Ναυτικό, η Τουρκία, στο διάστημα της δεκαετίας 2004 – 2014, έχει μειώσει τις δυνάμεις της κατά 4.150 και η Ελλάδα κατά 250, φτάνοντας τους 48.600 προσωπικό η πρώτη και σε 19.000 η δεύτερη. Σήμερα διαθέτουν ακόμη λιγότερο ναυτικό προσωπικό και οι δύο χώρες, ήτοι 45,000 η Τουρκία και 15,600 η Ελλάδα.
Η αμυντική δραστηριότητα, παρόλο που από τη Μεταπολεμική περίοδο παραμένει ακόμη αρκετά αυξημένη στις δύο χώρες, δεδομένων των απειλών και προκλήσεων που αντιμετωπίζει η κάθε μια ξεχωριστά, εντούτοις οι δαπάνες για την άμυνα παρουσιάζουν κάποια κάμψη, αν και βρίσκονται ακόμη σε υψηλά επίπεδα.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια οι δαπάνες για την άμυνα σημειώνουν συνεχή μείωση. Από $5,6 δισ. που ήταν το 2014, μειώθηκαν στα $4,7δισ. το 2015 και σε $4,6 δισ. το 2016.
Εντούτοις, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες παραμένουν στα υψηλότερα επίπεδα στον χώρο του ΝΑΤΟ με 2,15%, μετά τις ΗΠΑ (3,26%), καθώς και ανάμεσα στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), όπου ο μέσος όρος είναι 1,35%.
Στην Τουρκία, οι δαπάνες για την άμυνα, από $10,9 δισ. που ήταν το 2014, μειώθηκαν στα $8,3 δισ. το 2015 και έφτασαν τα $8,7 δισ. το 2016, κυρίως ένεκα των οικονομικών δυσκολιών που η χώρα αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια. Συγκριτικά, οι δαπάνες για την άμυνα στην Τουρκία το 2016 ήταν χαμηλότερες και από τον μέσο όρο αμυντικών δαπανών στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Πηγή: ΚΥΠΕ