Σε μια ομολογία πρωτοφανούς ραγιαδισμού και υποτέλειας ο Γιώργος Κατρούγκαλος έλαβε ξεδιάντροπη θέση στο θέμα της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση της λεγόμενης «Τουρκικής Ενωσης Θράκης». Επισημαίνεται συνοπτικά ότι το δικαστήριο έκρινε πως το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού επεκτείνεται και στο επίπεδο των ενώσεων προσώπων. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κάποιος που δηλώνει στη Θράκη ότι είναι Τούρκος θα μπορεί τώρα να το κάνει και μέσω συλλογικών ενώσεων, δίνοντας στο αίτημά του υπόσταση συλλογικής και άρα εθνικής οντότητας! Αυτό ακριβώς που επί δεκαετίες στη Θράκη προωθεί η Τουρκία, η οποία αντιμετωπίζει τη μουσουλμανική μειονότητα ως στρατηγικό προγεφύρωμα των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεών της.
Το σκεπτικό της απόφασης στηρίχθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, σε μελέτη του τέως ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλου, Ο οποίος κυριολεκτικά απέτρεψε μία εξέλιξη την οποία θα την βρίσκαμε μπροστά μας και πολύ σύντομα. Μιλάμε φυσικά για την κοσοβοποίηση της Θράκης την οποία επιθυμεί διακαώς η Τουρκία.
Η απαράδεκτη παρέμβαση Κατρούγκαλου
Βάζοντας πλάτη στους πράκτορες του προξενείου και λειτουργώντας σαν Δούρειος Ιππος, ο πρώην ΥΠΕΞ και τομεάρχης Εξωτερικών σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ φέρεται ότι αποδέχεται εγκληματικά το τουρκικό αίτημα, βάζοντας ακόμα ένα καρφί στην πλάτη της Θράκης! Και όλα αυτά την ώρα που ο ευαίσθητος για τα ξένα δίκαια Κατρούγκαλος αποφεύγει επιμελώς να σχολιάσει την απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, απορρίπτει εκ νέου το αίτημα αναγνώρισης του υποκινούμενου σωματείου, διότι, όπως δήλωσε, δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί και η διαρροή απορρήτων της διάσκεψης αποτελεί ποινικό αδίκημα!
Σε συνέντευξή του στον πατριωτικό «Χρόνο» της Κομοτηνής ο Γιώργος Κατρούγκαλος, νομίζοντας ότι απευθύνεται σε ανιστόρητους συριζαίους, δήλωσε κουτοπόνηρα ότι το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού δεν μεταβάλλει τον θρησκευτικό χαρακτήρα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, λες και αυτό ήταν το ζητούμενο. «Είναι εντελώς σαφές ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι μουσουλμανική μειονότητα, προσδιορίζεται με θρησκευτικούς όρους στη Συνθήκη της Λωζάννης. Αυτό δεν τίθεται σε αμφισβήτηση από το Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» λέει χαζοχαρούμενα. Σπεύδει όμως να αναγνωρίσει, δήθεν ανώδυνα, κάτι που ανοίγει κερκόπορτα στη Θράκη, λέγοντας: «Το ΕΔΔΑ δέχθηκε ότι το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού -να μπορεί δηλαδή ένα μέλος της μουσουλμανικής μειονότητας να λέει “εγώ αισθάνομαι Τούρκος στη συνείδησή μου”- επεκτείνεται και στο επίπεδο των ενώσεων προσώπων».
Επισημαίνεται ότι η Τουρκία, αντιλαμβανόμενη ότι δύσκολα θα επιτύχει να κατοχυρώσει «εθνικά χαρακτηριστικά» στους μουσουλμάνους της Θράκης, επιδιώκει μέσω της ανάδειξης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι να κερδίσει τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό της μειονότητας σαν τουρκικής. Οι διαρκείς προσπάθειες για να κατοχυρωθεί -έστω σαν όρος- μια πληθυσμιακή μειοψηφία στην επικράτεια ενός κράτους, ως εθνική μειονότητα, έχουν σπάσει μέχρι στιγμής τα μούτρα τους στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Αφετέρου, διεθνώς αναγνωρίζεται ότι το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού είναι μια υπόθεση ελεύθερης ατομικής επιλογής και όχι συλλογικό, ενώ δεν προβλέπονται συλλογικά δικαιώματα στις μειονότητες, για τις οποίες αναγνωρίζονται μόνο δικαιώματα ατομικά. Να σημειωθεί επίσης ότι από την εποχή του Νταβούτογλου η Αγκυρα αποκαλεί τη μειονότητα στη Θράκη «κοινότητα» κατά το προηγούμενο της Κύπρου. Αποδέχεται και αυτό ο ανεκδιήγητος Κατρούγκαλος ή το αφήνει για επόμενη φάση;
Ολόκληρη η ιστορική παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου
Tο κρίσιμο απόσπασμα της μελέτης του Προκόπη Παυλόπουλου, που έχει τίτλο: «Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι»
«Η Ελλάδα ενεργεί, πάντοτε, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο και ως προς το ζήτημα της άσκησης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι όσων μελών της Μουσουλμανικής Μειονότητας διεκδικούν την ίδρυση σωματείων, στην βάση της λεγόμενης «συλλογικής τουρκικής εθνοτικής ταυτότητας».
1. Συγκεκριμένα δε, τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Πολιτείας αποφασίζουν με βασικό γνώμονα την Συνθήκη της Λωζάνης, πρωτίστως με βάση την προαναφερθείσα πρόβλεψή της ότι ειδικώς η Μουσουλμανική Μειονότητα της Ελληνικής Θράκης είναι αμιγώς Θρησκευτική Μειονότητα. Επιπλέον, τα όργανα της Ελληνικής Πολιτείας λαμβάνουν υπόψη -ως άλλωστε οφείλουν- εν προκειμένω και όλες τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες ρυθμίσεις, ως προς τους όρους και τις προϋποθέσεις της εν γένει άσκησης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, γεγονός το οποίο δεν φαίνεται να κατανοούν ορισμένα μέλη της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Δοθέντος ότι συμπεριφέρονται ως εάν δεν γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των Ελλήνων Πολιτών εν γένει, όταν έχουν γίνει δεκτές προσφυγές τους ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με αντικείμενο την άσκηση ουσιαστικών δικαιωμάτων, όπως είναι και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι.
2. Την ακρίβεια της κατά τ’ ανωτέρω διαπίστωσης καταδεικνύουν, μεταξύ άλλων, και οι διατάξεις του ν. 4491/2017, καθ’ ό μέτρο τροποποίησαν τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Οι διατάξεις αυτές καθιέρωσαν τον θεσμό νέων αιτήσεων αναγνώρισης σωματείων ή αιτήσεων σχετικής διοικητικής επανεξέτασης, καθώς και τον θεσμό αιτήσεων επανάληψης της διαδικασίας ενώπιον των αρμόδιων Ελληνικών Δικαστηρίων, όταν έχει εκδοθεί απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που διαπιστώνει παραβίαση ουσιαστικού δικαιώματος. Σε πλήρη δε συμφωνία με το Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο, οι κατά τ’ ανωτέρω διατάξεις προβλέπουν ότι το παραδεκτό της ως άνω αίτησης επανάληψης της διαδικασίας καθορίζεται με βάση τους περιορισμούς της παρ. 2 του άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τους περιορισμούς που προβλέπονται εν γένει ως προς την άσκηση άλλων ουσιαστικών δικαιωμάτων, τα οποία προστατεύονται από την Σύμβαση αυτή. Δηλαδή τους περιορισμούς που αφορούν, πρωτίστως, την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, την πρόληψη της εγκληματικότητας, την προστασία της υγείας και της ηθικής ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών τρίτων. Επίσης, το παραδεκτό των αιτήσεων επανάληψης της διαδικασίας καθορίζεται και με βάση τις υποχρεώσεις που απορρέουν από Διεθνείς Συνθήκες, στις οποίες η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της Συνθήκης της Λωζάνης.»