Η Ελλάδα έχει δεχθεί εσχάτως μια σειρά από ανέλπιστα δώρα. Σπάνια βλέπουμε τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Ελληνισμού να βρίσκονταν σε τέτοια ευθυγράμμιση με αυτά ισχυρών παγκοσμίων παικτών.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κυκλοφόρησε χάρτη με τη δυνητική ΑΟΖ της Ελλάδος, σύμφωνα ακριβώς με τα πλήρη δικαιώματά μας. Η πόρτα του Λευκού Οίκου άνοιξε για τον Πρόεδρο της Κύπρου και συζητείται ανοικτά πλέον η προοπτική ένταξης της Λευκωσίας στο ΝΑΤΟ. Η ExxonMobil ετοιμάζει άμεσα για γεωτρήσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα για την εξαγωγή υδρογονανθράκων. Το δε υπουργικό συμβούλιο που προτείνει ο πρόεδρος Τραμπ περιλαμβάνει πρόσωπα που ξεχωρίζουν ως φίλοι της Ελλάδας και επικριτές της Τουρκίας.
Λογικά, η Ελλάδα πρέπει να αδράξει την ευκαιρία να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της, αλλά δείχνει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να «κλωτσήσει» την τύχη της, δημιουργώντας αμφιβολίες ανάμεσα σε συμμάχους για τη βούλησή της να αναλάβει τον ρόλο που της προσφέρουν.
Πώς αλλιώς εξηγείται η φετιχοποίηση ενός εμφανώς άγονου διαλόγου με την Τουρκία, παρά την αποδεδειγμένη απροθυμία της να διαπραγματευτεί με σεβασμό για το Διεθνές Δίκαιο; Με την διακήρυξη των Αθηνών, το μόνο που κέρδισε η Ελλάδα ήταν η πρόσκαιρη εξασφάλιση «νηνεμίας» στο Αιγαίο έναντι υποχωρήσεων που αποδυναμώνουν τη διεθνή εικόνα και διαπραγματευτική θέση της προϊόντος του χρόνου. Παράλληλα, η Άγκυρα ωθεί την Αθήνα όλο και περισσότερο σε έναν ολισθηρό δρόμο που οδηγεί στην απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ίσως και κυριαρχίας.
Η τουρκική κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να εκθέτει την Ελλάδα, δημιουργώντας αμφιβολίες ότι δεν συζητούνται θέματα που άπτονται των ελληνικών «κόκκινων γραμμών». Κι ενώ η Τουρκία παίζει το παιγνίδι της, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο ώστε να μειώσει τα πλεονεκτήματα της Ελλάδας στους αιθέρες, διευρύνει την ισχύ της στα υπόλοιπα όπλα, ώστε όταν αποφασίσει πάλι να τερματίσει την περίοδο των «ήρεμων υδάτων», ο κλύδωνας που θα ξεσπάσει να αποτελέσει πραγματική απειλή για την Αθήνα.
Με την τακτική της, η Τουρκία έχει φροντίσει να αποκαλύψει την αχίλλειο πτέρνα της ελλαδικής πολιτικής σκηνής, δηλαδή την αβουλία να υπερασπιστεί τις διακηρυγμένες πάγιες θέσεις της χώρας έναντι οποιουδήποτε κόστους. Ακόμη κι αν Αθήνα και Αγκυρα δεν καταλήξουν σε κάποια άμεση συμφωνία, πράγμα ευκταίο δεδομένης της περίεργης διπλωματικής τακτικής που ακολουθεί η Ελλάδα, η Τουρκία θα έχει κερδίσει αυτόν τον γύρο, καταφέρνοντας είτε να διευρύνει την διαπραγματευτική ατζέντα, είτε να παρουσιάσει την Αθήνα ως υπαίτια για μια μελλοντική διακοπή των συνομιλιών εάν εγκαταλείψει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων λόγω των μαξιμαλιστικών θέσεων της Αγκυρας.
Ενώ η Ελλάδα αρνείται μέχρι στιγμής να αξιοποιήσει τα ισχυρά χαρτιά που αναφέρθηκαν στην αρχή του άρθρου, οι εξελίξεις τρέχουν και είναι δυσμενείς για την Τουρκία. Στη νέα κυβέρνηση Τραμπ υπάρχουν άνθρωποι σε επιτελικές θέσεις που υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Η προοπτική αυτή μοιάζει με μονόδρομο και για τον υπ’ αριθμό ένα σύμμαχο των ΗΠΑ, το Ισραήλ, που την θεωρεί εγγύηση για τη μακροπρόθεσμη ασφάλειά της. Το αναμενόμενο τέλος του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας θα απομειώσει περαιτέρω τη στρατηγική αξία της Τουρκίας, η οποία παραείναι μεγάλη και προβληματική για να υπάρχει υπό τη σημερινή της μορφή, αλλά είναι αρκετά μικρή για να αλλάξει τη βούληση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι εξελίξεις μοιάζουν να έχουν τεθεί σε τροχιά. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει εάν η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να πυροβολεί τα πόδια της; Θα δοθεί ο ρόλος που προορίζεται για την Ελλάδα σε άλλους πιο πρόθυμους γείτονες ή θα αντικατασταθεί η παρούσα ηγεσία με ανθρώπους λιγότερο ευθυνόφοβους και έτοιμους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων;
Ο χρόνος και οι εξελίξεις θα δείξουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η τακτική της σημερινής κυβέρνησης δεν αποδίδει και θα καταδικαστεί αργά ή γρήγορα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το ξέπλυμα της Τουρκίας βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τη φορά των πραγμάτων. Αλλωστε, με την αφειδώλευτη υποστήριξη που προσφέρει τόσο στη Χαμάς, όσο και στους τζιχαντιστές στη Συρία για να προλάβουν τις εξελίξεις με το εκκολαπτόμενο Κουρδιστάν, η Αγκυρα βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.
Είναι επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να κλείνει τα μάτια της μπροστά στην ιστορική ευκαιρία που προέκυψε. Ομως, όπως λέει το τραγούδι, «όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία» και όταν χάνεται μια ευκαιρία δεν είναι δεδομένο ότι θα ξαναπαρουσιαστεί σύντομα. Στη βράση κολλάει το σίδερο…